Slopende nacht. Driemaal wakker geschrokken in de volle overtuiging bezig te zijn met het uitblazen van mijn laatste adem. Het is alweer tijden geleden dat dat voor het laatst gebeurde en toen bleef het beperkt tot eenmaal meestal ergens rond middernacht. Een meer dan akelige gewaarwording. Het hele lijf in rep en roer. Geen idee waar we dit nou weer aan te danken hebben. De dood maakt zich de laatste tijd wel weer breed, maar de nachten bleven gevrijwaard.
Geen goed en allesbehalve fit begin van een dag waarop het de bedoeling is dat het een en ander gedaan wordt in de aanloop naar de Paasdagen. Dan mogen de eieren geverfd zijn, d'r is meer te doen. Taarten bakken zich niet vanzelf. De te slachten haan moet water in bouillon veranderen. En het stuk van het lam moet gemarineerd. Hetzelfde geldt voor de zalm.
Goed genoeg te doen. Je zou er fluitend aan moeten staan. Dat dat er niet in zit, was ingecalculeerd. Dat het nu ws een slijtageslag gaat worden, komt zacht gezegd niet uit. Als alles iedere keer helemaal uit de kleine teen moet komen, kost het ophalen meer energie dan het feitelijke werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten