Met iedere gekookte maaltijd krijgt het huis ietsje meer eigens. Met iedere stapel rommel in de keuken wordt het er steeds huiselijker. Enkel het hardnekkig neerdwarrelende stof herinnert aan het feit, dat er nog steeds ergens in het huis gebroken en gebouwd wordt.
Het doet goed om me aan het eind van de middag, na de ronde met de honden in de keuken terug te kunnen trekken en aan de slag te gaan met koken. Verse groenten, niet persé vlees of iets anders van het varken omdat de maaltijd anders 'niet compleet' zou zijn, glaasje wijn onder handbereik, kaas toe en alles zonder haast, met uitgebreid nazitten zonder dat weer iets met de beesten moet of de Tv aangeknald wordt.
Het loopje van huis naar bedbank is bijna aangenaam. Met de portie voor haar moeder onder de arm gaat het bergop het dorp in. Zal wennen zijn voor het ouwe mens, als het eten de komende weken steeds regelmatiger uit mijn handen zal komen, waarbij zij niet altijd aan onze tafel zal aanschuiven, als het aan mij ligt. Ze wil wel, maar hoeft niet overal met haar neus tussen te zitten. Ik ben in mei niet met haar maar met met haar dochter getrouwd. Zien dat we ergens zo'n stapel pannetjes op weten te duikelen, waarin Tafeltje-dekje-ondernemingen (vroeger) de maaltijden aan huis afleverden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten