De twee liter troost-en-verwen griesmeelpudding is reeds verslonden. Moeilijk anders te omschrijven. In goed 24 uur. Het ovvertreft eerdere schranspartijen. En dat het nou bewerkstelligd heeft waarvoor het bedoeld was .... Nou, nee. Enige voordeel is, dat op korte termijn uitgeprobeerd kan worden of het spul wat hier voor mamaliga (Roemeense polenta) wordt gebruikt niet hetzelfde doel kan dienen als 'gris de grau' wat we nu gebruiken. Bij mais heet het ineens 'malai de porumb', wat, als je het laat vertalen door google 'mais mais' oplevert. 'Gris' of desnoods 'faina' zijn meer op hun plaats.
Het maisspul hebben we jaren geleden in de Metro gekocht. Groot formaat. Wat Mariana zich daarbij bedacht heeft, is me ontgaan. Verder dan een ei koken of bakken reiken haar culinaire kwaliteiten niet. En ook dat besteed ze liever uit. Maar soit. We hebben dus al jaren iets van 5 kg grof maismeel in een pot staan wat zelden of nooit wordt gebruikt. Mamaliga is niet aan mij besteed en komt dus enkel per uitzondering op tafel. Waarna pan(nen), borden en besterk direct in het water moet worden gezet, anders wordt het bikken bij de afwas.
Mocht het werken. En waarom niet. Mamaliga is 250 gr/l, pudding 100. Dan hebben we griesmeelpuddingbasis voor jaren in voorraad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten