Nog nooit een kookboek zo uitgebreid gelezen en dan heb ik nog geen recept bekeken. In een notedop een belangrijk hoofdstuk uit de geschiedenis van deze streek, Transylvania. Het hoofdstuk van de Sachen. Ooit (eind Middeleeuwen) uit Duitsland naar hier getogen en in de jaren 70 en 80 vn de vorig eeuw dank communistische repressie en Roemeense ondankbaarheid veelal weer en onder moeilijke omstandigheden teruggekeerd naar Duitsland. Mondjesmaat keert men inmiddels terug o.a. omdat ook bezittingen weer erkent en (deels) teruggegeven worden. Een nazaat uit die groep is momenteel zelfs president van het land. Wat lokale specialiteiten heten te zijn, is in feite een Duitse erfenis.
Een mooie keuken maar moeilijk 'Roemeens' te noemen. Nu is dat met al de boerenkeukens in Europe een beetje het geval, maar hier valt het wel erg op. Je voorstaan op de vruchten van een eeuwenoude aanwezigheid van buitenlanders als zijnde het regionale/nationale culinaire spectrum en tegelijkertijd de ´Godfathers' van die keuken het land uit gewerkt te hebben, is bovendien weinig kies.
Mooi boek in tweevoudige betekenis: het verhaal èn de recepten. "Und am Tisch war immer Platz" van Gärtner en Jone. De overheersende Duitse invloed op de Roemeense keuken. Maar er is meer. Ook de Hongaren, de Grieken, de Zigeuners en mn ook de Turken hebben zich tegen de keuken aan bemoeid. Vele vingers in de Roemeense pap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten