De winter van 2015/2016 zal me nog jaren heugen. Niet dat de winter zo bijzonder is. Volgens mij is ie ook met de -22/24º C van vannacht nog steeds overwegend aan de zachte kant. Nee, het zijn meer de omstandigheden waaronder ik probeer mijn leven op de gewenste wijze te leiden. Daarin maak je keuzes en die vallen af en toe een beetje belachelijk uit.
Het is geen kwestie van het kiezen voor een gewenste situatie, maar de noodzaak om te kiezen tussen twee kwaden. Middag na middag in een overhitte leef- en slaapkeuken zitten met een zwijgend mens op de bedbank links van me, leek en lijkt me dusdanig onaantrekkelijk, dat ik gekozen heb voor het weerstaan van de kou op de tijdelijke slaapétage. Driekamers met dubbele ramen èn luiken, die geen van allen echt sluiten en waarvan een aantal gebarsten is, één klein elektrisch kacheltje, een elektrische deken in een wollen deken gewikkeld om de voeten, winterjas aan, sjaal om en muts op.
Het enige verschil met buiten zijn de ontbrekende handschoenen. Het toetsenbord reageert al met de nodige haperingen op mijn blote vingers, laat staan als ik die in dik gevoerde handschoenen stop. Maar het is te doen met het idee in het achterhoofd van één keer en nooit meer en net voor je helemaal stijf bent ff een rondje lopen. Ik ben al blij, dat ik niet buiten hoef te slapen, zoals de meeste honden hier moeten doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten