Op welke manier gaan we de motivatie opkrikken, dan wel erin slaan?? Ik merk, dat het schrijven geen indruk maakt. Wordt weer een greep in het nekvel, maar ook die handeling begint aan effect in te boeten. Eigenlijk kan het me ook allemaal aan mijn reet roesten. Dat de hele wereld het toch uitzoekt en mij eindelijk eens met rust laat! Waar is dat onbewoonde of tenminste van overbodig geregel vrije eiland? Ik vrees, dat ik me dat toch zelf moet maken door netjes alle regeltjes af te handelen. Was in Frankrijk weinig anders en heeft daar enige jaren gekost. Hier hoop ik het virtuele onbewoonde eiland ergens voor de zomer gerealiseerd te hebben.
Hoe sneller ik alles afhandel, hoe eerder ik mijn rust heb! Mag dan een waarheid als en koe zijn, het glijdt als een paling door het snot van me af. Mijn reet heeft een hoop plek voor roest!
Daar is ie weer! De kleine dwarsligger. Kont tegen de krib en stug "Nee" schudden. Het kinderlijk geloof, dat administratieve instanties gevoelig zijn voor stampvoeten en adem ophouden. Ha!! Je werkt daar niet als je gevoelig zou zijn voor maatschappelijke relevantie, laat staan voor persoonlijke beslommeringen. Ren maar lekker met de kop tegen de muur. Dat ontnuchtert!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten