Niet de eerste keer dat ik het gemis voel. Vreemd, omdat het in al die jaren Frankrijk maar op zeer zeldzame momenten en dan mn in de laatste jaren is voorgekomen. En wat toen meer iets was van het verlangen om te ontsnappen aan wat was, is het nu meer een verlangen tot delen van een genot. De mogelijkheid om gewoon een beetje te keuvelen met mensen. Het type geneuzel aan de bar. In dit kader misschien wel het beste signaal, dat ik het erg naar mijn zin heb.
Een beetje lullen over vanalles nog meer van dat niks. Glaasje erbij. De middag de middag laten zijn. Later in een restaurant terecht komen of zelf voor meerdere mensen achter het fornuis kruipen. Onderwijl geen lege glazen dulden en zonder gêne de avond over laten gaan in de kleine uurtjes. Heerlijk. Lijkt wel Roemeens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten