Spontaan een gezellige avond in de bar. Meer dan gemiddeld contact. Een tafel vol Duitslandgangers-met-vakantie. Niet enkel Roemeens (dus?) maar ook Duits en zelfs wat Engels. Jonge mannen, allemaal oud-leerlingen van Marianna. Een stel zonen van de barkeepster en mannen die voor hen werken en die dan weer met vrouw en/of vriendin. Cola, sterke drank, koffie en wij kregen een glas (!!) witte wijn. Een bierglas witte wijn ter grootte van 0,4 ltr. Meer dan een halve fles per glas. Maat houden is de gemiddelde Roemeen vreemd.
Meerdere gesprekken over de tafel heen en weer in verschillende talen met muziek, die rustig een stuk zachter gekund had. Moeilijk om het gebrekkige Duitse te kunnen volgen, waarin een van hen mij probeerde uit te leggen, wat ze deden in Duitsland en hoe hij alles had geregeld. In de bouw, natuurlijk, en als ik het goed begrepen heb, iets met daken, wat hij 'All-in' afrekende per vierkante meter. En dat verhaal niet één keer, maar meerdere keren. Roemenen geloven in de kracht van de herhalng, dat is me al eerder opgevallen.
Hun grootste wens was terug te kunnen keren in Roemenië en daar per saldo hetzelfde aan over te houden als ze nu in Duitsland verdienden. De man had goede hoop om na de zomer de switch naar Boekarest te kunnen maken. Hoe het ook zij, een stapje vooruit in de integratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten