Puinruimen

 Maandag. Twee koffie achter de kiezen. Zien dat we de rotzooi van gisteren terug op orde weten te krijgen. Was het een fout van mij of werd ik werkelijk domweg mechanisch-technisch-digitaal in de steek gelaten. Zien dat we ook wat andere slepende autozaken weer in beweging zien te krijgen of de boel afronden.

 Vanochtend was meer voor de tuin gedacht. T/m woensdagochtend is daar vanaf vanmiddag weer weinig aan te doen dankzij de inmiddels meer dan vervelend wordende neerslag. Volgens mij had ik vorig jaar ook zo'n moment, dat ik bedacht, dat een rijstaanplant meer kans op succes had gehad. Uiteindelijk is dat nog aardig goed gekomen. Benieuwd of ik dat straks ook van dit seizoen kan zeggen.

Royaal

 Uiteindelijk de auto niet de hele dag laten bederven. Een restaurant uit het bekende aanbod gekozen. Taxi weten aan te houden, de garage ligt enige kilometer buiten Sibiu, en onze, mijn ergernis aan tafel weg laten zakken. Voordeeltje was, dat we ons niet druk hoefde te maken over controlerende politie-eenheden. Die hebben op zondagmiddag blijkbaar zelden iets anders te doen.

 Na het tafelen was het de vrg of we ons nog drie uur gingen bezig houden in Sibiu in afwachting van de bus naar Agnita om 19:30 of dat we een taxi huiswaarts zouden regelen. Vijftig km is niet niks. De man die ons de stad in had gereden, had ons een visitekaartje gegeven. Bellen leerde dat het zonder teller 200 Lei zou moeten kosten.

 Op de maaltijd was gerekend. Op de afsleepdienst niet. De reparatiekosten zijn afwachten. De taxi een keuze. Duur middagje. De volgende keer een picknick in de tuin?

K*t!

 Geen idee of ik me als teleurgesteld moest zien. Weet wel, dat ik knap pissig was. Sta je dan. Midden op de rijbaan in een drukke straat en je auto wil niet meer. De eerste keer in bijna 11 jaar dat de C5 me in de steek heeft gelaten. Natuurlijk direct geclaxoneer. Mijn opgeheven handen waren niet voldoende signaal, dat ik het ook niet wist. Alarmlichten aan. Uitgestapt. Armen radeloos in de lucht gestoken. En gepoogd om de auto iets meer naar de kant te rollen. Dat lukte in eerste instantie niet. 

 Achteraf is me niet duidelijk of de koppeling blokkeerde of ik domweg de handrem er nog op had zitten. Zo'n automatische handrem is tenslotte maar een kleine klep. Op een gegeven moment rolde de wagen wel en was geen hinder meer voor het verkeer. Wel voor mij.

 We waren op weg naar een restaurant aan de andere kant van Sibiu om onze 6e huwelijksdag luister bij te zetten. Nou, daar is het op die plek niet van gekomen. Snel was duidelijk, dat de enige optie afslepen was. Ook al was een vriendelijke voorbijganger, die zei mechaniciën te zijn, druk in de weer met allerlei pompen handmatig te bedienen. Het koppelingspedaal was een lam armpje en lag weerstandsloos op de vloer van de wagen.

 Ipv een maaltijd te genieten op een voor ons onbekende plek, was het wachten op een afsleepdienst, gebeld door de behulpzame voorbijganger. Anderhalf uur later stond de wagen bij de garage, waar ik normaal het onderhoud laat doen en mochten wij ons een nw idee vormen omtrent de invulling van de middag.

Lering

Zó moet het de volgende keer:

 

 Pekeldatum: 6 december 2016.

 Groen gewicht: 12,2 kg

 Uit het zout: 25 januari 2017: gewicht 11,0 kg

 Totale pekelduur: ruim 7 weken (36 dagen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

 Gewichtsverlies door zouten: 1,2 kg (10%)

 Totale hoeveelheid zout gebruikt: onbekend. Meer dan de beoogde 5-7%

 7 maart: 6 weken (min 1 dag) in berging bij ca 10 graden, gewicht 9,7 kg

 Gewichtsverlies 1,3 kg (11%)

 Totaal gewichtsverlies 2,5 kg (=20,5%)

 20 maart 2017: 350 gram smout toegevoegd, maakt gewicht precies 10 kg

 Gewicht op 20-7-2017: 9,6 kg, gewichtsverlies sinds rijpen 0,4 kg = 4%

 Gewicht op 16-2-2018: 9,1 kg, gewichtsverlies sinds vorige meting 0,4 kg = 5%.

 Totaal gewichtsverlies tijdens rijpen, smout niet meegerekend = -0,95 kg = 9,7%

 Totaal gewichtsverlies van groengewicht tot aansnijden = 3,45 kg = 28%

 

 Het zat er wel een beetje in, dat het zouten en mn de duur daarvan de misser is geweest. Nu heeft de achterpoot maar krap twee weken in het zout gelegen. Langer, dus, en serieus bedekken.

 

 Ander puntje van aandacht is het verwijderen van de achterpoot. De beide jonge mannen, die het varken geslacht hebben, hielden er een tamelijk rauwdauwerig manier van opdelen op na. Dat mag de volgende keer een stuk netter, waardoor de vleeskant geen gaten, snedes of inkepingen vertoont, waarin zich ongedierte kan nestelen.

Feitje

 

 

Correctie

 Eindelijk een punt achter het sprookje, dat de jaren waarin je het meest tevreden bent na je 65ste liggen. Bevrijd van werk, vrij in doen en laten, bla, bla, bla. Natuurlijk is niet direct iedereen om, maar dat de tevredenheidsgrafiek over het leven gezien eerder een langzaam aflopende lijn is dan een U met een dip in het midden en vervolgens weer stijl omhoog gaat, lijkt me redelijk voor de hand liggend.

 

 Zelf nooit in de val getrapt van 'Straks, als ik gepensioeneerd bent, dan ....'. Dan is de aftakeling al dik 30 jaar bezig, ben je drukker met je conditie op peil houden dan van die conditie gebruik te maken, dan krimpt je vooruitzicht in record tempo, komt de afhankelijkheid van anderen onafwendbaar naderbij, etc. Alsof de laatste jaren voor je in de kist verdwijnt het (tweede) toppunt van tevredenheid in je leven omvat. Maak dat de kat wijs. Ik kan me niet voorstellen, dat die daar intrapt, zelfs niet met haar 9 levens.

 Natuurlijk heb je geluksvogels, net zoals er tegen die tijd al een hele riedel pechvogels zijn afgevallen. Je tevredenheid zou oa deels te verklaren zijn uit de sterfgevallen om je heen. Alsof je bij iedere bekende of familielid, die het loodje legt, een rondje danst het mantra prevelend: 'Ik lekker niet!'. Het is meer een kwestie van 'nog niet', een kleiner wordende wereld, de onvermijdelijkheid van het rendez-vous met de dood. Tevreden? M'n reet!

Vullen

 Ik wil iets. De hele dag al en niet voor het eerst. Eerder met regelmaat zelfs. Niet echt trek. Gewoon iets naar binnen willen schuiven. Het is me nieteens duidelijk wat. Vast - vloeibaar. Zoet - pittig. Alcoholloos - alcoholrijk. Ik heb niet het idee, dat het me zoveel uitmaakt. Weet inmiddels ook, dat toegeven weinig oplost.

 Kan rustig tussen koelkast en voorraadkast pendelen in de hoop dat mijn blik ergens opvalt wat me aanspreekt. Wat in feite nooit het geval is, het ijsje vanmiddag in de Penny uitgezonderd.

 Het is volgens mijn in de aanloop naar de decemberfeesten begonnen. Speculaas, ontbijtkoek, printen. Gevolgd door dunne Belgische wafeltjes en stroopwafels. Afgezien van af en toe, eens in de zoveel weken een pakje stroopwafels hou ik de rest verre van me. Ik word daar blijkbaar onrustig van. De aantrekkingskracht van verboden vruchten en de onmogelijkheid het in een andere vorm te kunnen gieten.

 Lagen de Belgische wafeltjes van Mega Image hier op voorraad, ik zou minstens twee pakjes à 20-30 wafeltjes per stuk wegwerken. Vrg zou zijn of ik dan voldaan zou zijn of alsnog zoekende.

Afzien

 Na regen komt zonneschijn. En daarna weer regen natuurlijk. Maar voor het moment een stuk beter begin van de dag. Op het hoofdpad door de tuin kan ik wel zo'n zo'n Everglades-cruiser gebruiken met zo'n oversized kamerventilator op de achterkant. Sop, sop en wegzakken. Misschien dat ik vanmidaag zie of wat in de tuin valt te proberen. Vanochtend eerst met Mopke naar de dierenarts.

 Er gaat een moment komen, dat ik daarmee stop, als ik het niet in Agnita kan krijgen. Ook de laatste jaren van Sammy en Katrien heb ik het vaccineren laten zitten. Rabies moet, de rest is vrijwillig. Reizen of niet reizen gaat dat mede bepalen ivm eventueel verblijf in een kennel. Nu wordt het met Mopke weer een berg slijm ruimen als we in Sibiu aankomen. Arme beest wil maar niet aan de auto wennen. Weinig verwonderlijk, als je er eenmaal in de 12 mndn in zit.

Viraal_77

 Het tempo van vaccineren hier te lande zakt. De overheid begint met een voorlichtingscampagne. Er zijn 24/24 prik-evenementen. Bucarest en Cluj zijn verwikkeld in een race wie het eerst de 50% haalt. Andere steden/regio's maken er een lotterij van waarbij niet-lullige prijzen zijn te winnen.

 De voorlichtingscampagne kiest als thema 'What does the vaccine contain?'. Dan denk je aan een chemisch verhaal, de gebruikte CRISPR knip- en plak methode om aan het DNA te klooien. Het lichaamsvreemde spike-eiwit als drager, etc. Maar nee dus. Het gaat erom om te laten zien, wat allemaal weer kan als je gevaccineerd bent ... Kortom de nog steeds nergens op gebaseerde en absoluut niet gegarandeerde droomvoorstelling, die politiek Europa zijn burgers door de strot probeert te duwen.

 Het waarheidsgehalte van tegenberichten zoals borstkanker bij vrouwen, bloedproppen, gekkenkoeienziekte bij proefdieren, Alzheimer idem en er zal wel nog meer zijn, kan ik niet op waarde schatten. Van enige onderzoek naar lange termijn effecten is in elk geval geen sprake geweest. Ook het feit, dat alleen bedrijven geld voor grootschalige testen kregen, die de weg via geklooi aan het DNA kozen, blijft hardnekkig rondzingen. Zij die op de oude vertrouwde wijze een vaccin wilden regelen of dat zelfs hadden gedaan, werd het werken door gebrek aan ondersteuning simpelweg onmogelijk gemaakt. Is het waar? Gaan we het ooit weten? En dan de terugkeer van de veronderstelling, dat het virus mensenwerk is en uit het lab in Wuhan is ontsnapt of vrijgelaten.

 Een medicus schijnt voorspeld te hebben, dat de eerste lange termijneffecten, zoals gebleken bij proefdieren, over 1,5 jaar ten tonele zullen verschijnen. Nog maar even wachten dus?

Teruggezet

 De geur van de zelfgemaakte koffie verkeerd, een LM kun je het niet noemen, herinnert me, zet me zelfs terug naar de vakanties in I Salari. Gouden weken. Ongetwijfeld deel van de top drie van de meest memorabele momenten in mijn leven. Laat ik er de top-10 van maken om mogelijke teleurstellingen te voorkomen bij de momenten, die het idee hadden, dat ze ook best belangrijk voor me zijn geweest.

 Ik ga geen poging doen om ze op te sommen. Het is nog geen tijd voor autobiografisch gegraaf in het verleden. Maar I Salari kent alleen maar goede herinneringen. De mindere momenten, die er ongetwijfeld ook zijn geweest, zijn dusdanig diep bedolven door het betere werk, dat ze gereduceerd zijn tot 'niet ter zake doende'.

 De koffie op het balkonterras in de morgen. Het smalle, altijd in de schaduw gelegen steegje, als je de deur uitging. De eetkamer met de lange, lage tafel. De muf-vochtige geur in huis. Het kerkhof aan de overkant van het dal. De verborgen en helaas deels vervallen watermolen. De campari-soda's. De verborgen gebleven geheimen van het huis. De koude witte wijn onder de parasol terwijl de regen met onweersbakken naar beneden kwam. Gedenkwaardigheden.

Moegestreden?

 Onrustige nacht. De beloofde natte dag, maar mooi geen regen tijdens de hondenronde. Kijk, dat doet deugd. Dat kleine onverwachte extraatje. Een kleine kick, een duwtje in de rug aan het begin van wat als twijfelende dag is begonnen.Terug het bed in of stellen we ons te weer? Het zal het laatste wel weer worden. Een vermoeiende maar onvermijdelijke keuze. Door, door, door. Regen, zon of gekwakkel maakt in deze weinig uit. Het een gaat iets minder vanzelfsprekend dan het andere. Per saldo zijn de verschillen verwaarloosbaar.

 Eerst nog maar een koffie, dan wat moet, dan de vrg wat ik wil en tenslotte de invulling met wat kan.

Woordschaarste

 De hele avond, de rest van de avond, de komende twee uur woordrijgen. Zonder speciale reden. Ik heb er zin in. Gebeurd wel vaker. Meestal willen dan alleen de woorden niet. Dan kijk ik wat naar het plafond of het boekenrek, kroel Snoepie of Sissi een tijdje of leg mijn arm om de nek van Rosa. Soms verschijnen de woorden dan alsnog, vaker dan eens echter nog steeds niet. Dan sluit ik de boel af, pak een krant, als die er is, en zie hoe het anderen wel lukt om een A2 pagina met tekst te vullen. Niet zomaar tekst, maar goed lopende tekst, die in z'n geheel ook nog zin maakt. Ik hoef niet achter de zin te staan om het feit op zich te kunnen waarderen.

 Zonder gedeprimeerd te raken of jaloers te worden nemen de woorden me op sleeptouw en verlaat ik mijn wereld vol onwilligheid. Alle zijstraten zijn welkom al heeft de wetenschap mijn voorkeur. Wetenschap in ruime betekenis van het woord. Over planten, tuinieren, economie, techniek, astronomie, wiskunde, etc.

 Het zou de inmiddels alweer enigszins geslonken twee uur kunnen vullen. Een andere keer. Ik heb de hoop dat mijn eigen wereld nog iets van gewilligheid bereid is te tonen. De krant kan ongelezen blijven, achter de hand voor geschiktere dwz ongewenstere momenten.

Miskleun

 Nou, geen druppel van de hele dag voorspelde regen. Ik had de hele dag in de tuin kunnen werken. Vanwege het weerbericht anders gekozen en de diepvries verder opgevuld. Dat had ik dus beter morgen kunnen doen. Tijd voor een site met een second opinion of afgaan op mijn eigen inschatting. Ook nu. Het zou moeten regenen, zoals het vrijwel de hele dag had moeten doen. Maar mooi niks, geen druppel. 95% was de kans op neerslag vandaag. Lijkt een beetje op een prijs uit de lotterij.

 Denk niet, dat we morgen met 80% neerslagkans en een verwachte hoeveelheid van ruim 40 mm nog een keer zoveel geluk hebben. En dat terwijl nu alle spek en de betere delen van wat een gedroogde ham had moeten worden, in de diepvries liggen. Randje vol is het ding. Tijd voor een carnivoriale periode. Tweemaal per dag twee soorten vlees op het bord. Worsten, poulet, filet en dan het spek van vandaag. Voordat we dat weggewerkt hebben, zijn we een paar jaar verder.

 Mariana gaat maar lekker een paar keer op de markt zitten en zien, dat ze tussen het kletsen door iets van 80 of 90% van het spek aan liefhebbers verkocht krijgt. Af en toe eieren met spek of spek als onderdeel van een gerecht, dan heb je het voor hier wel gehad. Dat heeft voor het grootste deel met mij als kok te maken. Denk dat Mariana minder zit met het verwerken, eten van spek en bijv. het haast dagelijks verorberen van eieren. Maar die kookt niet en heeft dus niet zoveel te kiezen.

Oponthoud

 Ik vroeg me gisteren af of het werkelijk zo uitzonderlijk jaar is qua neerslag. Kan me natte mndn van eerdere jaren herinneren. Maar volgens mij was het dan een natte mei of natte juni, geen natte mrt. april, mei èn juni naar het zich laat aanzien. Nog nooit zolang lopen soppen op het pad door de tuin.

 Eergisteren wel de luie hangstoel in elkaar gezet. Ik twijfelde, maar het toch maar gedaan. De tafel, banken en parasol is echter nonsens. Het is het werk niet, maar wat is de lol om het spul in de regen te zetten en er verder niks mee te kunnen? Zelfde geldt voor het zwembad. Dat moet leeg en schoon. Daar staat inmiddels bijna weer een halve meter water in. Dat was na het legen in het najaar een centimeter of 10. Dat zou nu dus letterlijk dweilen met de kraan open zijn.

 Ergens de komende tijd zal het stookhout geleverd worden. Wordt een mooie met zulk weer. Ook staat vanalles in de schuur in de weg, omdat het niet met goed fatsoen ff een paar mndn naar buiten kan. Stop! Verkeerde richting. Gewoon doen wat gedaan kan worden en verder zien we het wel.

Overvloedig

 Vandaag een zesje (zon schijnt voorlopig en wekt andere verwachtingen) en morgen een drie (!) voor het weer. Hebben we die al gehad? Een drie! Ik zie een zondvloed op me af komen. Zandzakken voor de deur. Oordoppen in en wegkruipen in een hoekje. Tijd om me minder met het weerbericht bezig te houden, geloof ik. Het verhoogt niet bepaald de pret van de dag.

 Kan me van Frankrijk herinneren, dat we op een gegeven moment, gedreven door de vrgn van de gasten, zo gefixeerd waren op het weer, dat we bijna teleurgesteld waren als de regenvoorspelling niet uitkwam. Nat, natter, het nats. Daar gaan de komende veertien dagen invulling aan geven. Bijkomend nadeel is het gras dat maar doorgroeit. Niet zozeer wat in de tuin staat, maar in het weiland erachter, waar ik met de honden doorheen moet om bij de beek te komen. De pluimen raken inmiddels probleemloos mijn kruis en maaien/hooien zit er dus duidelijk niet in. Dat wordt natte-broeken-werk bij iedere wandeling.

Handwerk

 De smaak is anders. De vaardigheid niet verleerd. Categorie fietsen en zwemmen. Misschien is het zelf zetten, pijnlijk maar waar, zelfs sneller dan de machine. Zeker als je het opstarten en soms bijkomende handelingen als water bijvullen of de grondbak legen meetelt. De koffiemachine staat ingepakt te wachten op de koerier. Een klusje waar je gauw een uurtje aan kwijt bent. Niks dus om mee te wachten tot de auto van de koeriersdienst voor de poort staat.

 Na de ambachtelijk gezette koffie aan de slag in de keuken. Het is nog geen puinhoop maar wel een rommeltje. Als dan alles schoon en aan de kant is, het gerookte en deels met paprika behandelde spek in diepvriesporties verdelen en weg stoppen, voordat ook daar beweging in ontstaat. De vrg blijft voor mij wanneer we al dat spek ooit verspijst zullen hebben. Volgens mij schiet een vijfjarenplan daarbij nog te kort. Maar soit. Eerst maar eens diepvriezen. De rest is dan voor (veel) latere zorg.

Trots ...

 Tegen de verwachting in aan de slag in de tuin. Ff wennen, maar de nattigheid was goed te doen. Een zon erbij die dan weer wel en dan weer niet achter de wolken verdween en een innerlijke rust die goed deed. Het aardbeienperceel is nu ook schoon. Nummer twee. In dit tempo ga ik het niet halen voordat het seizoen ten einde loopt. Deze twee in elk geval bijhouden. De rest wordt een kwestie van 'tussen de buien door'.

 Het bezig blijven is het belangrijkste. En niet alleen in de tuin natuurlijk. En dat lukt beter dan verwacht. De lunch (laat) buiten de deur genoten en vervolgens weer direct aan de slag. Dat wil weleens anders uitpakken. Na de honden me nog weten aan te zetten tot het inpakken van de koffiemachine. Die gaat een paar dagen uitlogeren en komt dan als nieuw terug. Dat is tenminste de bedoeling. Na al die duizenden kopjes koffie met of zonder warme melk en schuimkraag is een servicebeurt (revisie?) dubbel en dwars verdiend.

 Nu is het rust. Kan me niet voorstellen, dat ik nog veel paraat ga maken. Even gedacht aan een rit in de truck, maar verder dan die opwelling wilde het niet gaan. Daar is de stemming nog niet voor wat het zijn moet. Misschien gewoon met een glaasje buiten gaan zitten? Luisteren naar de regen en de verfriste lucht diep inademen?

Wisselend

 Eerst ineens zo uit het niets afgebrand zijn. Vervolgens de ouderwetse rust om met een biertje op de bank voor het huis te gaan zitten. Om later op de avond met een verloren gevoel vroeg in bed te stappen. Stemmingen. Je moet het er maar mee doen.

 

 Geslapen als een blok. Minder gesloopt dan gisteren maar ik zou niet vies van een dutje zijn. En dan ben ik net anderhalf uur uit mijn bed. Normaal kan ik dat niet noemen. Ik zie geen reden of aanleiding. Een beetje als de befaamde donderslag bij heldere hemel. Vannacht wel nog meegekregen dat het onweerde en aardig wat water naar beneden kwam. De laatste mooie dag om in de tuin aan de slag te gaan, kan ik wel onder mijn schoenen schrijven. En dat voor zeker veertien dagen. Weeronline is wakker geworden. Hun voorspelling ziet meer oranje (zesje en minder) dan groen (zeven en meer).

 Het is, dat ik al niet bijster vrolijk ben, anders zou je er triest van worden. Het jaar 2021 en mn de zomer kan nu al uit de annalen weggestreept worden. Het is niks geweest en gaat niks meer worden. Het idee zou moeten verlichten. We gaan het zien.

Lekkage?

 Misschien raar maar van die ongevraagde klussen agv de zoveelste misser trekken je leeg. Ik was tenminste afgebrand na een uur of twee snijden, verpakken en wegleggen. Kan nauwelijks aan het snijwerk hebben gelegen. Of toch? Aan het leven dat ik aantrof? De energie om me daar overheen te zetten?

 Gaande het werk merkte ik, dat ik meer en meer op de automatische piloot draaide. Vreemd, want het was iets wat ik nog nooit had gedaan. De automatische piloot en een tank die leeg gezogen leek te worden. Twee uur lag ik plat en heb twee uur vast geslapen. Gaat het weer de verkeerde kant op?

 Goed, hoewel bezig en dat in lange dagen spetterende de afgelopen dagen de energie er niet van af, maar ze was er wel. Ik stond ook laat in de avond niet met een lege tank. Vandaag was het in feite rond het middaguur bekeken. Geen idee of ik nog wat wilde. Het zat er gewoon niet meer in. Een marathon-effect in minder dan een uur. Benieuw welke kant dit opgaat.

Viraal_76

 Testsamenleving, digitaal corona paspoort, toegangscontrole, centraal Europese registratie, etc. Mijn ergste vrezen sluipen naderbij. Het is het bekende politieke spel van stapje voor stapje de publieke opinie in de gewenste richting masseren. Alleen al het feit dat aldoor maar verder gegaan wordt op de ingeslagen weg. Geen vrgntkns. Geen kritische kanttekeningen. Geen zelfreflectie. Niks van dat alles. Daarachter is die oase en daar gaan we naar toe. De gerede kans negerend, dat het een luchtspiegeling, een fata morgana is.

 

 Vanmorgen een veelzeggende kop van een opiniestuk in de VK: "We hebben onze handen misschien voor niets 'stuk gewassen', maar niemand die het hardop zegt." Naar mijn idee zijn er een hoop andere voorschriften en aanbevelingen, die in plaats van dat 'voor niets stuk wassen' ingevuld kunnen worden. Men bewijst zijn gelijk door vooral niet met de mogelijkheid van het tegendeel bezig te zijn.

 Jammergenoeg heb ik geen zicht op hoe dat in de rest van Europa speelt. Een beetje in Duitsland, maar dan heb ik het ook gehad. Zelfs hier in Roemenië is het me niet duidelijk. Johannis was in begin fel tegen digitale toegangstoestanden, maar dat is alweer mndn geleden. Veel tijd gehad om gekneed te worden. Uitgaande van het feit, dat Nederland vaak het vlijtigste jongetje (meisje, het, hen, etc) in de klas is, zal de soep elders wel niet zo heet gegeten worden. Ik vertrouw het echter voor geen fractie van een mm.

Op- of afzien?

 Regen. Dat zat niet in de planning. Dat was voor donderdag en verder. Een dag of drie. Inmiddels is dat een dag of 7 en het verschil tussen die slechte, natte week en de week erop ontgaat me. Die zeventjes begin juni zijn tegen beter weten in. Kan niet anders. Dat is enkel om het moreel niet direct helemaal weg te laten zakken. Wat een but jaar.

 Geen tuin dus. In elk geval niet voor de lunch. Kan ik me over de ham buigen. Eerst een paar rubber handschoenen zien te regelen. Ik stel me zo voor, dat het niet het smakelijkste werkje zal zijn. Aansluitend me voor ik begin afvragen hoeveel teleurstelling ik denk te kunnen hebben. Maar direct van het totale verlies uitgaan? Dan kan ik de boel beter ongezien aan de beekoever dumpen. Bobby en collega's weten er wel raad mee.

 Denk dat mijn nieuwsgierigheid het gaat winnen. Ik wil zien wat gebeurd is en me een beeld proberen te vormen hoe dat voorkomen kan worden. En als er dan nog wat stukken te redden zijn, is dat mooi meegenomen. Toch zal diep ademhalen onvermijdelijk zijn net voordat ik het mes erin zet.

App-zichtig

 Het onderwerp waarvan je wist dat het problemen gaat veroorzaken. De vaccinatie-App .... Het digitale Corona paspoort met QR codes om van je vrijheid te kunnen/mogen. Het zou er niet komen. Het zou vrijwillig zijn. Wat je nu zo links en rechts oppikt stemt mij niet vrolijk. Het is een paard van Troje waar je ingeluist wordt en de overheid Chinese trekjes begint te krijgen. Natuurlijk niet direct dit jaar. Maar als dit er is, als het er van komt, met alle manco's en falen, die je een beetje overheid kunt toe vertrouwen en de EU in extremo, gaat het niet meer weg. En als de infrastructuur er ligt, kun je wachten tot er meer en meer gebruik van zal worden gemaakt. Wanneer is een EU-delegatie op bezoek geweest bij Xi Jinping??

 Vingerafdrukken, en wel twee willen ze hebben. Wat heeft dat met vaccineren te maken? Je hoeft geen zg wappie te zijn om de rillingen over je rug te voelen lopen bij bijv. onderstaande video van BlckBx-tv:

 Big Brother Watch

Belonen

 Zin in een derde LM. Of het slim is, waag ik te betwijfelen. Maar waarom moet alles altijd weer slim zijn? Tja, is handig. Praktisch. Helaas laat het op het ogenblik een leeg gevoel achter in mijn lijf en daar zit ik niet op te wachten. Heb al een moeilijk bedwingbare hang naar koekjes. Gelukkig heb ik daar niks van in huis. Me nu ook die derde LM ontzeggen is zelfkwelling. Oké, doen we een Grappa erbij ter compensatie van een mogelijk teveel aan cafeïne.

 Je de kleine geneugten ontzeggen werkt volgens mij dubbel verkeerd, als je al moeite moet doen, om je boeltje een beetje draaiende te houden. De klopjes op je schouder. Iemand moet het doen.

Aanslag

 Alweer een uur binnen, maar dat maakt de dag buiten niet korter. Ik kan niet zeggen dat het opschiet. Het vordert wel. In slakkengang. Gut wat een gepriegel is het met die zooi uit de oude stalmest. Schoffelen werkt niet. Het zit in aaneen gekoekte brokken mest. Een frees zou in dit geval op z'n plek zijn. Het is een klaversoort, waarvan de zaden meerdere jaren gebroei in de mesthoop weten te overleven. De koeien zouden ook beter kunnen herkauwen. 32 keer, dames! En dan die zaden lekker tot moes malen de volgende keer.

 

 Twee spaden diep onderwerken is natuurlijk ook een optie. Maar van dat spitten wil ik net af naar verloop van tijd. Volgend jaar gedroogde koemestkorrels? Kost geld, maar als ik de uren tel die het opbrengen van de mest heeft gekost en nu weer de tijd en moeite, die het kost om het meegeleverd onkruid te verwijderen, dan mag zo'n zak (25 kg) wel 100 euro kosten en dat doet ie zeker niet.

 Zo'n zak uit het tuindeel van de bouwmarkt doet natuurlijk wel afbreuk aan het idee van biologisch tuinieren, zelfs als de producent verzekert, dat het spul natuurlijk is. Koeienstront is zo natuurlijk als wat, maar daarmee nog lang niet biologisch. En met de composthoop alleen ga ik het niet redden. Ik heb nog tot het najaar, voordat ik hier iets mee moet.

Pechjaar

 De ham lekt. Lijkt me niet de bedoeling voor een ham die moet drogen. Daar gaat iets niet goed in de kern. Dat kan er ook nog wel bij. Gooi maar op de grote hoop. Ik had het etiketje nog niet op dit jaar geplakt. Wat niet betekent, dat het niet al een tijd van toepassing is.

 Ik zag het net voordat ik de tuin in wilde gaan. Even de neiging om de boel gelijk aan stukken te snijden om te zien wat verloren en wat nog bruikbaar is. Maar een paar uur zal daar weinig aan veranderen. De tuin luistert momenteel nauwer met het nog steeds kwakkelende weer. De achterstand van het natte voorjaar is nog steeds niet ingehaald.

 Het werkt niet relaxt met die ham in mijn achterhoofd. Er is steeds weer die neiging om alsnog naar binnen te gaan en te gaan snijden. Ik was gewaarschuwd en heb het risico niet onderschat. Vrg is alleen, waar is het misgegaan? Ik gok op het pekelen in combinatie met iets te hoge temperaturen door de late slacht. Maar met de nadruk op het pekelen. Het zout is niet vergenoeg naar binnen gedrongen. Hopelijk valt de schade mee en dan de volgende keer de boel beter/anders aanpakken.

Herschikken

 Beetje bijgekomen van de schrik proberen een beeld van de dag te maken. De tuin was de bedoeling. Dus dat zou straks het eerste checken. Misschien direct maar laten tot na de lunch. De oppervlakkige nattigheid zal dan voor het grootste deel verdampt zijn. Het is warm en het waait. Een prima combi totdat ik de tuin betreed, dan mag de wind gaan liggen.

 

 Verder deze week aan de slag met het feit, dat het leven bestaat uit meer dan de tuin alleen. Zou mooi zijn, als dat niet het geval zou zijn. Helaas. Genoeg andere dingen die moeten gebeuren. Oa. de zomeropstelling op de binnenplaats en het schoonmaken van het zwembad om een paar seizoensnuances aan te tikken.

 Waren we maar wild gebleven. Het heeft zo z'n nadelen maar zeker ook voordelen. Ik zou me vanochtend nog eens omgedraaid hebben ipv geschrokken zijn en als eerste bedenken dat daardoor dingen ws niet gaan gebeuren. Zou dus ook geen koffie nodig gehad hebben om bij te komen, maar ook geen koffie hebben om in alle rust van te genieten.

Hypocrieterig

 Van het reisverslag naar de Algarve schijnen mensen geschrokken te zijn. Mn het lurken aan een crackpijp is verkeerd gevallen. Laat die man toch. Waarom moet iedereen zich met iedereen bemoeien. Dat is toch echt iets van de huidige tijd. Die man leeft zijn leven. Nieuwsgierig als je bent wil je alles weten. Èn je krijgt alles te weten. Is het weer niet goed.

 

 Ik heb mijn geheugen een beetje opgefrist maar het is de man met zijn puberale sexcapades op twitter van jaren geleden. Ook toen al in stevige innemer van alles wat God en de overheid verboden had of verboden probeert te krijgen. Het moet de tijd zijn geweest dat Mambo Jambo (een krankzinnige liefde in Zuid-Amerika), een boekwerkje van zijn hand vorm kreeg of net verschenen was.

 De man maakt van zijn hart geen moordkuil en alhoewel eerlijkheid ogenschijnlijk door en voor iedereen een must is, zitten de meesten er niet op te wachten.

 

 Een commentaar, waarmee het meeste wel gezegd is, onder het vervolg van vandaag:

 

  "van de vele heftige reacties",..... Ik denk met weemoed terug aan de vrijheid-blijheid van de jaren 70 en 80. NLers zijn egotistische hypocrieten geworden en ze zijn er in hun onbenulligheid nog trots op ook.

Verslapen 2.0

 Acht uur voor de tweedemaal wakker worden en toch nog ff wegdommelen tot bij negenen, dat is me bekend. Gebeurd weleens. Om vijf uur voor het eerst wakker worden en vervolgens om half tien de ogen weer opslaan is schrikken. Heb tweemaal op de foon gekeken of het wel klopte. Maar het klopte. Het kijken veranderde er niets aan. Oei. Oeps. Een latertje. En dat op maandagmorgen.

 Verbazingwekkend hoe wonderlijk rustig de honden dan zijn. Geen gehuil of geblaf en als ik verschijn het gewone ochtendenthousiasme. Overdonderend genoeg trouwens. Iedere dag weer. Alsof ik mndn ben weggeweest.

 Het heeft geplenst vannacht. Mogelijk ook met onweer. Er waren lichtflitsen ergens in de verte toen ik na eleven de honden uitliet. Ik heb niks gemerkt. De lage delen in de tuin begonnen net te drogen. Nu is het weer een zompige toestand. Straks zien of de grond in z'n algemeen bewerkbaar is gebleven. Eerst de schrik van vanochtend rustig laten zakken.

Reanimatie?

 Wij zijn er langzaam weer. Itt vanochtend ook best tevreden met wat we allemaal willen. Het mag een tikkeltje minder zijn. Stress is tenslotte het laatste wat we willen. Die hele toestand ineens kan alleen maar gekomen zijn door het verhaal op GS over de VK-columnist woonachtig in de Algarve. Nu heb ik weinig boodschap aan wat mensen over me denken, maar schijt aan de mensheid heb ik niet echt. Hij schrijft af en toe leuke stukjes in de VK. Neem aan dat hij nog andere dingen schrijft. Vagelijk staat me iets bij van een volledig losgeslagen typetje op Twitter. Da's lang geleden. Ken hem verder niet zo. Van zo'n VK-column kun je volgens mij niet leven. Ook niet in de Algarve.

 Schrijven in de week. Drinken in het weekeinde. Drie honden. Een vriendin die z'n leven deelt. Een huis genaamd Villa Vischlugt gelegen aan het strand. Het heeft wel wat of moet ik zeggen: Het had ooit wel wat. Die hang naar de zelfkant van het bestaan, zonder nou gelijk als langharige hippie met kralen om nek en polsen op blote voeten door het warmere deel van de wereld te dwalen. Had dan meer met de clochards in Parijs.

 De drank is inmiddels een gepasseerd station. Drugs hebben me nooit getrokken. In het openbaar tegen bomen aan pissen is nooit aan mij besteed geweest en zal het ook nooit worden, ondanks de gerede kans op allerlei 'oude mannen'-kwalen. Mensen schokkeren is geen hobby van mij. Toch heeft dat stuk in vergetelheid geraakte ideeën laten herleven. Misschien had het ooit gekund, als ik geen andere weg had ingeslagen.

Vrijedaags

 En de tuinder wiedt voort. Voor het moment ff niet. Vandaag wel een aardig eind opgeschoten. Mn weer een groot deel van een pad ontdaan van hoog onkruid. Niet gemaaid maar met wortel en al verwijderd. Gisteren ook al. Moet dat vorige jaar op deze plekken ook al hebben gedaan. Het is duidelijk minder een aaneengesloten tapijt van mn gras en paardebloemen zoals op de resterende paden, die nog aan de beurt gaan komen.

 Het is lichtelijk afzien, maar we vorderen. Wonder boven wonder klaagt de rug niet bovenmatig en houden ook de knieën zich gedeisd. We winnen terrein terug. Mooi is dat. Een goed gevoel. Straks verder. Mariana de honden in de maag splitsen en zelf kijken wat Verstappen er in Monaco van brouwt. 'Kijken' als ik ergens een stream vindt die mij geen rekening presenteert. Het is tenslotte ook zondag. Een beetje freewheelen moet kunnen (en eigenlijk niet alleen op zondag).

Rustpunt

 Terug naar dingen doen en zien hoever ik kom? Ik heb me volgens mij al mndn geen targets gesteld. Toch moet iets anders. Zoiets als tevreden zijn met het bezig zijn en niet pas als het gewenste resultaat is bereikt? Èn-èn. Bezig zijn èn het resultaat.

 

 Terug naar het pogen. Pauze is voorbij. In de tweede helft van het perceel komen de aardbeien een voor een tussen het onkruid uit. Het zijn aan deze kant geen verloren ogende plukjes groen maar twee mooie rijen. Je schijnt de eerste bloemtrossen weg te moeten halen om de plant op  zichzelf te laten concentreren. Klinkt logisch, voelt desondanks een beetje zonde aan. Maar het zijn doorbloeiers, dus ik help geen oogst omzeep.

Overvragen

 Langzaam schuifelen de andere activiteiten uit de coulissen vandaan. Lukt het met de tuin? Zijn wij nu ook aan de beurt? Zou mooi zijn, maar garanderen kan ik weinig. Liefst zou ik alles tegelijk aanpakken en er in een week of wat van af zijn. Bevrijdt van alle ballast een Arthur van Amerongennetje doen in Coves. Het begon goed 2015, 16, 17, misschien 18 nog en daarna raakte de grip verloren of ging die net overheersen. Dat moet terug te halen zijn. Het is meer een kwestie van tussen de oren dan handen, die er geen zin meer in hebben. Weet niet direct een oorzaak aan te wijzen, die de omslag in gang heeft gezet. Toch gebeurt zoiets niet zomaar.

 Me laten gaan? Is dat het? Zou typisch zijn, omdat ik me daar altijd iets vrolijks, iets vrij's, een losgeslagen 'joie de vivre' bij heb voorgesteld. Straks moet je werkelijk nog moeite doen om het een beetje leuk te hebben ipv vooral nergens mee bezig te zijn. 

 De eerste jaren deed ik maar wat. Deed wat me inviel. Een beetje zoals de laatste jaren in Frankrijk. Natuurlijk niet voor 100% maar voor een substantieel deel van dat totaal. Nu zit alles dichtgespijkerd met 'moeten' maar nog veel meer met 'willen'. Niet goed, als ik zo naar het huidige totaalplaatje kijk. Ik wil teveel. Niet de eerste keer, dat ik dat constateer.

Voortzetting

 Tijd om in alle rust de tuin in te trekken. Vanmorgen was de dood er ineens weer. Long time no see. Ongenode gast. Kan me geen uitnodiging herinneren. Zien dat we het met onkruid verwijderen. Geen gedoe over het einde van mijn bestaan. Geen zin in. Schluß is Schluß en druk maken voordien is druk maken om niks.

 Allez, terug naar de aardbeien, spinazie, knoflook en uien. Terug naar opbouwen voor het volgende seizoen wat in de aanloop naar het huidige de weg is kwijt geraakt. Mijn knar met een petje beschermen. Zou ook oorkleppen moeten hebben. Nog nooit gehad, maar die zijn verbrand inmiddels. Net als mijn nek, maar dat is met het recentelijke kortwieken nog te verklaren.

 Handen in de aarde. De besneeuwd toppen van de Karpaten op de achtergrond. Het gekakel van de kippen bij de buren en een hopelijk leeg blijvend hoofd op mijn schouders. O rug, o rug, o rug, je zult moeten incasseren vandaag.

(On)kruid

 Voldaan? Ergens best wel. Enkel bezig geweest met onkruid verwijderen. Een halve meter hoog op het pad tussen twee percelen en een hoop gepriegel in het perceel zelf. Wat er niet nog ontkiemt na jaren lang op een mesthoop gelegen te hebben. Onderop notabene. Het was geen verse mest, die ik in het najaar over een aantal percelen heb verdeeld. Eenmaal schoon ziet het er prachtig uit. Jammer van die 5, nog weer 2 minder, aardbeienplantjes, die op de perceelhelft staan, die ik geschoond heb. Lullig gezicht. Vijf verdwaalde plukjes groen.

 Morgen verder met het onkruid tussen de doorbloeiers, die in het voorjaar zijn geplant en wel wat lege plekken vertonen maar de verhouding ligt daar toch eerder omgekeerd. Je wilt alles graag in één keer goed doen. Informeert je een bult en dan wil het uiteindelijk nog tegenvallen. Voelt oneerlijk aan. En dan ben ik dit jaar toch al overgevoelig voor alles wat in de tuin misgaat of dwarsligt.

 

 Moet ik nu ook iedere scheet gaan bijhouden, die ik in de tuin laat of de tuin mij presenteert? Ineens popt daar het idee weer op om me op bessenteelt te concentreren. Alsof daar niks bij mis kan gaan.

Tuinderig

 De aardappelen staan er mooi bij. Zou er blij van moeten worden. Doe dat niet. Is niet zoals het zou moeten zijn. Denk alleen aan de kevers en de schimmel die er straks ongetwijfeld in tekeer gaan. Niet best. Verkeerd enthousiasme. Maar dat weten we nu, dus niet meer mee bezig zijn. Richten op wat er is en wat moet gebeuren. Alles met het volgende seizoen in gedachten.

 

 Ook de aardbeien, waar het een stuk slechter mee gaat. Slechts 7 van de originele 40 planten die in oktober in de grond zijn gegaan steken er boven uit. Rest is ter ziele. Vrg is, waar het aan gelegen heeft. Oktober was aan de late kant maar niet onmogelijk. Het heeft in januari -tweede helft- pas serieus gevroren. Tijd zat gehad om aan te slaan. Bovendien zijn het zwaar winterharde variëteiten .... als ik toegestuurd heb gekregen, wat ik besteld heb. Minus 25 tot 35. Die hadden een stootje moeten kunnen hebben. En dat er een paar het niet halen kan natuurlijk altijd maar slechts 17%, die het wel lukt, is twijfelachtig.

 Tijd dat ik een goede plantenboer vind, met meer keuze dan in de bouwmarkt en het persoonlijke contact. Wat volgens mij toch nog altijd betere garanties biedt dan de internetboeren. Zowel Gradinacubulbi.ro als Gradinamax.ro klooien maar wat aan met hun produkten. Prachtige foto's maar het toegezonden spul laat te wensen over. Digitale pagina's zijn net als papier geduldig.

Wensdroom

 Na de peptalk nu de stand van zaken. Enthousiasme doet een stapje terug en kan een ruggesteuntje gebruiken. Het gaat de tuin worden, maar in feite is het een dag om ergens aan het water op een terras te zitten en nergens anders mee bezig te zijn dan luisteren naar de wind en de beweging van het water. 'Tuurlijk een fles ijskoud lekkers onder handbereik, mensen die van de ene naar de andere kant door mijn blikveld lopen en wat krijsende meeuwen op afstand.

 Geluid, beeld in overvloed en het als een warme douche over me heen laten komen. Geen doen, enkel laten gebeuren. Mariana ergens druk met winkels en étalages. Flarden divers buitenlands. De mini in ruste naast me voor het geval dat. De gang z'n gangetje laten gaan. Drukke gesprekken om me heen of groepsverdieping in de mobiele foons.

 

 Mensen zijn altijd bezig met anderen mensen. Een kakafonie van beeld en geluid. Ze zouden enkel om zich heen hoeven te kijken. Die hele telefoon is overbodig. Snapte vroeger al niet waarom mensen op vakantie gaan en dan zo ongeveer iedere dag naar het thuisfront wilde (of moesten) bellen. Nu sleurt iedereen een meervoud aan medialijnen met zich mee. Kijk mij hier. Kijk mij daar. Kijk zelf maar.

 Tijd om een gelegenheid in een achterafstraatje op te zoeken. Oude mannen uit het pré-foon tijdperk die een kaartspel spelen of dominostenen leggen. Rust aan mijn kop. Ruimte voor gedachten. Opgaan in mezelf.

Inleveren

 Allez! Een kleine week tuinweer. Zien wat we paraat weten te maken. De tuin weer terug tuin maken, uit de klauwen van het onkruid weten te redden, dat om te beginnen. De rest zie ik wel gaande het bezig zijn. Heb ik meer te vertellen? Eigenlijk niet. Kan ik beter het toetsenbord met rust laten? Eigenlijk wel. Zo druk met mezelf terug op de rails van het bezig zijn zetten, dat ik nauwelijk met iets anders bezig ben of daar oog voor heb. In feite nieteens zo slecht qua toestand. Enkel het blog levert in. Kan ik daar mee zitten? Ja. Moet ik daar mee zitten? Nee.

 Gewoon verder klooien, klungelen. Beter dit dan hangen en wurgen en geen meter opschieten. De lat heb ik weken geleden al naar beneden gehaald. Een slome zomer zat er al in. Nu hoeft het alleen nog maar zomer te worden.

Viraal_75

 Leuke bak! Gewoon in de auto stappen en van Amsterdam naar Portugal rijden alsof niet heel Europa al anderhalf jaar in een kramp zit vanwege Covid-19. Nergens controle. In Frankrijk wel een mededeling over de zg noodzakelijke pcr-test. Verder nop, nada, niks, nergens. Hoe wil je dat ook controleren?? Praktisch gezien. Nog nieteens vanwege het recht, dat je als inwoner van Europa hebt om je vrij te verplaatsen en indien gewenst te verblijven in de betreffende lidstaten. Ouderwetse grenscontroles? Dat zou een gigantische logistieke klus betekenen. Steekproefgewijs op discriminerende wijze de buitenlanders er uit pikken? En dan? Wat dan als die pcr-ontbreekt? Gaan ze je dan de grens overzetten? In bewaring nemen? Verplichten om 14 dagen niet van je plek af te komen?

 Dat groene ding is een administratief gedrocht van jewelste en als er geen doortrapte bijbedoelingen achter steken ook nogeens van tijdelijke aard. Of gaan ze het integreren in een jaarlijkse inentingscyclus? Bullshit. Mocht die jaarlijkse herhaling noodzakelijk blijken, en er zijn tekenen in die richting, dan gaat dat niet meer voor iedereen gebeuren en valt het registratiekaartenhuis in duigen. Hoe mak de schapen nu alles lijken te slikken, ze zijn ook laks en laten routines versloffen.

Werkdag

 Traag maar gestaag. Zo kennen we ons weer. Qua weer een veel betere dag dan voorspeld. Niet dat de tuin ineens tot de mogelijkheden behoorde. Het loopt gewoon prettiger en vooral makkelijker in en uit huis. Iets wat bij binnenshuis klussen toch vaak moet gebeuren. Al voor de lunch het aanrecht kunnen verlaten en elders aan de slag gegaan.

 

 Wel het koken in de gaten gehouden. Alhoewel het in feite vloeken in de kerk is om met koken bezig te zijn en onderwijl op een andere plek in het huis aan de slag te zijn. Het was vandaag voor het eerst, dat een pakketje van de eigen slacht in een gerecht verwerkt werd. Enige extra aandacht was dus ook nog eens op z'n plek. Maar, het is geluk. Geen serieuze aanbranderij, wel lekker knapperig gebakken stukjes varkensvlees in pittige tomatensaus uit eigen tuin van afgelopen seizoen.

 De siësta overgeslagen en na de lunch verder met de tuinkamer. Honden en een onafgewerkte betonvloer is een stofproducerende combi, waar je u tegen zegt. We merken het nog steeds door het hele huis maar mn toch in 'mijn' kamer, die in open verbinding direct aansluit op de trap naar de tuinkamer. Het ergste is weer weggezogen. De volgende vrg is, waar de spullen heen moeten, die er voor de winter (en ook al langer geleden) zijn neergezet. De stoelendans begint vast te lopen. Ergens moet er weer ruimte komen. Vanmiddag heb ik ze niet kunnen vinden..

Souplesse

 Gisteren bijna voor de bijl gegaan. Van de Huzzle-puzzels ben ik nu al ruim een jaar bezig met 'Cast Helix'. Een nvieu 5 versie. Minder is nauwelijks interessant en een versie 6 heb ik nog nergens gezien. De puzzel bestaat uit twee sterren of bloemen die tegen elkaar aan zitten maar tov elkaar kunnen draaien. Dat draaien levert een wisselend aantal gaten op waar een spriaal doorheen is geregen. Die spriaal kun je bewegen door van het ene gat in het andere te draaien. Uiteindelijk is het de bedoeling dat bloem en spiraal gescheiden raken.

 Dat is me gisteren gelukt. 'Joepie' zou je zeggen. Maar nee. Voor het verlossen van beide delen was enige dwang nodig en dat lijkt me niet de bedoeling. Maar is dat wel zo? Natuurlijk zie ik ff geen andere mogelijkheden en nog natuurlijker zal er vast wel een YT-video zijn, die je de oplossing aandraagt. Dat laatste gecheckt en dat klopt. De video echter niet bekeken, dat is mijn eer te na.

 Met een zelfde beetje forceren de beide delen weer verenigd en opnieuw geprobeerd om ze moeiteloos uiteen te krijgen. Het is goed er een tijdje meer werk van te maken, anders is het steeds opnieuw het wiel uitvinden. Het is zoeken naar afwijkingen en in feite weet ik vrijwel zeker waar ik zijn moet, alleen het 'Hoe' ontbreekt nog.

Kalmpjes

 Overgangsdag. Handen vrij maken voor de komende dagen. Het regent niet, dat is al iets. Kan niet zeggen dat het droog is. Alles is kletsnat en links en rechts staat water. Ook in de tuin. Dat mag vandaag z'n steentje bijdragen en in de grond zakken. Zak in de grond! Meestal niet zo positief bedoeld. De dames hebben de vrijheid van gisteren nog in de poten en weinig te missen. Rustige doe-dag.

Hakken

 Lang tegenaan gehikt maar nu toch maar door de plee gespoeld. De laatste 25 ltr uit 2019, die eind vorig jaar gebotteld zijn. Was snel duidelijk, dat de partij geoxideerd was. Nog gebruikt voor de glühwein, daar viel de oxidatiesmaak weg tegen al de kruiden, die in de wijn worden gedaan. Maar om de partij voor de eerst komend 5 Kersts apart te leggen, gaat me te ver. 

 Hier zou het door menigeen ws gewoon gedronken worden alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Aan mij is het niet besteed. Niet de smaak èn niet de mislukking in het produktie- en/of bottelingsproces. Kun je de flessen wel in de weg laten staan. Maar waarom zou je. 26 Stuks waren het nog van de originele 33-34, die uit een 25 ltr fles komen. Opgeruimd is plaats gemaakt.

 Misschien bij jaargang 2021 concentreren op het proces. Te zoete wijn, oxidatie, hevelprocedure en aantal, etc. Ik heb het volgens mij al eens geconstateerd, maar hoe natuurlijk en spontaan het ook schijnt te gaan, het levert niet automatisch het produkt op, wat je uit het winkelschap kent.

Kink

Trage dag. Een voorspoedige voortzetting is ijdel gebleken. Mijn activiteiten weliswaar niet beperkt tot het leeg schrappen van mijn neus, maar doorpakken is anders. De dag is nog niet voorbij. Er kan en gaat nog wel wat gebeuren. Hoe dan ook, het valt in het niet vergeleken met gisteren. Hollen of stilstand. De onvermijdelijke pas op de plaats.

 

 Morgen een correctie de andere kant op? Zou mooi zijn. Een aanloopje naar het weekeinde en volgende week. Jammer dat het toch weer nodig blijkt. Niet dat je na dagen lekker bezig zijn ineens bedenkt, dat het allemaal lekker (of verdacht) soepeltjes loopt. Gelukkig heeft de dag van gisteren enig vertrouwen in mezelf opgeleverd en is dat niet alweer met de noorderzon vertrokken.

 Kortom we modderen verder. Da's nog altijd vele malen beter dan bij de pakken neerzitten. Op momenten als deze zou je hoofd en fysiek volledig moeten kunnen scheiden. Een paar praktische lijntjes mogen open blijven staan. De rest botweg achter slot en grendel. Vuurtje eronder en gaar koken in hun eigen sop ipv aanbemoeien tegen het deel dat door wil. Ik voel een overhand opkomen....

Ride on!

 Aan de late kant maar fit uit bed en aan de dag begonnen. En dat ondanks de regen. De dames vrij gelaten met het idee, dat die net zo'n hekel aan regen hebben als ik. Prompt stopte het met regenen ... tja, dat wordt dus wachten op een volgende plensbui. De koffie trok. Laten ze het er van nemen. Ze zijn nog niet tegen teken behandeld. Dat wordt de komende dagen dus oppassen. Zien, dat ik die krengen, als ze zich nestelen, weet weg te halen, voordat ze zich laten vallen. Dat geeft steeds weer zo'n smeerboel, als je dan op zo'n volgezogen versie trapt.

 Verder met waar we gisteren gestopt zijn. Niet qua werk, want de tuin zit er niet in, maar qua activiteitenniveau. Opruimen en schoonmaken, zoiets. Ook boodschappen moeten gedaan en koken zou ook niet gek zijn. Genoeg om de dag door te komen.

Verrassend

 Een Leffe, twee gin-lemon, een rode wijn en nu een Grappa bij de avond-LM. Niks geen prestatie ware het niet, dat ik van 11 tot 19 in de tuin bezig ben geweest en de ervaring van de afgelopen mndn leerde, dat ik al voor veel minder onder de tafel was te shufflen. Kortom ik ben verder terug dan ik vanochtend het idee had.

 Niet dat dat er toe gaat leiden om te zien wat ik aan alcohol kan hebben. Zo'n moment als vandaag komt soms langs en nog somser geef ik er aan toe. En laat ik eerlijk zijn, de riedel van vandaag is peanuts. Dat was ooit de inleiding op de opwarming voordat het echte werk begon. Alleen bij het idee word ik tegenwoordig al dronken. Wat nu telt, is, dat ik niet rechtop zit te slapen.

 Nu duimen dat we op het ingeslagen pad verder kunnen èn gaan. Heb de smaak van het tuinwerk vanmiddag weer te pakken weten te krijgen. Geen moeite voor gedaan. Gebeurde gewoon. Meer Zen dan de snelwegen in Spanje onveilig maken. Nu vooral niet te hard van stapel willen lopen. Goed, dat de komende twee dagen naar andere activiteiten uitgekeken moet worden. Zaterdag gaan we verder waar we vandaag zijn gestopt.

Sturen

 Vandaag de rek in de energie testen en een krik onder de motivatie zien te krijgen. Met het fysiek in rustigere vaarwaters. Alles slechts voorwaarden scheppend. Ik zal me niet te negatief opstellen, maar ken me natuurlijk langer dan vandaag. Tussen wat mogelijk is en werkelijk gaat gebeuren zit een drempel en het is die, die vandaag genomen moet worden. Het doel is de tuin en daar zo rechttoe, rechtaan mogelijk mee/in aan de slag gaan. Enig toegestaan zijpaadje is de was. De inhoud van de machine moet verwisseld worden. Daar zijn we goed mee bij. De volgende stap is de handwas. Zover kom ik lang niet altijd.

 Maar de tuin dus. Beginnen bij het begin en zien hoever ik kom, zowel met het opschonen, aanaarden als het terug vinden van de smaak in het bezig zijn met groeien en bloeien. Af en toe proef ik iets van de smaak terug. Helemaal verloren is die kant dus nog niet. Wat me deugd doet.

Alternatief

 Ik had dit jaar 40 jaar getrouwd kunnen zijn .... als de eerste poging daartoe niet al na 9 mndn op de klippen was gelopen. Indien als dan. Door de tweede poging werd na drie jaar een streep gezet en nu staat de teller bijna op zes. Jubilea zitten er niet meer in. Geen zilver of goud. Niet dat dat enig belang heeft. Gewoon een besef.

 Waar je zoal mee wakker kunt worden. Prachtige dag voor de boeg. Nog steeds teveel wind maar stukken minder dan gisteren. Ws gewoon te doen. De bepalende golfbewegingen werken elkaar zover ik het merk niet tegen. Een poging tot een 'normale' dag, waarin gebeurd wat bedacht is, behoort tot de mogelijkheden. Inhaalslag. Op weg naar de aansluiting.

Weerbericht

 Uitgaande van rust aan mijn kant probeer ik me een beeld van de mogelijke activiteiten te maken in de komende dagen en weken. Vandaag was het de voorspelde natte dag, al viel de hoeveelheid vocht ontzettend mee. De wind was een grotere hindernis om buiten bezig te zijn. Wat ik dan ook niet gedaan heb. Binnen ook niet trouwens, maar dat is het verhaal van mezelf en heeft niks met het weer te maken.

 Morgen is het droog en hoop ik minder moe te zijn dan vandaag weer het geval was. Het is minder alles overheersend maar nog steeds genoeg om bijna twee uur van de wereld te zijn. Dan wordt een middag wel erg kort om nog iets voor elkaar te boksen. Mocht de combi de goede kant op vallen, hoop ik wat voorwerk te kunnen verrichten voor als het vanaf zaterdag een dag of vijf droog en steeds aangenamer wordt om buiten te vertoeven. Donderdag & vrijdag is dan voor het opstarten van bezigheden binnenshuis, die parallel aan de tuin moeten gaan lopen.

 Het is in feite niet slim om je helemaal op het weerbericht te focussen. Voor je het weet, ben je geïrriteerd als de geplande regen niet valt. Met het oog op het herstel van de enigszins verslonsde tuin kan het moeilijk anders. Aardappels moeten aangeaard. Onkruid prijkt overal pront uit de grond. Misschien maaien. Om daar in de regen mee aan de slag te gaan, is me een beetje te bar. Mooier zou natuurlijk zijn, als je je ff niet met het weer zou hoeven bezig houden, omdat je weet, dat het de nodige weken mooi blijft. Zover zijn we nog niet.

Getallen

 Bij het zoeken naar een oplossing voor het ongemak van de koffiemachine kwam ik steeds aantallen tegen. Aantallen gezetten koffiekopjes. Oa 4000 als grens waarna onderdelen aan revisie toe zijn. Dat maakte me nieuwsgierig. Dat moest ergens dus terug te vinden zijn. Ongetwijfeld in de 'boordcomputer', die ik nooit uitputtend heb doorgeploegd.

 

 Na wat gedruk op de knopjes was daar het 'Produkt number' en ja, daar waren de gezette kopjes koffie onderverdeeld naar categorie. Eventje leek iets niet te kloppen maar behalve knoppen is er ook een draaischijf, die je ook bijvoorbeeld gebruikt voor extra melk en daar schoven prompt de resterende cijfers door het beeld.

 Ik heb me niet alles genoteerd. Wat we mn gebruiken zijn coffee, espresso, dubbele espresso, latte macchiato en extra melk. Sinds de aanschaf (2016?) levert dat op:

 Koffie 189

 Dubbele koffie 120

 Espresso 584

 Dubbele espresso 2009

 Latte macchiato 5478

 Dubbele latte macchiato 392

 Extra melk 1143

 Extra melk dubbel 2853

 Dat zijn respectabele aantallen. Verdeeld over 5 x 365 dagen ... Kleine beetjes bij elkaar maken altijd weer indrukwekkende bergen. Vrees dat er dus wel het een en ander aan revisie toe is.

Voordelig

 Het miserabele voorjaarsweer heeft zowaar een voordeel. Voor het eerst dit jaar last van mijn allergieën. Al de nattigheid houdt de lucht aardig schoon. Alle pollen gaan direct richting bodem. Geen kans om de lucht te bezwangeren en mijn netvliezen lastig te vallen. Toch zou iets meer last niet verkeerd zijn. Het werken tussen de buien door is niet direct stimulerend te noemen. Vandaag nat, morgen droog, donderdag natter, vrijdag ietsje minder nat en dan met een beetje geluk een paar aaneengesloten dagen zonder de tussenkomst van hemelwater.

 Naast die golfbeweging hebben we altijd nog mijn eigen op en neer. Het is te hopen, dat die twee elkaar niet weer in het vaarwater zitten de komende dagen. Niet weer onderuit gaan als het weer de goede kant op gaat. Het zou tijd worden, dat de vaart er in komt. In te halen is dit seizoen in feite al niet meer. Het wordt meer iets van schade beperken dan voortgang boeken. Maar alleen al voor het geloof in jezelf is het prettig om af en toe te kunnen doen wat gedaan moet worden. Dat is dit jaar echt een hindernisbaan, die genomen moet worden.

Terugvinden

 De nacht lijkt zijn rust terug gevonden te hebben. Geslapen als een blok, optijd wakker en verwijld in de oude vertrouwde horecawereld. Bars, restaurants en gigantisch grote en luxe hotels. Ik heb nog steeds geen idee wat het betekent maar over het algemeen is het vertoeven in die wereld niet verkeerd. Vaak met bekenden, vrijwel steeds aan de wandel, meestal ook iets met onbekenden, toeristen en iets met zoeken.

 

 Vannacht geen gezoek, maar een eindeloos -of was het oeverloos?- gesprek zonder dat me het onderwerp duidelijk werd. Uiteindelijk, tegen de ochtend, samen huiswaarts en onderweg boodschappen gedaan, vis, om te kunnen koken. Ergens vinden we een tas met daarin ongebruikte, nog in cellofaan verpakte cassettebandjes. Dat is bijna lieflijk. Geen greintje stress.

 Aansluitend weer diep weggezakt en pas tegen achten definitief boven water. Er is weer wat in te halen. Misschien geen slaap maar wel rust. En wat voor de nachtrust geldt, gaat ook op voor de activiteiten overdag. De weg terug is er vooral een van inhalen. De achterstand, de afstand die overbrugd moeten worden op de weg terug naar normaal, wordt er niet korter op. Er is steeds meer wat liggen is gebleven en moet ingehaald voor we verder kunnen. Je zou er bijna tegen op zien. Blijkbaar doe ik dat niet, als ik de nacht mag geloven.

Discrepantie

 Bedacht me vandaag op meerdere momenten, dat ik gelukkig ben met de wereld in mijn directe nabijheid. Mariana, honden, katten, huis, tuin, dorp, landelijke omgeving, heuvels, Karpaten op de achtergrond, etc. Maar dat ik dat niet kan zeggen van mezelf. Zo'n combi kan haast niet anders dan wringen. En wringen doet er genoeg maar is dit dè of één van de oorzaken? 

 Ik vrees, dat het nog weleens de eerste mogelijkheid zou kunnen zijn. Een hele hoop moois in handen hebben en er niet van kunnen genieten. Nu is wijzen erg makkelijk, maar zegt het niet zoveel. Een duidelijke verklaring van het hoe & waarom zou een stuk praktischer zijn. Zou je er bijvoorbeeld gericht iets aan kunnen doen. Is het dak rot of zak je door het fundament. Is regen de oorzaak of ongedierte? Het maakt nogal wat verschil bij de keuze van een aanpak.

 Ik herkauw dit voorlopig op een trapje lager. Wie weet popt er op een gegeven moment iets meer duidelijkheid op. Zoiets als 'te hoge verwachtingen' is me te vaag. Het moet wel hoorns of handvatten hebben, die je concreet kunt aanpakken. Misschien dat ook de nachtelijke activiteiten hun steentje kunnen bijdragen.

Achteruitgang?

 Het is momenteel een akelig kalm bestaan. Wat niet hetzelfde als een rustig bestaan is. Ook zonder hangen te blijven in de slakkengang lijkt alles in slow motion te gaan. Wil ik niet sneller? Kan ik niet? Op dat laatste lijkt het af en toe wel. De conditie is niet meer dan een natte dweil waardig. Misschien verklaarbaar. Misschien ook niet. Er aan werken schiet natuurlijk nauwelijks op door de manier waarop wat leven heet te zijn verloopt. I am losing what I am not using.

 Morgen bijvoorbeeld wederom bij lange na geen 10.000 passen te behalen. Niet dat dat ineens een halszaak is, maar het artikel in de laatst gelezen, recente FAS, waarin haast lyrisch werd verhaald over de effectiviteit van gewoon lopen cq wandelen, is in mijn hoofd blijven hangen. Niet dat daar die 10.000 passen voorgeschreven of aanbevolen werden. En terecht. Dat aantal komt uit de pen van gezondheidsfetisjisten. Maar het mechanisme zelf onderschrijf ik al decennia. Helaas breng ik het al tijden niet meer ik praktijk. De regen van morgen zal er ook niet toe uitnodigen.

 Benieuwd of ik me morgen ook aan niet-tuin zaken weet te zetten. Zou niet weten waarom niet, behalve dat ingesleten mechanismen hardnekkige tegenstanders zijn.

Speuren

 De dag heeft zich in z'n loop herpakt. Niet onbelangrijke bijdrage was een hernieuwd werkend koffiemachien na het nodige heen- en weer mailen. Laat onverlet, dat groot onderhoud nodig is en de machine dus richting Boekarest moet. Van mij mag het volgende week. Kan ik me er mentaal op voorbereiden. Kuch!

 Ondanks een wederom noodzakelijke siësta wel aan maaien in de tuin toegekomen. De kop is eraf en dan ook nog voor de eerste keer dit seizoen. Zo'n eerste keer kost altijd zoekwerk en hard duimen dat het ding het wil doen. Het kostte deze keer een hoop heen en weer geloop voordat ik mijn reserve gezichtsbescherming had gevonden. Het blijft een ramp met al die spullen in dozen en kratten. Maar gelukkig viel het dubbeltje optijd.

 

 Met het smeervet ging het een stuk moeilijk. Je weet waar het in alle redelijkheid zou moeten liggen, maar wordt haast tot waanzin gedreven, omdat je het niet kunt vinden. Dan ga je ook kijken op plaatsen, waarvan je eigenlijk weet, dat het spul daar gewoon niet zal liggen. Uiteindelijk het vet het vet gelaten, de machine aan de praat gekregen en aan de slag gegaan.

 Gras/onkuid te lang/hoog èn nat. Een ronduit slechte combinatie. Ik zag en zie het deze mnd niet meer droog worden maar wel stug doorgroeien, dus het moest maar. Iets van de helft gedaan en toen bij het naar binnen gaan van de schuur zag ik direct het vet liggen ..... Onder mijn neus lag het! Ik had er alleen hoeven kijken.

Wiebelig

 Voor een moment leek het een veelbelovend begin van een nwe week te worden. Een tweede koffie was me echter niet gegund. Dat kan geen goed teken zijn. De machine weigerde werk en ik heb daar geen verandering in weten te brengen. Nu had ik al wat langer een onderhoudsbeurt in mijn hoofd, maar dan gepland ipv noodzakelijkerwijs. Dat gaat een week of twee melk kloppen worden. Dat idee staat me meer tegen dan het ongetwijfeld aan deze toestand verbonden kostenplaatje.

 Het een redelijkerwijs getrotseerd, krijg je het volgende gedoe geserveerd. Niet fijn, als je toch al op een wip zit, die nog steeds een neiging naar de verkeerde kant vertoond. Maar allez, enig incasseringsvermogen is er weer. Als het hier bij blijft zou het te doen moeten zijn. Door met de welbekende aanloop via huishouden naar de tuin. We hebben weer ff één acceptabele dag en vooralsnog houdt mijn fysiek zich er buiten.

Gekeutel

 Het klaart op. Niet het weer maar ikkes. Nog steeds geen tempo. Wel een minder leeg gevoel. Langzaam weer verbinding tussen hoofd en lijf. Dat doet hopen voor morgen. Wat ik om te beginnen maar gelijk zal afkloppen. Een plan vormen wil nog niet. Dat geeft ruimte. D'r schiet weer vanalles door mijn hoofd. Zoals de vrg of ik mijn APK niet aan het vergeten ben. Straks checken.

 De wereld biedt weinig afleiding. Het is en blijft corona dat de klok slaat. In Nederland maakt men zich druk over de Europese App die het gele boekje moet vervangen. Een bijna 100 jaar oud, wereldwijd geaccepteerd document wat ineens geen geldig meer schijnt te hebben. Raar verhaal. Het is zoiets als de tankstations sluiten om het elektrische rijden er doorheen te drukken. Ik denk, dat ik me zometeen op een oude FAS gaat trakteren. Ik heb er nog 4, geloof ik, uit het pré-corona tijdperk.

 Mocht het al tot iets Europa-breeds komen qua vaccinatiebewijs dan zal dat toch geen App of alleen maar een App moeten zijn. Ik ga zoiets niet op mijn foon zetten. Behalve stukgaan en stelen zul je zien, dat je op kritieke momenten met een lege batterij staat. Ik ga mijn leven niet laten beheersen door een apparaatje waarvan de batterij steeds voldoende gevuld moet zijn. Leeg is leeg en dan zie ik het thuis wel weer. Snap ook de mensen niet die met een digitale boarding pass werken of via de foon afrekenen bij de kassa. Dat ding wordt op die manier letterlijk onmisbaar. Moet er niet aan denken.

Futloos

 De nacht was het niet. Het begin van de dag is het niet. Dat wordt gedeisd houden vandaag. Terug het bed in, mijn lijf zou er niet vies van zijn, daar heb ik geen zin in. Een lange rit door Europa? Vrees dat ik dan met regelmaat in de berm zit. Een boek? Mijn ogen vallen al dicht bij het idee. Film? Dan lig ik op bed en weet ik het wel. In de tuin is alles zeiknat. Dat is het dus ook niet. Niet veel kanten om op te gaan. Ik laat me verrassen. Wie weet duikt een tijdsbesteding op, die in al mijn dufheid goed is te doen. Tot die tijd een volgende koffie, graag.

Omgeslagen

 15 Mag in het rijtje erbij. Weer uren van de wereld geweest, een prachtige dag verloren, energie ver te zoeken, afwachten wanneer ik kan herbeginnen aan de terugweg, waar ik net weer aan toe dacht te zijn. Geloof het of niet, ik ben het zat. De wereld mag in de stront zakken. Waarom moeite doen, als je in hoog tempo onderuit wordt gehaald? Van de week zien, dat deze ellende een halt kan worden toegeroepen. Een oplossing zou mooier zijn, maar daar geloof ik na alle 'mogelijk's ' niet meer in. Bovendien zijn ziekenhuizen nog steeds niet de plek, waar je moet zijn, als je ook maar ff anders kunt.

 

 Het enige waar ik nu geschikt voor ben is een verblijf in een all-in resort. Van bed naar buffet naar bar sloffen en op de stretcher aan het zwembad eindigen tot er wat energie verzameld is voor de weg in omgekeerde richting. Lamlendig. Mezelf in de weg. Met een haast onstuitbare drang naar drank. Een streven dat tegenwoordig weinig inzet behoeft voor het gewenste resultaat.

 Ik heb de wereld echt ff gehad. Dat kan zo veranderen en hopelijk doet het dat ook. Tot die tijd staar ik naar het boekenrek.

Leeggetrokken

 Moe wakker na wat in de volksmond 'nachtrust' heet. Uitputtende, eindeloos repeterende handelingen waar geen doorkomen aan is voor het afreageren van de voorafgaande dag en/of gedachten. Oppakken, neerleggen, oppakken, neerleggen, oppakken .. etc. Stress, verkramping ipv rust. Hoe het gerelateerd is mag Joost weten. Het zit steeds in de eerste dagen na een berg gebibber. Langzaam ontspant zich mijn nachtelijke beeldvorming waarna het weer slapen is zoals slapen hoort. Zover is het nog niet. Vandaag iets meer zombie dan mens. Heb het idee, dat alles nog net iets trager gaat dan gisteren.

 Hoe het ook zij, het gaat een tuindag worden. Liefst zelfs incl. maaien. Dat is een gedurfde wens. Wie weet lukt het gewoon. Verder eindelijk met zaaien, wat er tot op heden slechts gedeeltelijk van gekomen is. Ik merk, dat ik de tuin voor dit jaar heb afgeschreven. Niet het beste uitgangspunt om ermee aan de slag te gaan. Zelfs mijn eer lijkt het te laten afweten. De wonderlijke wegen van een zoekende mens.

Losgekoppeld?

 Loop al de hele dag rond met het idee verkeerd in elkaar te zijn gezet na eerst uit elkaar te zijn geschroefd. Niks voelt normaal aan. Behalve dat ik maar moeilijk vooruit te branden ben, hobbel ik met regelmaat achter mezelf aan. In computergames heet dat een 'third person view'. Het hoofd is mistig. Soms heb ik het gevoel de grond niet te raken. Vreemd gevoel in mijn maag. Ook het idee wakker te schrikken, terwijl ik bezig ben met iets. Ben niet gerust op die zo noodzakelijke rustgevende nacht.

Stadten

 Praktisch gezien een redelijk succesvolle dag. Ik ben weer toonbaar. Verder in slakkengang door stad, bouw- en supermarkt geslenterd. Dingen wel en dingen niet gevonden. Een opsteker was de mogelijkheid om ook binnen weer iets te kunnen nuttigen in de Shopping City. Slechts vier van de 15 tafels waren daar voor opgesteld in de gelegenheid, waar ik het liefst onderuit zak. Beetje kaal. Niemand maakte gebruik van de haast vervlogen mogelijkheid. Ik kon zodoende mijn tafeltje kiezen en ben weggekropen in de verst weg gelegen hoek. De LM helaas erg lauw maar het stuk taart mocht er als vanouds wezen.

 

 Vroeg vertrokken en al met al  pas half zes terug op het honk. Had ik mijn jas niet vergeten, had ik ws iets meer van het wandelen door de stad genoten. Ook nu een stevig eind moeten lopen, dank de tijdelijke afsluiting van de enige grote parkeerplaats in het centrum, maar dat was niet echt vrijwillig èn knap frisjes. Denk dat ik vandaag wel voor het eerst sinds lange tijd aan de 10.000 stappen ben toegekomen. Eén van die vele bemoeizuchtige opdringsels uit de medisch/wetenschappelijke hoek. Niet dat dat interessant is, maar het schoot door mijn hoofd.

Uitstap

 4, 5, 6, 9, 13 ... Niet best en daar laat ik het voor het moment bij. Verder met het pakken van momenten. Vandaag zien dat een kapper mijn laatste sprieten tot praktische lengte reduceert. Trimmen. We hebben ooit zelf zo'n machine gekocht voor een aanloper, die prompt daarop is verdwenen (ws vergiftigd) en het apparaat sindsdien ongebruikt in de weg staat te staan. Ik zie het mezelf niet doen en of ik het Mariana kan toevertrouwen, daarover ben ik met mezelf niet uit. Eén ding is zeker. Mijn 'kunstenaars'-look of, zo je wilt, daklozen-uiterlijk mag/moet rigoreus aangepakt worden.

 Geen idee wanneer de laatste keer is geweest. Kappers worden niet rijk van mij. Mocht dat zonder uren wachten lukken, ga ik zien of Sibiu ergens iets leuks valt te ontlokken. Ergens zitten en een fatsoenlijke koffie drinken, zal nog steeds wel zoeken zijn en op een dag als vandaag bovendien weinig aantrekkelijk als het in de buitenlucht moet gebeuren.

 Misschien is het doen van boodschappen voldoende bevredigend om nog iets van de oude stadse lol terug te vinden. Het is behelpen. De aangekondigde versoepelingen maken daarbij weinig uit. Bovendien verstrikt dat idee me meer in onbeantwoorde vrgn dan het me een gevoel van vrijheid zou kunnen terug geven. Dingen als beschermingsduur van de vaccinatie, maakt vaccinatie testen overbodig, wat gaat een paspoort betekenen, etc, etc. Vrgn waarop ik nergens een fatsoenlijk éénduidig antwoord vind. Wat dat betreft zit alles in een zichzelf bevestigende tunnelvisie. Voordat een beetje ongedwongen leven weer mogelijk is, zijn we mndn, misschien wel jaren verder.

Ontvuild

 Rondom schoon geschrobt in alle hoeken en gaten. Moet bekennen, dat het daar dank het gerommel met mezelf en vervolgens de dwarsliggerij van mijn fysiek al een tijd niet van is gekomen. Wel gewassen en dat gedegener dan een kat. Zelfs gebadderd, wat dan bij inweken bleef steken. Nu schoon, schone kleren van top tot teen en van binnen naar buiten. Had ik het eerder zien aankomen had ik het bed verschoond. Nu zou ik Mariana eerst eruit moeten gooien. Da's zonde.

 

 Weer een stap, eigenlijk de finale stap naar mijn normale(re) bestaan. Ik ga geen vergezichten uittekenen. De omstandigheden niet de kans geven zich uitgedaagd te voelen. En alle verdere rest in diepe rust laten. Ik pak het moment, heb me een oude Grappa gegund en ga het daar vooralsnog bij laten. Mij staat een nacht te wachten, die nog steeds niet de echte rust heeft gevonden. Dus, morgen zien we verder.

Viraal_74

 Hà! Als je het over de duivel hebt, trap je 'm op z'n staart. De president van Roemenië heeft de implementatie van versoepelingen in de Covid-19 regelgeving aangekondigd. Te beginnen per 15 mei met het vervallen van de verplichting om mondkapjes te dragen op publieke plekken in de buitenlucht. Nou, daar deden we al nauwelijks aan, maar oké. Ook de avondklok wordt opgeheven. Ik wist niet, dat die er was. En winkels kunnen terug naar normale openingstijden. O, was dat niet zo dan?

 

 Verdere stappen worden steeds per eerste van de mnd bekend gemaakt. En blijven natuurlijk afhankelijk van de incidentie- en vaccinatiegraad. Die laatste piept om de hoek bij bruiloften waar in de buitenlucht (!) nu tot 70 personen zijn toegestaan en binnen tot 50. Maar die limiet kan vervallen als de organisator kan bewijzen, dat alle deelnemers zijn gevaccineerd .... Daar begint het gezever dus. Een beetje bruiloft telt minimaal 250 tot 300 gasten met 12-14 personen aan een tafel voor acht. Gaan die gasten zich ineens allemaal laten vaccineren of gaat daar grof de hand mee gelicht worden. Het grote aantal personen is geen willekeur maar nodig om het feest te kunnen betalen!

 Van de 21-22 miljoen inwoners hoopt men per 1 juni 5 miljoen minimaal één dosis 'verpast' te hebben. Daar is dus nog een lange weg te gaan. Ben benieuwd of in die tijd ook aandacht komt voor een hoop zaken, waarover nog steeds geen éénduidige helderheid bestaat.

 

ps:  Over restaurants binnen zie ik niks staan.

Gekrompen

 Tot nog toe had ik het idee, dat Covid weinig tot geen invloed heeft (gehad) op mijn leven, afgezien van de vermagering van de 'joie de vivre' bij mijn/onze stadse tripjes. Terras, restaurant, dat soort zaken. Zolang je actieradius door de grenzen van het dorp wordt bepaald, heb je daar weinig last van. Je vergeet. Het is nou niet bepaald, dat er een hunkering is ontstaan.

 Sindskort realiseer ik me, dat er weldegelijk een gemis is. Een gemis dat bovendien langzaam aan iets nijpens krijgt. Daarom viel het me ook op. Mijn leven is een continue op- en neergang en die mindere momenten probeer ik dan op te vangen, te compenseren door me met iets te plezieren onder het motto 'Een mens moet wat!'.

 

 De tuin is er natuurlijk nog steeds, maar het even er tussenuit gaan is niet meer vanzelfsprekend. De terrassen bieden langzaam weer mogelijkheden maar hebben dat bijna een jaar door regelgeving en/of weer niet gedaan. Het ongestoord kunnen struinen door winkels is verstoord door de mondkapjesplicht. Het neerploffen in één van de cafetaria's in de Shoppig City is nog steeds niet mogelijk. Niet binnen in elk geval, waar je het contact met het zoekende publiek niet verliest. Publiek dat trouwens maar mondjesmaat aanwezig is. Kortom de wereld is uiteindelijk weldegelijk kleiner geworden, dan ik in de gaten heb gehad. Een belemmering. Irritant.

Verloren

 Ff diep nadenken. Wat heb ik vandaag wanneer gedaan? Voor mijn gevoel ben ik de hele dag bezig geweest. Niet altijd even effectief, maar bezig. Blijkbaar dan weer zo op de automatische piloot, dat de feitelijke invulling maar met moeite valt te reproduceren. Maakt het wat uit? Wat mij betreft niet. Huishoudklussen, geen tuin, het eerste onweer van het seizoen ondergaan niet verzorgd, gekookt, met administratie bezig geweest en dan heb ik het afgezien van wat gesurf op het internet wel gehad.

 De wil naar meer is er elke dag, maar komt zelden uit de verf. Ik had. Als, dan. Wenn das Wörtchen wenn nicht wär ... Kom, achterstand inhalen kost nou eenmaal meer tijd en energie dan achterstand oplopen. Als dat de kunst was, was ik een meester.

 Wat gisteren al een beetje stak, begint nu alweer te wringen. De avonden voelen ledig en overbodig aan. Zelfs in Frankrijk kon ik dat opvangen door naar de kroeg te gaan. FAS onder de arm, een Duvel of twee en dan zag de wereld er heel anders uit. In Utrecht was het volgens mij gewoon een vast onderdeel van menig dag. Hier was het al niet veel qua bar en de Covid-zooi heeft het er niet beter op gemaakt. Ik moet inmiddels zeker ruim twee jaar op een vergissing na niet meer in de dorpse bar zijn geweest.

 Een alternatief heb ik nog niet gevonden. Door de FAS blader ik tegenwoordig in een record tempo heen. Alles, maar dan ook werkelijk is gerelateerd aan of betrokken op de virusellende. Sport, politiek, economie, cultuur, boekbesprekingen. Noem het op, je kunt nauwelijks missen. Toch maar die boeken bestellen waar het laatste niet van gekomen is?

Spinnen ...

 Zó doe je dat. Koekje uit de doos waar ook Rutte met regelmaat uit uitdeelt. Eerst jaren aan niks en niemand noch aan de wet een boodschap hebben, onschuldige burgers willens en wetens de vernieling in helpen, rechters en kamer misleiden en vooral ook alsmaar alles blijven ontkennen en als het dan alsnog allemaal bovenwater komt, zeggen "In de huidige afrekencultuur is het verklaarbaar dat mensen voorzichtig worden."

 

 Ik heb het interview met de topambtenaar Mark Frequin in de VK verder niet gelezen, maar dit is dus het omdraaien van feiten, waarvan gebleken is, dat het al 10 jaar onderdeel uitmaakt van wat inmiddels een doctrine is gaan heten. 

 

 Misschien eerst eens bedenken waar die 'afrekencultuur', dat wantrouwen vandaan komt? Net als Rutte over de verandering van de bestuurscultuur. Hij heeft de boel laten verzieken en daar actief aan meegewerkt, komt niet met concrete, werkbare èn geloofwaardige oplossingen maar wil wel van de ander weten, wat die vindt. En als dan geen bevredigend antwoord komt, doet hij net alsof het dus niet aan hem of hem alleen ligt. Rot op, Rutte.

Historisch?

 Een nacht vol eindeloos pogen om zelfmoord te plegen. Een soort van '50 ways to leave this life'. Niet ik maar een derde persoon en in twee voor mijn gevoel lange versies, waarvan de laatste overduidelijk Y. betrof. Meerdere mensen hebben het idee gehad en ook geopperd, dat haar dood niet natuurlijk is geweest. Soms zelfs met een scheef oog naar mij toe. Het zegt wel wat over hoe mensen naar mij maar vooral ook naar Y. keken.

 De tweede droom-loop werd voor het grootste deel in beslag genomen door haar wil/streven te vernietigen wat voor haar waarde had voor ze de hand aan haarzelf zou slaan, waar de droom uiteindelijk niet aan toe is gekomen. Wel dat spoor van vernietiging, van pogen dat te voorkomen oa door mij maar zeker niet alleen door mij.

 Hardnekkig iets, je verleden en het dan nog in cryptische vervorming opgediend krijgen. Mijn zinnen al verzetten voordat de dag goed en wel begonnen is. Tijd om me over zaken te buigen waarbij mijn blik misschien niet op oneindig maar mijn verstand wel op nul kan blijven staan.

Omslag

 Zoals de gedachten aan zon, zand en zee een verlangen naar vakantie/weg zijn opwekt, zo werkt regen bij het ontwaken deprimerend. Het is niet de tuin, waar ik als eerste aan denk en die naar water gesnakt zal hebben, maar mezelf. In tweede instantie is dan aan de hand van het geluid te bepalen hoe nat ik ga worden als ik naar buiten ga of hoe nat alles buiten zal zijn. Dat leek vanochtend mee te valleen en dat bleek ook. Geen ramp kortom en geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Het ergste, als Weeronline er niet naast zit, moet vanmiddag nog komen.

 Prachtig hè, ben je er weer een beetje slaat het weer om. De kunst van het meezitten zit weer tegen. Het ziet er bovendien naar uit, dat mei niet die mooie mnd gaat worden, die het de afgelopen dagen probeerde te zijn. De temperatuur gaat gestaag omhoog maar in een wisselvallige setting. Zeg maar, ideaal onkruid-groei-weer. Heeft het vuistjes dan lacht het erin.

 Maar direct switchen en niet wachten of misschien niet toch al is het maar een beetje de boel best wel meevalt. Genoeg andere zaken te doen tenslotte.

Smeerboel

 Vanmiddag even in een live Tweede Kamer Debat blijven hangen. Dat is toch echt een treurige bedoening. Niet in de laatste plaats omdat het er naar uitziet, dat Pinokkio z'n vierde termijn gaat halen met zijn gebakken lucht. Wat over het advies van de informateur moest gaan ging wederom over de (on)geloofwaardigheid van Rutte als PM. En dat zal hem blijven achtervolgen en hem hopelijk binnen niet al te lange termijn definitief ten val brengen en dan graag nog wat van die pipo's in z'n val meesleuren.

 Hij belooft een nwe bestuurscultuur, zonder daar ook maar een concrete invulling aan te geven anders dan nog meer regels en meer ambtenaren. Overloos gezwets. En wordt hij weereens aangevallen probeer hij de bal terug te spelen en heeft het erover dat men doet alsof met het opstappen van zijn persoon het probleem is opgelost. Een mogelijkheid tot een schot voor open doel en niemand, niemand heeft het lef om te zeggen:

'Nou u het zegt, het zou misschien niet alles direct oplossen maar een stevige slok op een borrel schelen.'

 Niemand. Laf zooitje, politiek correcte dwarsliggers, die straks weer gewoon makke schapen blijken.

Scores

 Geen persoonlijk record in de categorie 'Activiteit' maar in elk geval alvast de siësta overgeslagen. Èn niet alleen dat. Gespit wat de bedoeling was, lekker gekookt en de was bij de horens gepakt. Een dag die hoop geeft. Nu nog iets met de tuin, al ben ik er met mezelf nog niet uit wat dat zou moeten zijn.

 

 Zaaien zou goed zijn in de wetenschap, dat het morgen ws regent. Na enige regen, geen overdreven geplens, is de grond echter stukken makkelijker bewerkbaar dan de bovenlaag nu is. Wat zou pleiten voor wachten tot morgen. Onkruid verwijderen kan weer wel. Ook niet op de voor het zaaien bedoelde delen. Daar hoeft het ook weer niet, want die zijn net helemaal geschoond. Er zijn delen waar de bovenlaag minder problemen maakt en wel langzaam groen van het onkruid worden. Dat lijkt me duidelijk dan.

Relaxt

 Vannacht een rustgevende ipv uitputtende nacht volbracht. De dromen struikelden zo wat over elkaar heen. De ene lijn nog niet afgehandeld donderde een volgende er overheen. Klinkt weinig rustgevend maar is het wel vergeleken met het gefrustreerd geforceerd bezig zijn met één enkele eindeloos lijkende handeling. D'r kan nog beter een monster of zoiets achter je aan zitten dan die eindeloze herhaling.

 Het stapt dan ook een stuk aangenamer uit bed èn de oogjes gaan op een normalere tijd open, dan als je 's ochtends het idee heb, dat de nacht nog moet beginnen. Ineens terug in een andere, betere wereld. Je kegelt er makkerlijker uit dan je er in terug weet te vinden.

Comeback

 Terug op 'normaal'-niveau? Zo voerlt wel. Hopelijk is het ook zo. Net de wereld langs gelopen en na mijn koffie de tuin in. Een stuk spitten. Stukje. Zoveel is het niet meer. Aardig voor een beginnetje. Vervolgens me andersinds nuttig maken, de zon een paar uur ontwijken en aan het eind van de middag verder. Zou moeten kunnen vandaag.

 Nog ff terugkomen op die 'verdwenen' 1,1 miljard EU-subsidië voor Roemenië. Wat denken politici eigenlijk wat er gebeurd, als ze 'gratis' geld gaan rondstrooien? Zelfs in Nederland is stevig geknoeid met de Coronasteun voor bedrijven. Wat denkt de EU wat met haar speciaal opgetuigd Corona-fonds gaat gebeuren, waarvan grote delen naar landen als Polen, Italië, Spanje en Frankrijk gaan? De maffia heeft al aantoonbaar posities ingenomen om 'haar' deel niet mis te lopen.

 Als je met geld gaat smijten is het misschien aardig om eerst een waterdicht systeem op te tuigen, waarin doel en middelen elk moment controleerbaar zijn. Oa niet al beginnen met overmaken van geld enkel en alleen gebaseerd op opgeblazen verhalen grotendeels gebaseerd op het herkauwen van de gestelde voorwaarden. Zelfs in Coves is bekend, dat er mensen zijn, die EU-subsidiës op oneigenlijke gronden in hun zak steken. En dat zijn boeren en niet de stadse gladjakkers uit Boekarest met hun vingers in de landelijke en regionale politiek.

Achterop

 Twee dagen verloren. Twee! Weer. Het heeft wat van drie vooruit en twee terug. Het mag nog net vooruitgang heten, al heb je er enige fantasie voor nodig. Vooralsnog weegt het op tegen weer een tigtal weken pillen slikken, maar dan moet het geintje nu wel afgelopen zijn. Vier keer in 7 dagen tijd lijkt me voldoende. NU graag weer een paar mndn rust. Zoniet, tja dan mag het medisch circuit zich weer achter de oren krabben en hoogst waarschijnlijk met een non-oplossing komen aanzetten. Zou prettig zijn als me dat bespaard blijft.

 Het is niet de enige dwarsligger dit jaar, maar wel eentje die er nog net iets harder in hakt. Op weg naar de supermarkt links en rechts een blik in de tuinen gegooid. De meesten lopen weken op mij voor. Mooi met de tomaten al in de rij, het frisse groen van jonge sla, etc. Daar steekt mijn, weer bijna overwoekerde tuin magertjes bij af. Nu niet opgeven. Werken aan een makkelijkere start volgend jaar. En ook enigszins vertraagd is er nog veel te doen in de tuin. Wat ontbreekt zijn de herkenningspunten die voor mij een groentetuin uitmaken. Geen tomaten, geen stokbonen, helemaal geen bonen zelfs.

 En als de tuin het enige was, waar aan gewerkt moet worden, zou ik me minder opgejaagd voelen.

Naïef

 1.1 miljard euro van de EU naar Roemenië voor armoedebestrijding en natuurbescherming. Van de 1200 projecten zijn er 7 (!!) daadwerkelijk uitgevoerd. De rest van de centen is in de zakken van de aanvragers verdwenen. Daarom rijden er hier zoveel dikke, dure auto's rond. Hoe goedgelovig kun je zijn? En zoiets wil in de toekomst Albanië als lid? Het ergste is, dat in Brussel ws hooguit een wenkbrauw opgetrokken wordt en men verder gaat met geld rondstrooien.

Aanloop

 Het is duwen en trekken maar er zit iets van beweging aan te komen. Zien dat we onze handen vrij krijgen en met een beetje geluk de voorlopig laatste mooie dag morgen mee kunnen pikken. Misschien zelfs vanmiddag al een stuk pakken. Zal wel niet, maar het idee is al wat waard. Voorlopig verder met klooien in de keuken en het bijwerken van de administratie. Dat voelt vreemd genoeg aan alsof ik de hele ochtend heb staan houthakken. Een uitgebreide siësta is meer voor de hand liggend dan spitten in de tuin. Maar de dagen zijn weer lang inmiddels dus een combinatie is niet uitgesloten.

Opstarten

 We mogen weer beginnen. Opnieuw beginnen. Vandaag moet het nog van ver komen. De wil is er, het kunnen stjok d'r een eindje achteraan. Niet zozeer onwil als onvermogen. Het heeft er stevig ingehakt. De ene is niet de andere keer. Weer een prachtige dag die grotendeels verloren gaat. Je zou er wanhopig van worden. Alsof het niet allemaal al genoeg moeite kost. Het is nu al duidelijk, dat 2021 niet als mijn sterkste jaar de boeken in gaat. Het is hangen, trekken en wurgen. Meer bezig met op gang komen dan bezig zijn. Ipv de tuin als stimulans om ook met andere zaken bezig te zijn, kost de tuin al meer energie dan ik zo gemiddeld in de aanbieding heb.

 Maar laat ik me ff met andere dingen bezig houden. Met zo'n hoofd als ik nu heb, verstrikt het prettigst denkbare feest zich onvermijdelijk in een grafstemming. Beginnen met de kleine stapjes. Het grote overzicht voor later.

Onderuit

 Gisteravond in bed gekropen in de overtuiging dat iets van energie en enthousiasme aan ontluiken toe waren. Vanmiddag gebroken en jaren ouder mijn bed uitgekomen. Prachtige dag en ik ben nauwelijks meer dan een zielig hoopje. Proberen om me niet helemaal te laten gaan. D'r moesten dingen vorige week en daar is alleen maar bijgekomen. Met 39+ is het moeilijk boodschappen doen. Mij maakt het geen ruk uit. Dat zal voor de beveiliging met het temperatuurpistolen anders zijn. Wacht nog tot morgen, anders moet Mariana naar de Penny.

Vooruitgang?

 De hele dag in de tuin bezig geweest. Van half elf in de ochtend tot na zevenen in de avond. Met pauzes natuurlijk, maar toch. Onkruid en spitten. Langzaam maar niet speciaal traag. Iets van tevredenheid was herkenbaar. Morgen zo verder. Een voorlopige punt achter werkzaamheden, die me de neus uitkomen. An de slag met prettigere werkzaamheden zoals het verwijderen van beginnend onkruid tussen de rijen opkomende groenten. Of maaien. Hoewel .... dat is meer een moetje dan een ijsje waar je naar uitziet.

 

 Maar hoe het ook zij, er is weer iets van verborgen enthousiasme. Het is niet zo, dat ik straks juichend in bed kruip. Hoop wel, dat ik er wat frisser uitstap morgenochtend.