Moe, maar niet verkeerd. Een dag mijn voornemens een voor een uitgevoerd. Geen externe tegenwerking, geen interne inzinking. Alles had met geld en mn het uitgeven daarvan te maken. De Franse boekhouder, een Belgische boete van een jaar geleden, het parket voor op de laatste twee kale vloeren en meneer de aannemer met z'n enigszins dubieuse naheffing. Streep eronder en verder. Over blijft de Rsi, het orgaan voor de regeling van de sociale zekerheid voor (kleine) zelfstandige ondernemers in mijn voormalige woongebied.
Ik had het kunnen weten, dat deze als laatste zou overblijven. De haat-liefde verhouding met deze instelling snijdt nog dieper dan die met de belastingen. Het enige voordeel van deze club is, dat je er qua ziektekosten direct resultaat ziet in een uitbetaling van een deel van de gemaakte kosten. Zonder aanvullende verzekering zou je daar trouwens niet overdreven vrolijk van worden.
Morgen dus het voorspelbare laatste loodje op het af te sluiten administratieve vlak, onverwachte verrassingen buiten beschouwing gelaten. En dan kan ik de inmiddels chaotische ogende papierstapels om me heen terug stoppen in de verhuisdozen, om ze over vijf jaar bij het aanmaken van de kachel weer te voorschijn te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten