Timing

 Het rommelt weer en niet echt in de verte. Begint een gewoonte te worden precies op het moment dat het hondenuitlaattijd is. Met onweer door het open veld is al niet erg prettig om maar te zwijgen van het plotseling neerkomen van een plensbui. 'Singing in the rain' verdient geen navolging. Wij zeiknat. De honden zeiknat. Het huis zeiknat. Alles zeiknat. Nodigt niet uit tot een potje zingen.

 Vrg is: Hoelang blijft het bij dreigen? Wanneer gaat het los? D'r op uit gaan is een risico maar wachten kan ook langer duren dan je lief is. Nog niet zo lang geleden heeft het gerommel met bijbehorende lichtflitsen en buien bijna de hele middag geduurd. We geven het een half uur. Hopelijk is de zooi dan overgetrokken.

Achterop

 Achterlopen en allerlei extra's op je bordje krijgen. Ooit was dat geen enkel probleem. Deed je die dingen fluitend tussendoor. Nu gaat het 'in plaats van'. Blijft iets anders liggen en lopen de feiten verder vooruit. Met ieder dagdeel iets loopt het in de huidige omdtandigheden het best. Gebeurd het meest. Maar dan nog. Zeg 3x 2 uur, wat vrijwel nooit lukt, dan is dat nog steeds minimaal de helft van het aantal uren minder dan normaal was. Niet raar dus, die achterstanden.

 Je zou iets weg moeten kunnen strepen. Veel keuze is daar niet. Het meeste van wat gedaan moet worden, valt in de categorie 'moeten'. De nog liggende klussen was al een probleem zonder het fysiek gezeur. Wat dan overblijft is de tuin en dan mn de kas. Zou meer dan zonde zijn.

Extremen

 De continuïteit is weer zoek. Het zwiept van het ene uiterste naar het andere. Blij dat het lekker loopt en weten dat het afgestraft gaat worden. Korte nachten tegen lange versies, urenlange activiteit tegen maximaal haalbare anderhalve uur. Het lijf trekt noch het een noch het ander. Het is bijkomen geblazen. Terug op de rails en weg van het achtbaangedrag.

Oorlog-27

 Zijn de Oekraïners werkelijk door de verdedigingslinie van de Russen gebroken? En zo ja, wat zegt dat? De eerste linie, dus er zijn meerdere hordes te nemen. Wat is de gedachtengang daarbij/daarachter? Waarom op de plek waar het dan gebeurd schijnt te zijn? Welk voordeel valt er te behalen? Kunnen ze in één ruk door naar de Krim? Moskou zal wel wat te hoog gegrepen zijn.

 Het is verbazingwekkend hoeveel mensen met ogenschijnlijk verstand van zaken commentaar leveren op de actie van Oekraïne. Van simpele aanmoediging of net de overtuiging dat dit zelfmoord is tot voorstellen voor de verdere opmars. Waar haalt men de kennis vandaan? Zijn er mensen, die gelijk een commandocentrum, thuis de kaarten aan de muur hebben hangen, alle troepenbewegingen op de voet volgen en de info van alle inlichtingendiensten minitieus bijhouden?

 Het is duidelijk, dat de laatste wapenleveranties aan Oekraïne het evenwicht op het slagveld heeft verstoord in het voordeel van de thuisclub. Maar naar mijn idee vecht Rusland nog steed met een arm op de rug dwz niet op volle sterkte dan wel halve kracht zowel qua mankracht als qua materieel. Welk idee zit daar achter? Als het al iets van strategie is, is het moeilijk te volgen.

Vloeibaar

 00:32 voordat aan de laatste partij vlierbessen het sap was onttrokken. Nog niet helemaal verleerd. Daarvoor voelt het vanochtend alsof het gisteravond een stapavond is geweest tot in de kleine uurtjes met dito alcoholconsumptie. Brak en niet zo'n beetje ook. Terwijl het bij een half glas wijn is gebleven en het niet eens smaakte.

 Vergeleken met het maken van tomatensap is het verwerken van de vlierbessen een pokkeklus. Beide vloeistoffen moeten vandaag opgekookt, de een met wat zout, de ander met suiker en gloeiend heet gebotteld worden. Alles bij elkaar iets van 13 liter of iets minder. Daarna mag de bezem weer door de keuken. Is toch de meest vervelende bijkomstigheid bij dit soort bezigheden.

Uitbreiden?

 Tijd voor een nw item? "Wat, als ...." Al die alternatieve, parallelle levens die in de kiem zijn blijven.steken. Het ene "Wat, als ..." triggert een reeks andere "Wat als ...."sen. Voor je het weet, zo lijkt het, dondert een lawine uit het verleden over je heen.

 

 Wat als de eerste trouwerij stand had gehouden?

 Wat als daar kinderen uit voort waren gekomen?

 Wat als de studie een baan had opgeleverd?

 Wat als werk meer was geweest dan geld verdienen?

 Wat als de tweede langdurige relatie nageslacht had opgeleverd?

 Wat als Frankrijk er nooit van was gekomen?

 Wat als ....

 Eindeloze vertakkingen die allemaal iets anders hadden opgeleverd dan de werkelijkheid van het heden.

Ouder

  Grote getallen. Nooit mee bezig geweest. Nooit over nagedacht. Nooit naar gestreeft. Nooit een beeld bij gevormd. Toch zijn ze er inmiddels. En je kunt er verder niets mee. Brengt niks dan gebreken. Rakelt zinloze herinneringen op. Speelt de dood in de kaart.

Keukenwerk

 Vlierbessensap, wortels, prei en tomatensap .... lijkt wel een liedje van Drs P. Het werk, extra werk voor deze week. Ontsappen, persen, wecken en invriezen. Vermoeiend idee. De praktijk zal wel meevallen. Het hoeft tenslotte niet allemaal op één dag. Je zou er dan wel mooi van af zijn. Zoiets als een wensdroom. Als een wervelwind door de keuken. Pannen op het vuur, machines op het aanrecht, kommen vol grienten en vruchten, pannen gevuld met sap, pannen gevuld met potten en tussendoor die pruimenvlaai bakken, waar het in het weekeinde niet van is gekomen.

 Multitasken we of pakken we het één voor één aan? Tijdwinst met risico dat iets bederft omdat het te lang moet staan tov gegarandeerd een dag of vier er mee bezig zijn. Niet fulltime maar wel voornamelijk. Geen idee wat het gaat worden.

Watjes

 De online-koppen op de VK-pagina worden met enige regelmaat veranderd. Vanochtend stond er iets over 'pijn' en 'kou' vanwege het buiten slapen bij het AZC in Ter Apel. Dat soort koppen werken bij mij inmiddels op de lachspieren. Geen gebulder maar wel zo'n veel betekenende, enigszins sarcastische glimlach. Hoe hebben die lui het voorafgaande deel van hun 'vlucht' afgelegd? In luxe cruisers dan wel touringcars met verwarmde slaapstoelen, airco, catering en een plee voor elk een? Netjes gecoiffeerd, met de nwste smartfoon, merkkleding en een kek rolkoffertje?

 

 Bij vluchtelingen dan wel migranten stel ik me andere toestanden voor, waarbij een nachtje (of twee) slapen in de buitenlucht in het niet valt. Vandaag trouwens begrepen dat die hele opvang en alles daaromheen gebaseerd is op een wet/overeenkomst uit de veertiger jaren vd vorige eeuw. Misschien tijd om de boel een stevige update te geven en inhoud overeen te laten komen met de werkelijkheid van vandaag?

Omslag

 Ooievaars vertrokken, bezig met vlierbessen rippen, bijna weer een jaar erbij, 's ochtends vroeg eerder koud dan fris .... de zomer loopt op z'n laatste benen.

Kopiëren

 Waarom zal Joost weten maar ineens bezig met hoe het beste brood en broodjes (harde) gebakken moet(en) worden. D'r is nog ruim de helft over vd verse gist van een kleine twee wkn geleden. Zou dat de aanleiding zijn? Mag wel controleren of dat spul nog goed is en zo ja, ff in de diepvries stoppen. Maar dat terzijde.

 Bij het bekijken van meerdere online recepten vielen twee dingen op. Ten eerste het bakken van brood in een zware braadpan in de oven, veelal zonder serieus kneedwerk, waar het elders net als noodzakelijk wordt beschouwd. D'r is een vage herinnering aan een artikel in de FAZ van een aantal jaar geleden. Ooit een hype geweest dus en nu inmiddels tigvoudig nageaapt. 

 Het tweede was zo'n typisch internetgepapegaai. Eén iemand zal het ooit als eerste hebben beschreven, ws zelfs gewoon ouderwets in een boek, en de hele goegemeente van kooktrutjes en hun mannelijke evenknieën heeft het ineens in hun recepten staan alsof het van alle tijden is geweest, zelfs bij oma. Een paar jaar terug stond het werkelijk nergens. Je zet dus tegenwoordig een bakslee in de oven waar je als de oven op temperatuur is (200-250º) kokend water in giet om stoom te produceren. Geen knapperig korst meer zonder stoom. Liefst moet die bakslee nog gevuld zijn met stenen.

Overdonderd

 Jammer van het wakker worden vanochtend. Na zessen nog een keer weggedommeld en in een erg aangename droomwereld terecht gekomen. Waar de laatst tijd achterbuurten, sloopwijken en ghetto's het decor vormen van een droomwereld met een eindeloos lijkende zoektocht naar iets of iemand, wat lang niet altijd duidelijk is. Qua drukte een Breugeliaans of Jheronimus Bosch tafereel maar bij Bosch dan zonder monstertjes. Alles en iedereen druk met elkaar.

 

 Nu om de een of andere reden met een camera onderweg om foto's te maken. Niet zomaar plaatjes maar om bijzondere momenten vast te leggen. Iets met een tentoonstelling en/of dansoptreden met veel in de wind verwaaiende doeken en een vrouw zo indrukwekkend mooi, dat me de bek open viel en van fotograferen weinig terecht kwam.

Retour

 Terug naar de normaliteit? Tuin en zo? Zou fijn zijn. Verder met het vullen van de kasbak en alles wat daar verder bij komt kijken. Moeilijk te zeggen hoever het werk gevorderd is. Inhoud en oppervlakte gaan niet rechtevenredig met elkaar op. Een paar uur zou fijn zijn, al is de weersvoorspelling daar te mooi voor. Temperaturen gaan weer over de dertig en al vroeg in de ochtend was er geen wolkje in de lucht. Zou dat hele gegraaf moeten doen als ik net mijn bed uit ben. Een paar keer geprobeerd maar het combineert voor geen meter met de honden en de koffie.

Gelul

 Mijn dag is bedorven, wil niet opgang komen. Een moeilijk bedwingbare hang naar een hele serie gin-tonic's. Gelukkig niks dergelijks in huis. Buren schijnen de politie verteld te hebben, dat de honden met opzet op de vrouw zijn losgelaten. Haar man kan dat niet gezien hebben, die was te ver weg en z'n blik belemmerd door een maisveld. En dat hysterisch vrouwspersoon verteld wel vaker onzin. Zo hadden de honden ooit een kip genuttig (volgens hem) en waren het volgens haar acht stuks. Vrg is wat de politie met het verhaal gaat doen. Komt er nog iets van wederhoor?

 Het gaat goddomme om een halfuurtje in de ochtend en een zelfde hoeveelheid tijd in de avond. Een uur op een hele dag. Misschien een idee om daar een beetje rekening mee te houden? De heren, Ukkie en Bobby, reageren stukken minder opgefokt en zijn daardoor beter te controleren, hoewel ze in feite in hun tweetjes meer kracht hebben dan de dames met z'n drieën.

 Die trut wist gewoon dat ze risico liep. Het lijkt eerder op uitlokking dan wat anders. Tijd voor een partijtje ademhalingsoefeningen. Weer een tijdje geleden.

Politie

 Nog voor de monteur van Orange stond vanochtend de politie aan de deur. De dames hadden een buurvrouw bijna verscheurd. Tenminste dat zal het verhaal zijn wat ze de politie verteld hebben. Feit was, dat vanochtend ineens, enigszins vagelijk in de mist die buurvrouw op het pad langs de beek bleek te staan. De politie vertelde ze later, dat ze in haar tuin was geweest. Wat dus niet waar was. Van dat soort verschijningen zijn de dames niet gecharmeerd. Eentje begon te blaffen. De andere twee volgden direct. Blaffen en aan de lijnen trekken. Het mens begon ondertussen met het standaard gegil waarmee hier een hond wordt weggejaagd. Pech voor haar zegt dat de dames weinig.

 

 In de achteruit was de enige optie. Helaas wachtte het domme mens niet met haar vlucht naar haar tuin totdat de afstand tussen ons voldoende groot was. Als je in zo'n situatie terecht komt, blijf je staan of gaat langzaam achteruit. Vooruit betekent dat je de tegenpartij uitdaagt. Nou, dat lieten de dames niet over zich heen gaan. Die gingen dus vol vooruit met een kracht dat ik meegesleept werd. Weinig andere opties dan de lijnen loslaten. Geen zin om op plat op de bek te gaan.

 Mens in paniek, liet zich vallen. Een van de dames nam een hap uit haar kleren. Een hoop gegil, geblaf en gezwaaid met de stok die ze in haar handen had. Het duurde ff totdat de honden kalmeerden en het mens via haar tuin kon verdwijnen.

 Wat gebeurd is, is niet goed, maar voor een groot deel aan het gedrag van de vrouw te wijten. Het mogen dan oudere mensen zijn, wat de politie als argument aanvoerde, maar ook oudere mensen moeten hun verstand gebruik. Zien of daar nog iets van een staartje aan hangt.

Kaduuk

 Bijna 24 uur zonder internet. Maakt het leven saaier dan het al is. Gisteren begaf ineens het modem het. Natuurlijk de stroom eruit gestrokken, 10 tellen gewacht en weer aangesloten. Toen was het helemaal raak. Een rood flikkerend power-lichtje en daar is het bij gebleven. Een reset leverde niks op. Een ander stopcontact evenmin. Service gebeld en natuurlijk moesten al die handelingen weer over. Zo'n helpdesk is weinig meer dan een voorgeprogrammeerde robot. Maar à la, ws een kapot modem. Wat een heldere conclusie.

 Vandaag al vroeg een servicemonteur aan de lijn. Iemand uit Agnita niet uit Sibiu. Scheelt een uur rijden. Modem verwisselt, maar dat was nog niet alles. Ook buiten aan de bekabeling zitten prutsen en uiteindelijk een eind moeten rijden om voldoende netwerk te hebben om de boel te initialiseren....

 Nu staat er een half zo groot kastje met zenuwachtig flikkerende lichtjes voor 'internet', 'wifi', en de LAN-verbinding. Niet alle vernieuwing is een verbetering.

Zomers

 Ondanks het urenlange onweer gisteren is er niet noemenswaardig veel regen gevallen. Dat zal op andere plekken anders uitgepakt hebben. Door de liggging in een smal dal met een beek waaraan niet te zien is, dat het al wkn nauwelijks heeft geregend, valt de schade aan de gewassen in het veld mee. Is eigenlijk afwezig. Ook in de tuin. 

 Om dat nu allemaal ineens aan de klimaatsverandering te koppelen, is twijfelachtig. Extremen zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. Het is nu gewoon extreem extreem. En met alle stoeptegels, asfalt en bebouwing in de dichter bevolkte gebieden is meer verstoort in de waterhuishouding dan een verschuiving in het klimaat, die bovendien nog eens van alle tijden is.

 Het is niet nodig om fatalistisch bij de pakken neer te zitten, maar de illusie dat de mens zoiets als een klimaatsverandering kan veroorzaken èn ook nog eens tegenhouden is zelfbedrog. Het maximaal haalbare is aanpassen en dat zou er qua aantallen nog wel eens stevig kunnen inhakken als het klimaat stug doorgaat op de ingeslagen weg. We zijn simpelweg met tevelen om ons terug te kunnen trekken in mensvriendelijke streken.

Wild

 Maakt men zich in Nederland druk om wolven, gaat het hier meer om beren. En niet oprukkende beren. Beren zijn al jaren actief in de Karpaten. Geen idee of ze ooit uitgestorven en later opnieuw geïntroduceerd zijn. Lijkt me niet. De bergen zijn uitgestrekte, moeilijk toegankelijk streken. Waar het om gaat is, dat de aantallen rap toenemen. Het is een beschermde diersoort. Volgens mij vnl. zwarte beren. Niet de gevaarlijkste soort.

 Er mag dus niet zomaar geschoten worden. Toch wil men er soms vanaf. Blijkt dat beren soms ongevraagd verplaatst worden. Letterlijk verplaatsen van het probleem. Is het in de ene streek eindelijk wat rustiger, schrikt een andere streek zich de pleuris. Ook hier loopt af en toe zo'n beest rond. Voorbij Coves is km's lang alleen veld en bos. Mensen zien ze soms. Lopen ze onverwachts tegen het lijf. Beide partijen schrikken zich dan een hoedje.

 Bij het honden uitlaten een aantal keer voetafdrukken gezien. Veel te groot voor een hond èn vooral met vijf tenen naast elkaar. Een hond loopt op vier. Met voldoende afstand lijkt het me een indrukwekkende belevenis om zo'n groot uitgevallen knuffel tegen te komen.

Opgebrand

 Het zat er in. Had er m'n kop om kunnen verwedden. Vandaag de dag van gisteren moeten bezuren. Het begon al aan het begin van de avond. Ineens koud. De volgende stap of gewoon een reactie op de gezakte buitentemperatuur? Het zekere voor het onzekere genomen en in bed gedoken De kou zette niet door. Daarvoor een ongekend onrustige nacht gehad. Vaker wakker geweest dan er uren te slapen waren. Geen uren wakker gelegen. Het was realiseren dat het donker was en direct weer vertrokken en in de volgende drukke droom verzeild geraakt. Rustgevend is anders.

 Vanochtend nog wel een poging tot graven ondernomen. Dat was in minder dan een half uur bekeken. Vervolgens nog wat andere dingen geprobeerd om uiteindelijk op bed te belanden. Begin van de middag zag het stukken beter uit, ware het niet, dat het sindsdien onweert. Had nou ook weer niet gehoeven. Misschien wil de tuin morgenvroeg weer.

Karton

 Gisteren was er in de namiddag een speciale mis in de kerk van Coves. Uit het verre meer kerkelijke verleden is er de herinnering aan een drie-heren-mis. Dat waren lange zitten en in feite meerdere missen. Enkel op kerkelijke hoogtijdagen. Orthodoxen overdrijven altijd alles. Een normale mis duurt al 3 uur. Het is dan ook verbazingwekkend, dat die mis gisteren tot iets van 2 uur beperkt is gebleven waar er 7 (!!) priesters voorgingen, zoals dat heet.

 Het geheel had/heeft natuurlijk een speciale betekenis, die verder weinig interessant is, maar belangrijk genoeg voor Mariana om tweemaal op een zondag naar de kerk te gaan. Na afloop van de middagsessie kregen de bezoekers een bordje aangereikt met daarop divers gebak. Afgelopen zondag ook. Dat was vanwege de Maria-viering en men had zich voor de lekkernijen moeite gedaan. Alles vers en smaakvol.

 Dat laatste kon deze keer niet gezegd worden. Het grootste deel bestond uit een paar plakken Cozonac, een soort notenbrood met cake-aspiraties. Wie deze gebakken had heeft het spul gesneden en wel dagen laten verpieteren of geen verstand van het bakken. Karton is smeuiiger dan deze plakken cake waren/zijn. Eentje deels met moeite verwerkt, de andere plak zou nu liggen te verpieteren als ie dat niet allang was.

Stroefjes

 Dat was een start met een fikse dosis tegenzin. Toch alweer wat wkn geleden. Niet dat het bed in de tussentijd fluitend werd verlaten. Maar tussen fluitend en vergeven van tegenzin zit een hoop speling. Het is niet de beste timing maar ws valt het mee als de machinerie eenmaal op gang is gekomen. Dat moet natuurlijk wel. Komt de machinerie niet in beweging, dan is de week verloren voor hij goed en wel is begonnen. Dat is het zwarts mogelijke scenario en al een kleine eeuwigheid niet meer van toepassing geweest, dus waarom zou het vandaag zo zijn? D'r zijn geschiktere momenten te bedenken.

 Gewoon ergens mee beginnen en dan zien we wel, zoals altijd weer. Mocht de regen zich beheersen is het een ideale spit- en schepdag. Overdrijft de nattigheid verzinnen cq kiezen we één van de vele andere mogelijkheden om de tijd mee dood te slaan. Op momenten als deze komt iedere keer weer het beeld op van een boek, op een terras, onder een parasol, met een drankje en zicht over zee of een idyllisch haventje. Tja, wat moet je daar mee?

Verslapen

 Een dag van niks. Zat er in. Vanochtend een paar uur geslapen. Vanmiddag in de herhaling. De kans dat het een latertje gaat worden vandaag is verwaarloosbaar klein. Met een beetje geluk hebben we die étappe morgen gehad. Geen garantie gegeven. Wat is de volgende stap?

Rondjes

 Voor achten plat en in zeer korte tijd weg in een comateuze slaap. Negen uur de wereld de wereld gelaten. De wereld had kunnen vergaan zonder het te beseffen. Weer zo'n herkenbaar element in de cyclus van fysiek ongemak. Het is vrijwel van begin af aan, dat is inmiddels zeker 3 jaar geleden, duidelijk dat ergens iets suddert, dat langzaam opbouwt naar een climax, dan uitdooft maar niet verdwijnt, waarna het riedeltje weer van voor af aan begint.

 Zoals altijd weer kan niet gezegd worden dat de nachtrust, hoe diep ook, iets van fitheid opgeleverd heeft. 'Fit' is een woord, dat meer en meer z'n betekenis verliest. Wanneer zou het voor het laatste van toepassing zijn geweest? Dat je met een energieke, enigszins verende pas door het leven stapte? Komt het ooit nog terug na alles wat men van plan is? Het zou de duik in het diepe enige zin geven waarvan die nou geheel gespeend is.

 Hoe dan ook wordt het langzaam tijd om de boel aan het rollen te brengen in de hoop dat al het getwijfel en gedub achteraf gezien voor niks is geweest .....

Eéntonig

 Het maakt je hele middag kapot. Helaas is het niet gelukt om onder de tafelverplichting uit te komen. Een schrale troost was, dat de boel gereserveerd was bij een relatief nw restaurant. Maakte voor de fantasieloze hap geen ruk uit. Het doet me een beetje denken aan de brokken die de honden al jaar en dag krijgen voorgezet. De tafelgenoeten slokten het menu nog net niet zo gulzig naar binnen als de honden doen. De meesten van de steeds kleiner wordende groep genodigden hebben wel hun bord leeg gegeten. 

 In de tijd van het verblijf in het ouderlijke huis kregen we in elk geval 7 verschillende warme maaltijden op weekbasis. Wel meestal soep, aardappelen, groente, vlees en een toetje. Dat toetje zat er vandaag, zoals meestal, niet eens bij. Macaroni op vrijdag (geen vlees) en frites op zondag. Verwende jeugd gehad? Afwisseling heeft hier niet de voorkeur.

 Pepers, rode uien, koolsalade, aardappelen, vlees (varken/kip), soep (?), allerlei zoetzuur en mengels obv aubergine, tomaat, courgette, etc. Ben ff de naam daarvan kwijt. (Zacuscă) Vanalles wat en dat volgens mij iedere dag weer.

Smaakloos

 Beetje naar het scherm staren. Geen zin om te gaan graven. Straks weer opdraven bij een herdenkingsdienst. Geen zin in de ongetwijfeld navolgende maaltijd. Het gebrek aan variatie in dat soort maaltijden wordt langzaam aan afstotelijk. En niet alleen bij dit soort maaltijden maar überhaupt in het algemeen.

 

 D'r zijn inmiddels iets van 8 restaurants in Agnita. Dan zou je wat verschil verwachten, maar niks van dat. Leg de menukaarten naast elkaar en voor 95-98% is de inhoud hetzelfde. Hoe gaat dat bij mensen thuis? Hoevaak in de week is het groentesoep en dan varkensvlees met gebakken aardappelen en koolsalade? Hoe krijg je anders een 120-150 kg wegend varken weggewerkt in een jaar tijd? Als het een beetje te doen is, rekening houdend met allerlei gevoeligheden, zien dat het bij de dienst blijft en de maaltijd de maaltijd laten. Scheelt ook een verloren middag.

Zinvol?

 Begonnen met een ochtendsiësta is de motor inmiddels op toeren. Voor de tuin te warm maar er is zat anders wat moet gebeuren. Een kleine inhaalslag van wat al eerder had moeten gebeuren, behoort tot de mogelijkheden. Al meer dan een week (2?) niks meer met melk gedaan. Vanuit nu gezien onvoorstelbaar dat daar tijd voor was.

 Ach, achterstand oplopen of inlopen ... wat voor zin maakt het als de Russen, zoals gedreigd, het grootste nucleaire complex in Zaporojie op te blazen alsof het gebombardeerd is door de Oekraïners? Het is mij meer en meer onduidelijk wie nou wie bij de strot heeft. Rusland Europa of Europa Rusland. Europa is in feite te netjes voor de spelletjes die Rusland speelt. In feite heeft Rusland Europa en NATO in de hand doordat hij al meermaals aangegeven heeft niet terug te schrikken voor het inzetten van atoomwapens. Die mogelijkheid moet dus steeds in alle afwegingen mee worden genomen.

 Het doet me denken aan een filmpje op het internet, waarbij iemand een koffie krijgt geserveerd en net voordat hij er een paar zoetjes in wil doen, opgeschrikt wordt door een lichtflits en door het raam een paddestoelwolk ziet ontstaan, de zoetjes terug legt en de suikerpot pakt.

Normaal?

 Terug naar de normaliteit: moe, moe, moe.

Vol

 Het zal wel aan mij liggen maar hoe Nederland omgaat met vluchtelingen en wat het pretendeert te zijn maar niet is, ontgaat me. Steeds maar zoeken naar meer opvangplekken ipv de oorzaak aan te pakken. Niet de kraan dicht te draaien maar naarstig opzoek naar meer dweilen. Een heilloze weg. Ooit zijn alle denkbare opvangplekken vol en dan? Het is als met de eindigheid van aardse grondstoffen. D'r is één aarde met daarin een breed scala aan grondstoffen, de een rijkelijker aanwezig dan de ander, maar beiden eindig. Het heeft miljoenen jaren en heftige geologische processen gekost om tot stand te komen. Aanvullen zit niet in de menselijke tijdschaal.

 Zo zijn straks ondanks dwangmiddelen, voorrechtsposities, etc de verblijfsplekken voor vluchtingen uitgeput. Gaat men dan eindelijk doen wat een land als Denemarken doet? Streng(er) controleren aan de grens. Zelfs als het alleen èchte vluchtelingen waren, wat het maar zeer deels zijn, is de koek eens op. Nederland heeft zich als een Walhalla neergezet in de wereld van de migranten en zit meer en meer met de gebakken peren.

Verbruikt

 Rustdag. Feestdag. Het is wat je er van maken wilt. Ik ben er aan toe. Het is bar en boos maar waar. Twee dagen een beetje normaal bezig geweest en een tandje terug is onvermijdelijk. Mooie tuinwerkdag. In theorie dan. Het is waarschijnlijker dat het een stuk autorijden wordt met een hapje buiten de deur. Dan is de dag weer om en besparen we hopelijk energie voor morgen.

 Drukke nacht gehad. Veel tussenstops. Het stramien rolt weer af. Waar begin en waar het eind zit is nog steeds niet duidelijk. Dat er een volgorde in zit is dat meer dan. Maar waar op de lijn we zitten? Vrgtkn. Meer aan het begin van de cyclus of lopen we op het eind? Is 'normaal' het eind èn het (her)nieuwde begin van het rondje? Het is mens-eigen om er op die manier tegen aan te kijken.

Opgegeven

 Het 'pièce de résistance' van de bakmiddag is er op het laatste moment niet van gekomen. Jammer maar teveel geïmproviseer voor iets waar geen ervaring in bestaat. Bovendien moet de deeg gemixt worden. Een brug te ver voor het Philips-mixertje dat misschien wel meer jaren d'rop heeft zitten dan deze mnd op mijn conto worden geschreven. En dat met een mixerkom, die zo vaak geplakt is, dat hij nog eens spontaan uiteen valt.

 

 Daar moet al jaren iets nieuws voor in de plaats. Bijv. zo'n Kitchen-Aid ding. De vrg of het gebruik zich loont heeft de aanschaf vooralsnog geblokkeerd. Simpelere versies zie je nauwelijks nog. Ja, handmixers, maar dat is net niet de bedoeling. Dat trekt mijn Philipsje nog wel. Als zo'n ding minutenlang moet draaien dan is een standaard meer dan handig. Wie weet komt het ervan. 

 En ooit gehoord van een springvorm van 34 cm?? Het komt mij reusachtig voor. Doorsnee 26 is max in mijn kast. En zo was er meer. Het recept blijft boven op de stapel liggen en gaat er zeker weten binnen niet al te lange tijd van komen.

Verwachting

 Zien of we er nog een actieve dag uit kunnen persen. Het is de bedoeling van wel maar dat zegt toch al tijden niet alles. Spitten & bakken. Een bijzondere combi. Het resultaat van gisteren mag er zijn. Visueel zat het gisteravond al goed na 45 minuten in de oven. Vanochtend de smaak gecheckt en behalve wat aan de zoete kant, is ook die oké. Die overmaat aan zoetigheid zat er een beetje in met de goedkope abrikozen jam van de Penny. 'Dulceata' noemen ze het en dat met recht. Het zooitje staat stijf van de suiker. Wil niet eens weten hoeveel, maar ik gok op ruim meer dan de helft en dan een goede klets gelatine en, o ja, ook nog een paar abrikozen. Zorgen, dat er voor een volgende keer beter spul in huis is. Om er mijn eigen potten aan op te offeren, gaat me te ver.

Overdrijfkunst

 Wat moeten we hier nu weer mee??

U mag van de klimaatpsychologen: geen "mooie zomer" en "mooi weer" meer zeggen

Mooi weer hé deze mooie zomer [ja dit was een verzetsdaad]

Toen geluk nog heel gewoon was had je geen klimaatpsychologen. Nu dus wel en om moverende redenen bestaat die beroepsgroep uitsluitend uit blanke vrouwen. Zo ook de bovenstaande weledelgeleerden en zij hebben u iets uit te leggen.

"Taal en beelden hebben een sterke invloed op hoe mensen op klimaatverandering reageren en handelen, zegt Wortelboer. "Termen als 'mooi weer' zijn dan niet handig", vindt ze. "De situatie is zo zorgelijk en levensbedreigend. We kunnen het eigenlijk niet meer steeds hebben over 'mooi weer'. We moeten de dingen benoemen zoals ze zijn. "Het mag best mooi weer zijn en daar kunnen we ook zeker van genieten", benadrukt ze. "Maar in taalgebruik moet ook de urgentie duidelijk worden.""

Kijk we zouden natuurlijk nooit beweren dat klimaatpsychologen zowel deelgenoot, aanjager én ladelichter zijn binnen dezelfde psychose waar hun cliënten zo onder lijden. Maar dat zijn het natuurlijk wel en zodoende moeten blanke vrouwen per direct uit elk maatschappelijk debat geweerd worden. (GS, 15-08-22, Spartacus)

Voorbereiding

 Het gaat langzaam vandaag, maar bezig. Van de tuin t/m taart bakken. Cadeautje is vandaag gearriveerd. Morgen nog wat meer koek, taart, vlaai en dan is het donderdag feest. Al de zoetigheid is in feite nauwelijks aan Mariana besteed. Dat is meer voor mijn lol. Op feesten en indien op bezoek bij mensen, ja, maar thuis roert ze het nauwelijks aan. Het nodigt niet uit tot bakken en als, is het resultaat meestal vnl aan mij besteed. Hetzelfde als bij speculaas, printen en ontbijt-/kruidkoek. Zo zal het nu ook zijn, tenzij ze wat ronddeelt onder de buren.

 Maar bezig dus. Niet geheel slaapvrij vandaag, maar alles zeer overzichtelijk. Het toëtdeeg ligt te koelen. Over een uur afmaken en bakken. Zal ergens tussen 22 en 22:30 klaar zijn. Deze kan niet alleen wat langer dan gemiddeld bewaard worden, deze moet ook ff 'trekken'. Morgen een kruimelvlaai met pruimen, een appel-pruimen taart èn een Bienenstich. Die laatste is de voor de uitdaging. Nooit gedaan. Ook weer zo'n teken dat het echt beter gaat. Mn tussen de oren. Met het fysiek blijft het aanmodderen

Detecteren

 Door en door verveeld? Nee, dat is het niet. Barstend van de onwil?  Dat zou kunnen. Tijd om eens serieus na te denken. Niet dat het denkwerk anders niet serieus is, maar gewoon een schep erop. Het verschil tussen gisteren en vandaag is een verschil van dag en nacht. Toeval kan natuurlijk altijd. Alleen een beetje simpeltjes, zelfs gemakzuchtig gedacht.

 Geen open deuren intrappen, dat is voor de professionals. Het gaat om misschien hele kleine dingetjes, maar die wel hout snijden en het verschil maken. Bijv. actiever zijn. Klinkt tegenstrijdig. Hangt van de invulling af. Gisteren is het verschil gebleken. Ruimte voor meer dan 'moeten' alleen. Zo is er ongetwijfeld meer, wat na de afgelopen paar jaar in een dikke mist terecht is gekomen.

Gevaarlijk

 15 Augustus. Mariafeestdag. En Mariafeestdag is tot ergens tussen 12 en 13 uur geen tuinwerkwerkdag. Waarom? Omdat die oelewapper van een priester het noodzakelijk vindt om zijn mis over het hele dorp uit te braken via een geluidsinstallatie. En om nou onder kerkelijke geprevel en gezang met spitten of onkruid aan de gang te gaan is me een brug te ver. Iedere zondagochtend weer en bij dit soort gelegenheden ook in de aanloop meerdere dagen tot meer dan een week dagelijks in de avonduren. Precies de uren dat je bij het laatste licht van de dag van een bbq, tuinwerk of gewoon niksdoen wilt genieten. Geen idee hoelang dat nog te verteren is. Een ontploffing is niet onwaarschijnlijk.

Soepeler?

 Tijd om mezelf in twijfel te trekken? Geen minuut geslapen vandaag. Niet liggend en al helemaal niet zittend. Is dat geslaap aanstellerij? Psycho-somatisch? Geen ruk gedaan vandaag, dat zal zeker meewegen, maar toch. Ff de deur uit geweest omdat er iets te doen zou zijn in Agnita. Was ws ook zo, maar niet meer toen wij er waren. Ter compensatie op een terras neergeploft en een hoop tijd verdaan met wachten op de bediening. Gelukkig viel er ook het een en ander te zien, al ligt het terras niet aan een doorgaande weg met boulevard-allure en flanerende plattelanders. Met een Lei per BMI-punt teveel was het een lucratieve middag geweest.

 Terug thuis natuurlijk de honden hun aandacht gegeven en daarna direct op Portal 2 gedoken. Een puzzelspel van wat jaartjes geleden. Er gaan geruchten, dat er misschien een derde versie aankomt. Zou zeer welkom zijn. De manier van spelen en het verhaal zijn me wel bijgebleven maar de diverse 'levels' zeggen me weinig tot niks. Nu ook twijfelen aan mijn geheugen? Het deed net zo goed om die grijze massa weer een keertje in beweging te krijgen met ogenschijnlijk onmogelijke opgaves, vooral die, waarbij je in eerste instantie op het verkeerde been wordt gezet. Misschien ook een andere klassieker afstoffen, waar ik steeds weer in ben vastgelopen: Mist.

Realiseren

 Zondag, vooravond van maandag, de kiem voor de komende week. Helft van augustus alweer gehad. Niets opgeschoten, alleen qua achterstand. Deels went het, maar of je daar nou zo blij mee moet zijn?

Patroontje

 Zo'n dag die zich bij het ontwaken zelf niet ziet zitten. Dat kan alleen maar meevallen. Gisteren een tweede dag van extreme vermoeidheid en nog wat andere opvallende veranderingen. D'r zit een herkenbare volgorde in. Het zijn stappen in een afrollend proces. De goede dagen zijn voorbij, het gaat weer bergaf. Het 'himmelhoch jautzende' is er af, net als het 'zum Tode betrübte'. Het blijft netjes binnen de lijnen van de uitersten.

 

 Weken dezelfde macaroni met ei. De ene keer iets verser en dus smaakvoller dan de andere keer, maar het is en blijft dezelfde kleffe troep. Iedere dag weer. Het hikt tegen de film Groundhog Day aan zonder de grenzen te tarten. Dagen, wkn, mndn, jaren ... het is steeds weer hetzelfde. Deels zou je dat nog willen ook, alleen is de invulling verkeerd.

Toestand

 Of het nu goed, slecht, beter of minder gaat is moeilijk te zeggen. Van alle mogelijkheden iets. Vanochtend voor de afwisseling voor de Pc in slaap gevallen en daabij op een toets, toetscombinatie gedrukt, die het beeld verkleind. Bleek een paar uur later bij het heropstarten. De ongemakkelijke houding na enige tijd verwisseld voor het horizontale op bed. Uurtje leek me voldoende en te kunnen. Het werden er drie. Daarbij was het vanochtend ruim 1,5 uur later dan normaal.

 Het gaat nu weer, beter dan vanochtend. Na zo'n lange siësta kost het ff voor de verdwazing van je af is gegleden. Zometeen gewoon aan de slag, al leek het op bed, dat de dag zonder moeite helemaal verslapen zou kunnen worden.

 .... Waar zijn de woorden nu weer? Het typen moet sneller. De woorden glippen weg tussen het bedenken en het intikken op het toetsenbord. Een beetje zoals dromen je ontglippen als je de ogen opslaat. Af en toe passeert iets vluchtigs maar waar het onderdeel van uit maakte blijft buiten bereik. Tijd voor dom doe-werk.

Oorlog-26

 Laatste tijd zit de oorlog in Oekraïne weer meer in mijn hoofd. Welke kant gaat het op? Het lijkt op een patsstelling, waarbij Oekraïne steeds meer beschikking krijgt over zwaardere wapens met een groter bereik. Nu de aanslag op een vliegveld op de Krim en iets in Wit-Rusland, waar je weer weinig over terug vindt in de nieuwsbronnen. Toegegeven wordt niks. Rusland probeert het tot ongelukken te verdraaien en voor Oekraïne is het blijkbaar niet zo slim om de aanvallen ronduit op te eisen. En waarom een vliegveld op de Krim en niet gelijk de brug die Rusland na de annexatie in 2014 heeft gebouwd als verbinding met het moederland?? Zou een slok op een borrel schelen in de aanvoer van oorlogsmateriaal via de Krim. Blijkbaar zijn er gevoelige punten waar Oekraïne rekening mee moet houden. Iets wat niet van Rusland gezegd kan worden. Die knallen alles kapot en de vrg is of ze bij een complex met kerncentrales halt maken.

 De driedaags overvalactie duurt inmiddels iets van een half jaar en rolt ws ook de winter in. Iets waar mn de Russische soldaten (kind-soldaten?) niet blij mee zullen zijn, gezien de beroerde materialen en bevoorrading waarmee ze de oorlog moeten voeren en zichzelf onderhouden. Het is een krankzinnige toestand. O ja, Rusland wilde laatst onderhandelen .... maar dan wel op hun voorwaarden. En dan roept Zelensky weer, dat onderhandelen pas mogelijk is als de Russen zich overgeven of het land uit zijn gejaagd, incl. van de Krim. Je moet Oekraïner zijn om dat te begrijpen. Het Westen had allang handjeklap gedaan en Poetin deels z'n zin gegeven.

Onthouding

 Afgelopen dagen met enige regelmaat trek in een Gin-tonic. Heerlijk zomers drankje. Niet teveel tonic. Limoen ipv citroen en een berg verpulverd ijs. Verraderlijk drankje. Altijd al geweest en momenteel, gezien de conditie nog net ietsje erger. Behalve het ijs ontbreken alle verdere ingrediënten. Geen verleiding kortom. Maar stel, stel dat alles wel in huis was, wat zou dan belangrijker zijn? Toegeven aan het verlangen naar een zomerse cocktail of het idee uit het hoofd zetten om een mogelijke afknapper te voorkomen? Hoever moet je gaan in het nalaten van genieten?

 Doe je het niet, blijf je zitten met een onvervuld verlangen, een hunkering naar iets wat je jezelf ontzegt. Doe je het wel, gaat misschien een dag verloren, maar heb je wel genoten. Met kokosmacronen ligt dat stukken simpeler.

Wegstrepen

 Weer een dag die zich niks gelegen laat liggen aan de planning. D'r is geen peil op te trekken. Alweer drie uur verloren aan de slaap. Wat gisteren niet wilde, was vandaag niet te omzeilen. Inleiding tot de volgende set mindere dagen? Vermoeiend terwijl moeheid toch al een dikke vinger in de dagelijkse pap heeft. 

 Een dagdeel verloren, nog twee te gaan. Kleine klusjes in de middag en vanavond hopelijk weer de tuin in. Mag dan kiezen tussen onkruid verwijderen in de kasbak of het verplanten van aardbeischeuten en opschonen van het oude aardbeienperceel. D'r is nog steeds rivaliteit tussen wat gedaan moet worden. Het voegt zich nog steeds niet in een overzichtelijke volgorde. Volgend jaar .... We blijven hopen, zijn tenslotte mens

Uitbreiding

 Vandaag weer 'ns de spade ter hand nemen. Is alweer iets van een week of zo geleden. Genoeg andere dingen gedaan in de tuin. Maar het is het een of het ander. Het lukt me nog steeds niet om me fysiek in meerder personen op te splitsen. De vooruitzichten geven een prachtige dag zonder al te hoge temperaturen. Dus het spitten zou geen problemen moeten geven.

 Gisteren de laatste rij tomaten ontdaan van zonwerend onkruid. Verbazingwekkend wat er aan vruchten aan de planten hangt. Een sterke plant als je bedenkt hoe ze begonnen zijn. Het doet goed om weer een beetje bezig te zijn in de avond. Het herstelt niet in de laatste plaats de lol van het bezig zijn met de tuin. Van 'hopeloos' zijn we terug bij 'het moet kunnen'.

Vermoeiend

 Moe, moe, moe, maar de slaap wil niet. Is weer eens wat anders. Een lange, lege dag. Doe een beetje links en rechts maar moet daarvoor bijna handmatig mijn voeten verzetten. Wat een verschil weer met een dag of wat geleden. Het zou mooi zijn als de oorzaak controleerbaar zou zijn en liefst zelfs te ondervangen. Nu is het domweg afwachten, al is het ritme redelijk voorspelbaar.

Verrassing

 's Nachts Bobby al menigmaal vervloekt. Op de binnenplaats ipv in huis bleef hij maar tekeer gaan zonder dat enige aanleiding in de vorm van hondengeblaf hoorbaar was. 's Morgens bij het uit bed gaan als eerste de honden naar buiten. Hun overdonderend enthousiasme is meestal teveel van het goede. Vreemd was, dat Bobby niet voor de huisdeur lag. Geregistreerd maar verder niks mee gedaan, terwijl een heel klokkenspel aan bellen had moeten gaan rinkelen.

 De honden drongen naar buiten en een fractie van een seconde later was duidelijk, dat de poort wagenwijd open stond. Bobby had die blijkbaar open weten te krijgen. Dag dames .... Dag Ukkie. Op straat gingen ze eerst met z'n vijven los op een kleine zwart-witte hond. Op de een of andere manier motten ze die niet. Ukkie kent die hond verder niet, maar rukte er net zo vrolijk aan als de dames. Verkeerd voorbeeld doet ook volgen. Het is de hond van iemand die inmiddels bijna twee jaar geleden overleden is. Daarna heeft de hond zich in 24 weten te nestelen en nu na Iancu's dood ligt het dier met regelmaat voor onze poort.

 Gelukkig was de onverwachts gewonnen vrijheid interessanter dan het uiteen scheuren van een kleine hond en verdwenen ze in alle windrichtingen. Nou, geen hondenrondes dus. Het wordt wachten tot de meute terugkeert.

Opbrengst

 Dat uurtje extra in de avond zat er niet in vandaag. Vanmiddag het grootste deel van de uien gerooid. Mooie uien dit jaar. Mooi formaat. Kleine reuzen vergeleken met vorig jaar. Zou graag willen weten waar dat aan ligt. Het weer? Een betere balans tussen zon en regen? De grond? Ieder perceeltje is wat dat betreft anders. De voeding of het gebrek daar aan? Wit, geel, rood, alledrie een compliment waard. Enkel de sjalotten en dan mn de rode hebben het wat laten afweten.

 Ook de wortels, die tussen de uien staan, zien er goed uit. Ook ruim tweemaal zo lang en dik als afgelopen jaar. Teveel dus, ondanks het zeer dun zaaien. De wortels komen ons straks gegarandeerd de oren uit. Heb nog voldoende in potten zitten. In feite komt alleen de diepvries voor conserveren in aanmerking, maar ook dat slechts deels.

Aantrekkingskracht

 Het kostte enig aandringen, maar eenmaal bezig deed het werk in de tuin goed. Het had iets nederigs. Dat het mocht ... Dat de aarde toestond om er met de handen in te wroeten. En passent weer een berg onkruid verwijderd. Met wat geluk moeten voor de winter 6 perceeltjes schoon zijn en volgend jaar beter schoon zijn te houden. Afgezien nog van de serre.

 De smaak aan het bezig zijn komt steeds relatief snel terug. Scheelt nu, dat pas het grootste deel van het meer dan een meter hoge onkruid is plat gemaaid. Enige terughoudendheid is wel nodig. Voordat je het weet rennen de plannen te hard van stapel. Da's vrgn om  teleurstelling. Al kan het nauwelijks erger dan de afgelopen twee jaar.

Huishoudelijk

 Nattigheid. Zat er wel in. Moest een keertje. Een rustige dag voor huiselijke beslommeringen. Afwas is nog steeds niet helemaal weggewerkt. Boodschappen. De wasmachine mag weer aangeslingerd. Wijn kan gebotteld. Druiven gesnoeid. Dat is al meer dan de dag ruimte heeft.

 Het is zo'n dag waarop alles 'normaal' aanvoelt. Bijna vreemd inmiddels. Ervaring heeft tegenwoordig geleerd, dat dat iets is van zeer korte duur. Een wisselmoment tussen de ene en andere mindere periode. Verder maar niet mee bezig zijn. Het is bij tienen en itt gisteren geen overheersende aandrang om in bed te kruipen. Zomaar een paar extra uren. Mooi meegenomen.

Omgekeerd

 De dag geëindigd zoals het bedoeld was om 'm te beginnen; maaiend. Ineens vielen energie en motivatie samen. Direct maar gebruik van gemaakt. Geen weerzin, integendeel. Goed uur bezig geweest. Tuin is nu voor het grootste deel weer te overzien. Wilde meer, maar dat was teveel gevraagd. Morgen verder, als het niet regent. Die watervoorspelling gaat nu al twee dagen de mist in. Zal toch een keer moeten kloppen.

 Wat moet gebeuren is de tomaten vrij maken en de peperplanten stutten. Ondanks het feit dat de tomatenplanten hopeloos lange scheuten waren in het voorjaar, omdat ze veel te vroeg waren opgekweekt, en de meesten botweg gehalveerd zijn, toen ze in de koude grond kwamen, doen ze het niet slecht. Is natuurlijk een bijzonder tomatengroei-vriendelijk jaar. Veel zon, weinig neerslag. Dat water willen ze wel maar niet over de plant, enkel aan de voet.

 Van de pepers is het leuk dat een paar aparte, oa kleine bolletjes, het heel aardig doen. Zo krijgt de liefde voor de tuin tegen het einde van het seizoen een onverwacht steuntje in de rug.

Min-dag

 'One up, one off' het meest voorkomende ritme in het huidige bestaan. Vandaag al geen cent waard voor er werkelijk begonnen moest worden. Een voortijdige afknapper. Paar uur van de wereld en daarna met moeite nog iets van de dag proberen te maken. Vroeg me gisteren af of je niet af en toe ook met minder tevreden kunt zijn. Dat minder heeft wel z'n ondergrens.

Gemis

 Paar wkn geleden boodschappen gedaan. Oa (of was het vnl?) in de Mega Image in Sibiu. Grotendeels voor de lekker en een paar dingen, die je van een zekere noodzaak zou kunnen verdenken. In het gangpad van de koekjes suikerwafels ingeladen, stroopwafels en bij de kleine, harde (boter?)wafeltjes was er twijfel. Die zijn me inmiddels af en toe tegengevallen. Zal aan mij en niet aan de wafeltjes gelegen hebben. Het tot 1 pakje beperkt. Maar er moest ook iets zijn voor de directe bevrediging van de koekjeshonger. Mijn blik gleed langs de schappen van links naar recht, van boven naar beneden.

 Uiteindelijke keuze viel op een stel mergpijpjes. Iets van marsepein met chocola aan beide uiteinden en een vulling van crême. Akelig klein geworden die dingen. Acht stuks. Net voldoende om een holle kies te vullen. Maar er lagen ook kokosmacronen. Een heimlijke jeugdliefde. Gewoon fatsoenlijk formaat. Het water liep me in de mond, maar ben standvastig gebleven. Gevolg is, dat sindsdien te pas en te onpass gedachten aan kokosmacronen door mijn hoofd schieten. De dromen zijn ze nog niet binnengedrongen. Een volgende keer gaan we gegarandeerd voor de bijl.

Uitverkoren

 De tijd van eindeloos doorgaan is voorbij. Na twee uur was de lol ervan af. Op zich niet slecht. Meer was beter geweest. In de verte rommelt het inmiddels. Dan maar nat worden morgen. Met nog twee uur moet de tuin weer een stuk overzichtelijker zijn.

 Na een goed uur bijkomen zometeen aan de slag met de afwas. Zulke heerlijk uitdagende bezigheden. Je verheugt je er wkn op en kunt je geluk niet op nu het eindelijk zover is. Bergen bestek, een paar glazen en een riedel pannen. Het is oneerlijk dat mij dat allemaal toevalt en anderen het met minder en soms zelfs zonder moeten doen. Het is niet altijd makkelijk om een bevoorrecht mens te zijn.

Touristisch

 Gisteren opweg naar het pension op het laatste moment een afslag gemist. Zat al een tijdje in een file en moest nu door het centrum van Bran voor de volgende mogelijkheid om af te slaan. Een gekkenhuis. Zoiets als Valkenburg ooit was. Geen idee hoe dat tegenwoordig is. Het centrum van Bran, gelegen aan de voet van wat Dracula's kasteel heet te zijn, is niet meer dan een ruime bocht in een doorgaande weg van Brasov naar Pitesti. Die bocht is aan beide zijden volgebouwd met restaurants en andersoortige horeca gelegenheden. Na een bezoek aan het kasteel, wat een aardige klim in houdt, moet gedronken en ook gegeten worden. Het krioelt er van de mensen, terwijl er behalve het uitzicht weinig valt te zien in het kasteel. Die weg omhoog maak je geen tweede keer, als je niet gedwongen wordt.

 Bovendien heeft de graaf, die het kasteel ooit bewoonde, net zoveel met de figuur Dracula uit te staan als ieder ander willekeurige persoon. De beste man bewaakte een grens, weet ff niet welke dat toen was, en hield er tamelijk rigide methoden op na als hem iets niet beviel. Menig onwelgevallig persoon eindigde opgespiest op een paal langs de weg. Bloeddorstig mag je hem wel noemen, alleen dronk hij het bloed niet.

Worstelen

 Allez!, daar gaan we dan .... weer .... weer weer, het beste ervan maken. Een vermoeiende bezigheid. Dat is me inmiddels wel duidelijk. Zou het in Ferentillo beter zijn gegaan als we die afslag hadden genomen ipv LpM? Neem aan dat de rest dan gewoon op dezelfde manier was verlopen. Mijn hartaanval. Y's dood. Of zouden ook die dingen anders zijn verlopen? We zouden dan in 2007 al ruim 10 jaar ter plekke een leven opgebouwd hebben. Kleiner. Ook in Frankrijk had die mogelijkheid bestaan maar is daar helaas geen gebruik van gemaakt. Geld verdienen moest, al was het nauwelijks nodig.

 Maar Italië dus. Was ik er blijven hangen? Geen noodzaak om een financiële molensteen van mijn nek te krijgen. Eén van de vele afslagen die niet genomen zijn. Achteraf blijven er volgens mij altijd meer afslagen over dan er ooit genomen zijn. Spijt? Daar is geen fatsoenlijk antwoord op te geven, omdat je de verschillende levens wel kunt bedenken maar niet concreet met elkaar kunt vergelijken. Je leeft er tenslotte maar eentje. Maar Italië had alles voor een 'game changer'. Had Frankrijk ook kunnen hebben, maar heeft het niet gekregen.

 En zo modder je eindeloos voort, cq maak je er het beste van of probeert dat tenminste. Je gooit een blik in je tuin, inmiddels haast een denkbeeldig fenomeen, en ziet dat het onkruid harder groeit dan je lief is. Zoals altijd weer, maar ooit wel controleerbaarder was. Een diepe zucht is niet te voorkomen. Maaien vandaag?

Verstikkend

 Alsof een deken om je heen werd geslagen. De verstikkende versie dan. Zo was de terugkeer vandaag. Vergelijkbaar met de vroegere thuiskomsten na menig week vakantie. Alles leek losser. Het rijden deed goed. Het sociaal bezig zijn kostte geen moeite. Andere omgeving. Geen enkele verplichting. Dat alles werd bij aankomst thuis weggevaagd bij het passeren van de grote toegangspoort.

 De honden hadden wel willen uitbreken, maar de schade viel alleszins mee. Niks geen drama's en toch vulden de schoenen zich met lood, trok de conditie zich terug en was daar weer de welbekende bergketen, die benauwend werkt. Het leek wel het betreden van een zwaar vergiftigde omgeving. Hangt het hier in de lucht?

 Gisteren niet nodig gehad, maar de eerste activiteit hier was slapen. Twee uur. Inbeelding? Ongetwijfeld deels maar ook slechts deels. Weglopen werkt. Helaas keer je meestal ook weer terug.

Opgekrikt

 Weer een beetje mens. Voor de zoveelste keer. De hoeveelste keer zou het alleen dit jaar al zijn? Vannacht een hoop gelachten en lol gehad. Scheelt dat? Nog wat rotzooien en rommelen en dan gaat het naar Bran, aan de voet van de burcht van graaf Dracula. Misschien wat knoflookbollen in de baggage stoppen? Het is maar voor één nachtje, maar je weet het natuurlijk nooit.

 Denk dat zich voldoende energie verzameld heeft om de avond door te komen. Vooral de boot afhouden. Kletsen valt wel mee. Ondanks hun universitaire opleiding spreken de meesten weinig meer dan Roemeens. Naarmate de avond vordert wil men natuurlijk weer dansen. In de roemruchte Oost-Europese kringetjes maar ook op normalere manieren. Dan wordt het regelmatig met het hoofd schudden hoe onbeleefd dat ook moge zijn als je uitgenodigd wordt.

 Tja, wat zoek je daar dan? Nou niks. Mijn aanwezigheid wordt door Mariana op prijs gesteld, dat is alles. In september wordt een reünie georganiseerd van hun hele jaar. Vandaag is het enkel één van de tien groepen waarin het jaar was opgedeeld. Weer wordt mijn aanwezigheid dan gewenst. De zin ervan ontgaat me in z'n geheel. Vooralsnog meer dan 100 man/vrouw die me allemaal niks zeggen. Ze zijn me niet bekend. D'r is geen band met het verleden. De bekende taalbarrière. En het zal me aan mijn reet roesten wat die lui nu doen en hoe het hun de afgelopen dik 40 jaar is vergaan.

 Was er nou nog een spetterende maaltijd te verwachten, was er nog iets van compensatie, maar die zal net zo voorspelbaar zijn als die van vanavond en de menukaart van het gemiddelde restaurant.

Opklaren

 Het is stil, buitengewoon stil. Enkel af en toe verstoord door een passerende auto. Is het weer een kerkelijke feestdag en wordt er nauwelijks gewerkt? Aan Mariana's afwezigheid kan het niet liggen. Zoveel herrie maakt die nou ook weer niet. Het komt mij goed uit. Rust aan mijn kop. Wat opgewerveld is, moet bezinken. Als het troebele is verdwenen kan er hopelijk weer helder worden nagedacht.

 Van de tuin is niets terecht gekomen. Nu is de hoop op de afwas gericht. Garanties ontbreken. Nog wat extra zorgtaakjes mbt kippen en kuikens. Voor de rest de bekende routines cq sleur. Heb het zo langzamerhand wel te doen met mezelf. De oneerlijkheid van het bestaan. Had rustig een stuk minder terughoudend kunnen zijn in een hoop zaken, als dit het eindresultaat gaat worden. En wie weet. Het kan nog steeds erger.

Bijstellen

 'Watje' zal de lading inmiddels wel dekken. De dag ligt weer aan gruzelementen. Mag hopen dat het bij een dag blijft. Die kans is klein. Voor tegenslag is d'r op het moment, voorlopig en wie weet voor langere tijd, geen ruimte. D'r is geen opvang, geen incasseringsvermogen. Het opnieuw kaarten schudden overheerst en levert geen betere handen op. Steeds weer 'BAM!!'. Om moe van te worden en die toestand overheerste toch al.

 Mag morgen nog sociaal acceptabel figureren ook. Zou ff niet weten waar die energie vandaan zou moeten komen. Het is echt ff einde latijn. Over de laatste 12 mndn terug blikkend, mag het een wonder heten, dat nog nooit het idee is opgekomen om er definitief mee te kappen. Betablockers genoeg in huis. Ook nu geen last van. Het is meer 'Wat hangt d'r nu weer aan mijn fiets?'. Wat kan het zijn? Wat moet? Is het een verwevenheid met bestaande ellende of staat het op zichzelf?

 

 Onduidelijkheid. Onzekerheid. Naar de huisarts, ja. Voordat je het weet, ben je twee jaar verder en wordt nog steeds voor de domme gehouden. Dit was niet het plaatje voor de oude dag. Het had bij de afdeling Cardiologie mogen blijven ipv straks het halve ziekenhuis af te moeten klapperen.

Tegenslag?

 Gaat daar de volgende functie de brui d'r aan geven? Wat voor zin heeft het om je druk te maken over het leven, als zelfs het lijf d'r weinig zin meer in lijkt te hebben? Het moreel kan het nodige verweten worden, maar het heeft inmiddels aardig wat klappen te verwerken gekregen en nu dit weer. Als het d'r niet al zou zitten, zouden de pakken een prima plek zijn om aan te schuiven.

 Gisteren met veel moeite de noodzakelijke drempels genomen en gelijk vanochtend teruggeworpen worden. Stimulerend is anders. Dat wordt de billen bij elkaar knijpen, ff goed slikken en alsnog met het vullen van de kasbak aan de slag gaan.

 Van het weekend kort weg ivm een reünie van Mariana en dan eens goed nadenken over wat en hoe we verder gaan. Zoals het nu gaat, gaat het niet worden. Dat is zo klaar als een klontje. Hoeveel water kan er bij de wijn en hoeveel is acceptabel? Uitbesteden komt weer in zicht. Maar uitbesteden gaat altijd weer ten koste van het gewenste resultaat een uitzondering daar gelaten.

Doorgebeten

 Niet van harte, maar de kop is er af en dat was het dan voor vandaag. Morgen verder. Vanmiddag andere bezigheden op het programma.

Omkering

 Tijd dat weer wat discipline in het systeem gepompt wordt. Je laten gaan levert nou niet bepaald veel op. Je wordt het en jezelf zat op een gegeven maar niet te voorspellen moment. Dat is het enige pluspunt. Het vervelend van het ogenblik is dat fysiek en stemming het beide laten afweten. De een vangt de ander niet op. Weinig andere keuze dan d'r overheen te walsen zo snel zich een gelegenheid voordat. Die gelegenheid zou vandaag kunnen zijn. Het lijkt erop dat het fysiek zijn dwarsliggerij opgeeft.

 Niet te hard roepen. De afgelopen dagen ging het zo omstreeks nu fout. Je zou er bijna opzet achter zoeken. Het lijkt me echter stug, dat je als een otter kunt zweten en uren van de wereld kunt zijn, enkel omdat je geen zin hebt om te doen wat gedaan moet worden. Wat meer tegenwicht had gekund, maar de hele tijd tegen de stroom in gaan als je tank vrijwel leeg is, houd een keer op.

 Maar soit. Voor het moment hebben we het ws weer ff gehad. Nu weer opstarten. De drempel moet te doen zijn, het aantal beren is te overzien en de bergen hebben eerder iets uitdagends dan afschrikwekkends. Ook zo'n heerlijk hopeloze bezigheid.

Trio

 Derde dag verkloot. Gaan we ze tellen deze mnd?

Tè ver

 De kaas is de druppel. Een kleine kilo net uit de pekel, die lag te drogen op het aanrecht. Voor de zekerheid al naar achteren geschoven. Heeft niet mogen baten. Niks, geen flintertje over. Alles verorberd. Tijd dat Ukkie gaat beseffen, dat er dingen zijn die niet mogen. Vaat- en stofdoeken waren niet fijn maar ook geen ramp. De theedoeken laat hij tegenwoordig met rust. Papieren zakdoekjes en servetten sneuvelen bij de vleet. Pennen, polepels en stroomkabels...etc. Alle correcties laten hem koud. Die van vanochtend zal 'm gegarandeerd langer heugen. Niet netjes, maar op de een of andere manier moet 'm aan het verstand gepeuterd worden, dat hier niks vogelvrij is. We beginnen met een keukenverbod en 's nachts weer in de transportbox. Het zal een kwestie van volhouden en opgeven worden. Het eerste voor ons, het tweede voor hem.

Strijd

 We wonen hier nu een jaar of zes. In die tijd zijn er altijd honden geweest en de laatste 2-3 jaar gaan die eind van de middag achter uit. Zeg tussen vijf en zes. Iedere dag weer. Altijd aan de lijn. In de zomer is er een stuk achter de tuin, dat nooit meegenomen wordt bij het maaien van het weiland. Itt wat Mariana eerst dacht, hoort het niet bij onze tuin. Ik maai het echter wel, omdat ik anders de hele zomer tegen een muur van onkruid aan kijk. Dat dat nu voor de hele tuin geldt, is een ander verhaal.

 Dank het maaien kan de buurvrouw vers groen plukken voor kippen of varkens. Tot zover soms vervelend maar verder weinig aan de hand. Maar het mens presteert het met regelmaat om precies tussen vijf en zes daar bezig te zijn. De dames weten dat niet te waarderen en hoewel Bobby en Uk minder moeite hebben met mensen worden die weer wild van het geblaf van de dames. Ze zijn dan nauwelijk nog te houden. Bobby trekt me in z'n eentje onderuit mocht hij willen.

 Het gaat er bij dat mens niet in, dat ze de hele middag en avond heeft om dat te doen, maar het tussen vijf en zes beter kan laten. Was het ff zat vandaag en heb haar afgeblaft. Weliswaar in het Nederlands en Engels maar het is de toon die telt. Verder dan zeggen, dat het niet mijn grond was, kwam ze niet. Dat klopt. Dat geldt trouwens ook voor haar. Het gaat om het moment. De daarvoor benodigde hersencel mist ze blijkbaar.

Afknapper

 Kort voordat het tijd was om te graven rechtop in slaap gevallen. Geen idee hoelang maar lang genoeg om de Pc in de slaap(!)stand te laten schakelen. Ff getwijfeld, vervolgens op bed geploft en drie uur van de wereld geweest. Nog steeds aan het bijkomen. Was het zo'n heftige dag gisteren? Blijkbaar is me iets ontgaan. Weer een dag naar de klote. Misschien valt d'r straks iets goed te maken, al voelt dat voorlopig niet zo aan.

Drukte

 De voorlopig laatste kaas ligt in het pekelbad. Het geintje neemt teveel tijd in beslag en verstoort met z'n vuile vaat het afwasritme van de dagelijkse sleur. Voorlopig aub geen nwe verstoringen van het reeds te drukke bestaan. Hopelijk verminderd dat een beetje de weerzin tegen wat allemaal gedaan moet worden. Een beetje terug naar af en misschien nog wat hakken en schaven om de boel overzichtelijker en domweg feitelijk uitvoerbaar te maken. Het doet de zin van het doen van dingen geen goed als bijvoorbaat al duidelijk is, dat het meer tijd gaat kosten dan beschikbaar is.

 De ongeplande pas op de plaats van gisteren heeft in elk geval goed uitgepakt. De weerzin tegen aan de slag gaan is afgevlakt, minder overheersend. Als de kaas gekeerd is, gaat het richting tuin. Die kasbak vult zich niet vanzelf. Bovendien mag/moet wel weer gemaaid worden. D'r moet ook iets van de nwe scheuten voor de volgende generatie aardbeiplanten. Pssst, niet doen. Het ff bij vandaag houden. Niet het werk voor de hele komende week op de vork nemen. Dat is enkel initiatief dodend.

Voorraad

 Nog een paar minuten en dan is het weer snijden, roeren, scheppen, aftappen, wassen, roeren/scheppen, etc. De bedoeling is om het dit keer bij 1x wassen te houden en over 4 wkn te zien of het verschil maakt en zo ja, wat. Met deze aankomende kaas groeit de opslag naar zes kilo. Voorlopig ff genoeg. Het kalf mag zich de komende tijd te buiten gaan aan alle vier de uiers. Een zomerstop zeg maar. Als het goed is, moet dat ook meer ruimte geven voor de zaken, waarvan het sinds de melkverwerking minder vanzelfsprekend is geworden, dat ze worden gedaan.

 Het zou zonde zijn om de ervaring over boord te kieperen. Eenmaal per mnd lijkt me voldoende. Net als het maken van yogurt. Wat veel minder arbeidsintensief is. Het merendeel van het proces is op een graad of 40 staan en de bacteriën hun gang laten gaan. Vooraf wat opwarmen. Achteraf wat laten uitlekken.

 De kaasplicht roept. Onderarmspieren losgooien. Stoel naast het fornuis zetten en op naar kaas nummer 9, als ik me niet vergis. Nee, het is al tien, de kruidengevalletjes meegerekend.

Fout

 Drijfzand. Niet de beste plek om vanuit te starten. Dat wordt stapje voor stapje in de benen (proberen te) komen. Geen duik in het diepe maar bibberend het trapje af. Shit! Waar is die zo node gemiste souplesse? Werken, alles is werken. Moet ik straks ook nog mijn pomp aan de gang zien te houden of blijven die onderdelen doen, waarvoor ze gemaakt zijn? De grijze massa zou er een voorbeeld aan kunnen nemen. Meewerken ipv dwarsliggen!!

 Dreigen heeft net zo weinig effect als smeken. Het is iedere keer weer afwachten hoelang het deze keer duurt voordat alles weer in het gewenste rijtje samenwerkt. Een paar uur, een dag, een paar dagen. Gelukkig zelden nog wkn, maar ook een uur maakt me niet vrolijk. 'Vrolijk' wat is dat trouwens? Weinig meer dan een herinnering. Dat zonnetje in huis zou zelfs in mijn eentje ver te zoeken zijn.

 Het klinkt weer voor geen meter. Gelukkig valt dat per saldo minder dramatisch uit. Het is gewoon strontvervelend om er iedere keer weer mee geconfronteerd te worden en dus mee aan de slag te moeten. Ging nu liever fluitend een terras opzoeken, zelfs nu het een beetje regent, dan het eeuwige geworstel met de alsmaar oplopende achterstand in alle bezigheden.

Vooruitblikken

 Nwe week. Nwe mnd. Schone kantlijn. Vol verwachting of er weer een paar kubieke meters aarde verplaats gaan worden. Vandaag voelde het al aan alsof het gekund had, maar dat laten zitten. Maar stel, dan zijn dus drie dagen bijkomen nodig voor drie ochtenden iets inspannender werk dan het doen van de afwas. Voorspellingen voor deze mnd maar achterwege laten. Morgen gewoon beginnen. Stoel erbij en zien waar het schip strandt.

 Het heeft de afgelopen drie dagen af en toe behoorlijk geplenst. Het spitten zou dus makkelijker moeten gaan. Het is geen zand, dat verplaatst moeten worden, het is aarde. Behoorlijk kleihoudende aarde met 'klonten', die in hardheid en formaat nauwelijks onderdoen voor een beetje rotsblok. Voorlopig mogen die brokken aan de kant Dat het meer spitten dan scheppen is, à la. Hakken gaat me te ver.

 Voor zover de extra ochtendbezigheid. Morgenmiddag is het weer kaas maken. Ja, weer! Misschien aardig als Mariana af en toe een aantal dagen iemand anders de melk in de maag kan splitsen? Misschien wel het kalf. Voor nwe pudding is het te vroeg. Yogurt is er nog zat. Die kruidenkaasjes eerst maar eens proeven. Over drie dagen. Ergens lijkt het resultaat me te rubberachtig. Over blijft de avond. De tuin verdient aandacht. Vrg is of ik me daar toe kan aanzetten.