Plannen. Een eenvoudige activiteit, die je leven iets overzichtelijks geeft als je het goed toepast. Ook zoiets als richting, doel, etc. heeft er baat bij. Plannen is van alle tijden, maar lang niet even vanzelfsprekend voor iedereen. Plannen en plannen is dus twee en misschien wel meer. Dat zijn allemaal feitjes of inzichten, die rondom het plannen tot mijn ervaringen zijn gaan behoren. Een hoop gelul, niet? Maar nu komt het ... Ik weet nog niet precies, hoe ik het moet benoemen, maar de betekenis van het plannen is in mijn leven door de jaren heen sluipenderwijs veranderd.
Op mijn 25ste plande ik anders, dan ik nu doe met zicht op de 75 in een niet meer zo heel ver weg gelegen toekomst. Het verschil is niet zozeer het gebrek aan geduld of zelfs haast, hoewel die factoren soms weldegelijk meespelen, maar ..... Ja, wat 'maar ....'? Het heeft iets met "niet meer vooruit plannen te maken". Ik plan niet meer met het oog op plannen/gebeurtenissen, die ooit waarschijnlijk komen gaan. Geen targets halen voor zoiets als 'het pensioen'. Ik heb mezelf inmiddels gepensioeneerd. Jaren later dan het ooit de bedoeling was, maar die mijlpaal is gepasseerd. En nu? Ja, ik kan mijn begrafenis regelen, maar daar houdt het dan ook wel zo'n beetje mee op.
Qua 'grote' zaken valt er niet meer zoveel te plannen. Het huis afmaken, een beetje door Europa touren, de zoveelste moestuin uit de klei trekken en wat minder duidelijks als misschien iets met een soort van stimuleringsfonds voor kinderen, die het minder dan gemiddeld treffen, maar wel de capaciteiten voor meer hebben. Het leven is bovendien zonder extra inspanningen al aardig overzichtelijk. Misschien wel akelig overzichtelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten