Afgelopen dagen met enige regelmaat trek in een Gin-tonic. Heerlijk zomers drankje. Niet teveel tonic. Limoen ipv citroen en een berg verpulverd ijs. Verraderlijk drankje. Altijd al geweest en momenteel, gezien de conditie nog net ietsje erger. Behalve het ijs ontbreken alle verdere ingrediënten. Geen verleiding kortom. Maar stel, stel dat alles wel in huis was, wat zou dan belangrijker zijn? Toegeven aan het verlangen naar een zomerse cocktail of het idee uit het hoofd zetten om een mogelijke afknapper te voorkomen? Hoever moet je gaan in het nalaten van genieten?
Doe je het niet, blijf je zitten met een onvervuld verlangen, een hunkering naar iets wat je jezelf ontzegt. Doe je het wel, gaat misschien een dag verloren, maar heb je wel genoten. Met kokosmacronen ligt dat stukken simpeler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten