Gewennen

 Vandaag niet veel in de tuin gedaan. Anderhalfuur. Van een krappe vierkante meter naar een ruime gegaan. Hoewel het lijf blijft protesteren, ging het soepeler vandaag. Het is een 'flow' waar je in terecht moet zien te komen. De toestand waarin de bezigheid meer voldoening schenkt dan het te behalen resultaat.

 Iedere twee uur een half uur tot een uur pauze. Gelegenheid om benen en rug te strekken en de houten kont enigszins bij te laten komen. In theorie zou het zo mogelijk moeten zijn om 6 uur op een dag te halen. In theorie. Het bezig zijn hakt er simpelweg in. Afgelopen nacht bijna twaalf uur nauwelijks onderbroken geslapen. Dat was geen normaliteit de laatste wkn.

 Het lijkt me slim om het rustig aan op te voeren. Morgen tweemaal twee uur onkruid trekken lijkt me een mooie. Kan daarnaast aan de slag met het verdelen van de gearriveerde oude koemest van 24. Of de afwas, die blijft weigeren om het heft in eigen hand te nemen.

Verkocht

 De oma-koe van 24 is verkocht. Emotionele toestand voor Mariana. Het idee dat ze geslacht wordt, is ook bepaald niet prettig. Ze wilde de koe eigenlijk in alle rust heen laten gaan. Behalve dat dat, ondanks de geschatte leeftijd van meer dan 25 jaar, nog een paar jaar zou kunnen duren met allerlei mogelijke complicaties, moet je dan ook zien, dat je van het kadaver afkomt. Wat weegt zo'n beest? 800 kilo staat me bij. 

 Zo'n dier wordt hier na overlijden ergens achteraf op een daarvoor bestemde (?) plek gedumpt. Het moet dan eerst de schuur uit, vervolgens op een kar geladen en dan weggebracht worden. Een hoop gesleep en getrek. Dit is praktischer en naar mijn idee ook netter. Niet dat zo'n beslissing mij makkelijker af zou gaan dan Mariana. Het enige dier wat ik zou kunnen (laten) slachten, als het zou moeten, is een kip.

Tegenslag

 Goed en slecht nieuws. De aardbeienveldjes zijn schoon en omgewerkt èn begonnen aan een nieuw perceeltje. Allemaal mooi en prachtig. Minder is, dat het schonen van een krappe vierkante meter me bijna twee uur heeft gekost. Twaalf vierkante meter per perceeltje gaat op die manier 24 uur kosten. Met 3 à 4 uur per dag zijn dat 6 dagen. Vijf perceeltjes kosten me op die manier, weder en gesteldheid dienende, 30 dagen. Zelfs een klein wonder gaat dat niet voor 12 mei redden.

 Maar goed, de moed niet verliezen. Misschien kost niet alles dezelfde hoeveelheid moeite om het schoon van onkruid te krijgen. Het is niet de situatie om te wanhopen. Dat de moed de neiging heeft om in de schoenen te zakken, is niet verwonderlijk. Oplossing? Doorgaan. Enkel en alleen maar doorgaan.

Eindelijk!

 Veelbelovende tuindag wederom. Beetje zon. Acceptabele temperatuur. Vrijwel geen wind. Geen voorspelde neerslag. Wat er gisteren niet van gekomen is, zou vandaag moeten lukken, zelfs in standje 'rustig aan'. D'r is geen neiging aanwezig voor een ochtendsiësta. Daar waar het gisteren mis ging. Dat scheelt al gauw de bewerking van één perceeltje.

 Nog twee wkn te gaan tot de Ijsheiligen. Zien wat we in die tijd voor elkaar weten te krijgen. Vrijdag 12 mei is de grote plantenmarkt in Agnita. De tuin zou dan, voor zover dit jaar in gebruik, klaar moeten zijn voor het planten en zaaien. In principe zijn dat nog 4 à 5 perceeltjes te gaan. Zou al aanpoten zijn, als het onkruid niet een halve meter hoog zou staan. Het wordt kortom hopen op een klein wonder.

Overbodigheidje

 Leeggetrokken, de tuin gelaten voor wat ie was. De kwalificatie voor de F1-race op zondag ging er nog net vanaf. Het bed trok en het lijf was inmiddels zodanig afgekoeld, dat een open haardvuur geen kwaad had gekund. Het F1-circus had weer een keertje zitten rommelen met de vorm, waardoor nu op vrijdag al voor de pole op zondag gereden moet worden.

 De vorig jaar ingevoerde sprintraces op een x-aantal wedstrijdlocaties zijn niet meer voor de startvolgorde op zondag verantwoordelijk. Het is een wedstrijdje op zich geworden. Snap niet waarom mensen daar zo enthousiast over zijn. Het is gewoon een tweede, ingekorte race waar punten te verdienen zijn. Al die vrije trainingen, die er eerst waren, maakten niet zoveel zin. Dat klopt. Maar maak dan het weekeinde een dag korter ipv een voor mijn gevoel overbodige miniversie van de race op zondag in te voegen. Gewoon zaterdag en zondag. Training, kwalificatie, race. Voor mij kan de zaterdag er nu tussenuit. Dubbelop gedoe.

Inkakken

 Een van de twee aardbeienveldjes omgewerkt cq de grond los gemaakt. Op zich ging dat redelijk vlot. Wat ik niet had moeten doen, was vervolgens een pauze inlassen. Een eerste keer opstarten kan al enige moeite en overredingskracht kosten. Iedere volgende start vrgt meer en deze keer zelfs meer dan nog aanwezig was in de tank. Geen twee veldjes dus en al helemaal geen extra schoning van het bessenveldje, laat staan een begin maken van een volgend, door onkruid overwoekerd leeg veld. Het soufflé-effect.

 Begin van de avond nog een poging ondernomen. Inmiddels was de temperatuur zo ver gezakt, dat van aangenaam werken geen sprake meer kon zijn. Morgen dus maar weer.

Gewiebel

 Zo'n dag die niet wil vlotten. Gisteren de eerste signalen dat het mis zou kunnen gaan. Vandaag een algeheel miserabel gevoel, maar het blijft op het randje. Het kan doorgaan op de redelijk goede weg en het kan in een dip duiken. 'Men' twijfelt. D'r ligt meer dwars dan er meewerkt. Mijn ik staat aan de zijlijn en kijkt meewarrig naar het gezwalk.

 Het is warmer in huis dan het in de winter is geweest en ik heb het koud. Niet die ongrijpbare innerlijke kou maar ordinair koud. Kippenvel. 'Ijsklonten' aan de uiteinden. Natuurlijk trekt het bed en dat ondanks het feit, dat het vanochtend laat was en Mariana de honden heeft uitgelaten.

 Bah, waarom nou. Het weer trekt bij en in principe kan er een week tegenaan gegaan worden in de tuin. Tijd die ik in mijn huidig tempo hard nodig heb. Als medewerking er niet in zit dan aub geen tegenwerking.

Rustdag

 De weersvoorspelling heeft het vandaag bij het rechte eind. En niet alleen regen, ook een aardige duikeling in de temperatuur en een haast gure wind. Soms lijkt het alsof we hier hetzelfde weer hebben als in Nederland. Dan moet het haast hetzelfde zijn in al die tussenliggende landen. De westelijke invloed die doodloopt tegen de Alpen en Karpaten.

 Was gisteravond ff bang voor vorst aan de grond. Zou niet goed zijn geweest voor de net geplantte rode bessen. Mag daar de komende dagen wel op letten. Vorig jaar op die manier een kruisbes verloren en een ander zo aangeslagen, dat die plant in feite nog steeds aan het bijkomen is. De planten hadden net de periode tussen aanschaf en uitplanten goed doorstaan. Vreemd trouwens dat ze dat spul zo vroeg in het jaar in de verkoop gooien. Direct uitzetten, het was nog maart, had ze de kop gekost.

 De geschoonde percelen doen de burger goed. Morgen de grond omwerken en het al eerder opgeschoonde bessenveldje nalopen. Daar schiet zo links en rechts alweer het verkeerde spul omhoog. Onderhoud heet dat. Zien dat we dat dit jaar niet laten versloffen.

Eeuwigheid

 96 worden en dan overlijden aan hartfalen. Het mag een wonder heten, dat het hart d'r pas op het 96ste de brui aan geeft. Met 96 ben je meer of minder op. Dan ben je een mens van het moment. Dat ben je eigenlijk altijd wel, maar dan zeker.

Aanpoten

 Straks de paar planten in de grond en dan is het een produktieve dag geweest. De zesde dag op een rij in de tuin, de tweede dag zonder siësta. Dat ik rechtop zit te slapen verwondert me niks. De tweede koffiepauze vandaag. Na uren krom zitten op een blok hout en vervolgens slepen met zware boodschappentassen, heb ik het ff gehad. Een paar wkn geleden zou het me niet eens gelukt zijn.

 

 Mijn conditie is nog steeds van 'lik m'n vestje', een beetje inspanning en het systeem kapt er mee. Alles is vol te houden als het maar geen inspanning vergt en op z'n 11-en-30ste afgehandeld kan worden. Als dat vooruitgang heet, dan zullen we het maar voor lief nemen.

 

 Mocht het morgen werkelijk regenen, dan maken we d'r een huishoudelijk dagje van. Zo niet, dan wordt het zien hoever we met spitten komen. De aardbeienperceeltjes zijn nu dan wel schoon maar ook plat getrapt. Mariana zou oude koemest brengen. Dat zou mooi samen gaan. Heb er vandaag alleen niks van gezien. Dat gaat sowieso een keer ophouden omdat ze sinds een paar jaar geen stro maar hooi gebruik en dat is gras en vergaat een stuk minder fijn. Afgezien nog van het feit dat het de bedoeling is om de beesten te verkopen.

 

 Onlangs wat dat betreft begrepen, dat Mariana haar moeder heeft beloofd de oudste koe tot 7 jaar na de dood van haar moeder te blijven verzorgen. De zeven jaar zijn dit jaar voorbij. Dan is ook iets met een laatste officiële herdenkingsdienst voor de gestorvene. Het zal met elkaar te maken hebben.

 

 Update: Done. Bravo!

No. 3

 Het ziet er voor het moment naar uit, dat de voorspelde regenachtige dag gaat meevallen. Als dat na de koffie nog steeds het geval is, fluks de tuin in en afmaken wat gisteren niet is gelukt. Laten we van de kop opstekende voortvarendheid gebruik maken. Het laatste onkruid eruit en de gekochte planten in de grond zetten.

 Het is niet, dat ik nu het idee heb, dat het me gaat lukken om de hele tuin in orde te krijgen dit jaar. Dat is een wensdroom en  daar op inzetten maakt dat ik bedrogen uit ga komen. De opgave oogt nu wel iets minder onmogelijk dan het dat een paar dagen geleden deed. De hoop maakt zich breed. Zoals altijd ws breder dan hem of haar toekomt.

 Drie perceeltjes gedaan, drie te gaan en de twee in wat nog steeds de kas moet worden, maakt dat we straks op 8 stuks zitten, de helft van wat mogelijk is. Minder zou een tegenvaller zijn. Meer mag altijd.

Eigendom

 Geëmmer om de perceelsgrens. Een paar jaar geleden rekende Mariana zich qua grondoppervlak van de tuin rijker dan ze in werkelijkheid bleek te zijn. Iemand van het kadaster de grenzen laten checken en op de hoekpunten een stok in de grond gestoken. Sindsdien meerdere keren en ook vandaag weer problemen met de buren, die de stokken menen te moeten verwijderen, omdat volgens hen de perceelscheiding anders loopt. Dat worden dus palen in de grond jassen om verder gezeik te voorkomen. Als ze het er niet mee eens zijn, halen ze maar iemand van het kadaster er bij. Maar ja, dat kost geld.

Haartje

 Het zag er ff naar uit dat het originele aardbeienveldje me maar een dag werk zou kosten. Da's net niet gelukt. In twee dagen is ook niet verkeerd vergeleken met het nwe veldje dat me ruim vier dagen heeft gekost. Morgen dus maar, mocht de hoeveelheid voorspelde regen meevallen. Waarna aan het echte werk kan worden begonnen. De lat ligt op nog minstens drie te schonen perceeltjes. En dat voor de tweede week van mei. Een ogenschijnlijke onmogelijkheid.

Killers

 Zondag. Vrije uitloop voor vier van de vijf honden. Ditmaal niet eerst een koffie gedronken voor de wandeling met Bobby maar direct achter de rest aan. Het geluid was duidelijk genoeg en snel was er ook beeld. Mijn vier viervoeters hadden het op een andere hond gemunt. Een kleine natuurlijk. Na een korte aarzeling er toch maar heen met Bobby aan de lijn die zich op een gegeven moment wist los te rukken. Met angst en beven de andere beesten weggejaagd en gekeken wie ze te pakken hadden genomen. Met z'n vieren durven ze wel.

 Gelukkig geen hond van een van de buren maar een zwerver waar de dames al tijden de pik op hebben. Waarom? Geen idee. Ook één van de teckels van Mariana's moeder blijft uit de buurt van onze honden omdat hij anders gemangeld wordt. Rosa begint dan meestal. Wie nu is begonnen, geen idee. Maar eenmaal bezig zijn de anderen niet te beroerd om zich er ook tegen aan te bemoeien. 

 Geen serieuze verwondingen zichtbaar. Iets aan een achterpoot. Maar het diertje lag er meer dood dan leven bij. Naar huis gedragen om te zien wat het zou worden. Het zag ff niet verkeerd uit, maar eind van de middag was het hemelen. Ws inwendig letsel dank het trekken aan het diertje. Ben daar niet blij mee. 

 Ukkie heeft al een muilkorf omdat ie een kip heeft gesnaaid bij de buren van 24. Een van stof, die het openen van de bek grotendeels onmogelijk maakt. D'r ligt er nog een en dan nog twee aanschaffen. Het beperkt hun verdedigingsmogelijkheden, dat zij dan maar zo. Dan rennen ze maar hard weg. Geen behoefte aan honden die andere honden het leven nemen.

Verslagen?

 Niet gelukt. Morgen de rest. Misschien dat d'r zo nog een poging wordt ondernomen. Voel me minder afgepeigerd dan een paar uur geleden. Het was vandaag op een gegeven moment een uitputtingsslag. Meer bezig met doorzetten dan met onkruid verwijderen. Toen maar gekapt en het lichaam wat rust gegund. Wel al vroeg begonnen vandaag. Iets van elf uur. Na tweeën was het bekeken. Comateuse siësta en bij vieren enigszins opgefrist weer uit bed. Een hernieuwde aanzet is een poging waard.

Overbodigheid

 Schone keuken. Lunch al klaar. Handen vrij voor de tuin na het ophangen van de was in 24. Dat wordt weer werken met de Ipod in de achterzak en doppen in de oren. Dit dank de inmiddels tot gewoonte geworden flauwekul om de urenlange kerkdienst versterkt over het dorp uit te braken. Niks tegen geloof, kerkelijkheden en dat soort zaken, maar hou het binnenshuis en val daar de rest van het dorp en in elk geval mij niet mee lastig.

 Het is een gewoonte waar meer orthodoxe kerken last van hebben. Voor het eerst is het me opgevallen in Cluj. Daar stonden de mensen dan buiten op de trappen en het kerkplein de dienst te volgen. Het was toen een mooie dag. Geen idee of die lui ook bij regen buiten blijven staan. Misschien was die kerk binnen vol, maar dat is hier werkelijk niet het geval met die halve kip en een paardekop, die op zondagochtend de dienst bijwonen. Dus die hele versterking slaat nergens op, is irritant. Helaas wordt mij daarin niks gevraagd.

Onverwachts

 Alsnog in de tuin beland. Uurtje minder dan gisteren. De boel maar niet forceren in de hoop de dag van morgen iets soepeler te kunnen beginnen dan dat vandaag het geval was. Tot nog toe ziet het er naar uit, dat alle nwe stekken van de aardbeien de winter hebben doorstaan. Dat wordt dit jaar een opbrengst van twee percelen.

 Het gaat langzaam, maar iets van geloof dat het ooit zal lukken met de tuin is ook weer aanwezig. Dat is het minste wat nodig is om in deze in feite schier uitzichtloze toestand aan de gang te blijven. Het zou mooi zijn als het morgen lukt om dit nwe aardbeienperceel geschoond te krijgen en nog een paar aalbessen en veenbessen (cranberries) te planten. Van die laatsten is het afwachten of ze de winters hier weten te doorstaan. Zo niet, dan 'Jammer dan'.

 Nog drie wkn en de tuin zou helemaal in orde moeten zijn. Dan staat de markt vol met aanbieders van plantjes. Een perceel voor tomaten en pepers zou al mooi zijn. Helaas wederom niet in de nog steeds niet gerealiseerde kas. Ach ja.

Aanslag

 Gisteren iets van drie uur onkruid zitten trekken, vandaag stijver dan een plank. Hurken of geknield werken was geen optie. Een krukje geïmproviseerd en ondanks het erop geplaatste kussen, nu het idee, dat ik rechtstreeks op mijn pijnlijke botten zit. Waar ooit vlees en/of vet zat, zit weinig meer tegenwoordig. Oud worden is inleveren.

 Tegen alle bedoelingen in vandaag dan maar een pas op de plaats wat de tuin en het onkruid betreft. Over de afwas buigen kan op zich geen kwaad maar is toch een beetje zonde van de tijdsbesteding. 

 Een kwart perceel opgeschoond gisteren met een kruiwagen aan onkruid als resultaat en geen aardbeienplant onbedoeld mee uitgetrokken. (Afkloppen voor als ik weer aan de slag ga!) Plantjes zien er goed uit. Weet nu zeker gezien de al aanwezige bloemen, dat ze me vorig jaar geen zomeraardbeien hebben geleverd maar doorbloeiers. Het is niet de eerste misser van deze online bezorger. Bij een volgende aankoop opzoek naar een fatsoenlijke tuinder ergens in de niet al te verre omtrek.

Tuinieren

 Vandaag gaat het dan eindelijk weer ff van de tuin komen. De haast alweer bijna verloren strijd tegen het welig tierende onkruid. Het is een mengeling van 'blij dat het kan' en 'twijfel aan de zin ervan'. D'r is maar één manier om daar mee om te gaan en dat is aan de slag gaan. Het is het beginnen met afgraven dat het geloof sterkt, dat je de berg ooit uit de weg krijgt.

 Al is het vandaag maar een vierkante meter, meer mag en is gewenst, maar de betekenis daarvan is oneindig veel groter dan het feitelijk geschoonde oppervlakt. Het is altijd weer het opstarten waar doorheen gebeten moet worden. De aanzet. Wat rolt dat rolt.

 Het nwe aardbeienveldje wordt de lakmoesproef. Het moet een genot zijn om het straks schoon te zien. Het beeld staat al jaren op mijn netvlies gebrand. De werkelijkheid is er in die jaren niet op vooruit gegaan.

Luxe

  'The Masters'. Iets met golf volgens mij. Verder niet belangrijk. Wat wel belangrijk en vooral belachelijk is, is dat een deel van de bezoekers met een privé-vliegtuig is gekomen. Wel 1500 stuks staan er op een nabij vliegveld geparkeerd. Behalve dat zo'n vliegveld een aardig parkeerruimte moet hebben is het aantal nauwelijks voorstelbaar. En het zijn natuurlijk niet alle privé-vliegtuigen die er bestaan.

 Had je mij gevraagd hoeveel privéjets er op de wereld zouden bestaan, had ik hooguit op een paar honderd gegokt. Het gaat werkelijk mijn pet te boven. Neem aan, dat de meesten niet zelf vliegen. Dus je heb daar ook nog eens 1500 piloten rondhangen en misschien ook het nodige cabine personeel. Je gaat in je privé-vliegtuig niet je eigen drankje inschenken. Toch? En het laatste stuk van de reis doen de heren en dames vast niet te voet. Hoe gaat dat? Per helicopter?

DigiD

 Mijn DigiD is binnen. Het was nog ff spannend. De tablet bleek een te oude IOS-versie te hebben en wordt ook niet meer bijgewerkt en de laptop, die itt de Pc wel een camera rijk is, wilde niet fatsoenlijk opstarten. Maar in de laatste seconden voor de afspraak toch de boel werkende gekregen en een jonge dame voor mijn toeter.

 De verbinding een aantal keer opnieuw moeten opstarten maar al met al de activeringscode voor de DigiD gekregen en de boel geactiveerd. Na het verbreken van de verbinding, vroeg ik me af waar die DigiD nou was. Had iets van een nummer of gecombineerde cijfer- en lettercode verwacht. Maar de hele gein zit 'm in een gebruikersnaam en wachtwoord, die een set persoonlijke gegevens ontsluit voor een vragende instantie zoals bijv. een pensioenfonds. Snap nou een beetje de omslachtigheid van de procedure. Toch voel ik me ergens genept.

Matigjes

 De dag nadert z'n eindstreep. Van tevredenheid is geen sprake. Motivatie is ver te zoeken. Je kunt dan wel een hoop willen maar het moet ook kunnen. Conditie is nog steeds miserabel. Voeten en in het verlengde de benen zijn nog steeds niet wat een mnd of 3 geleden normaal was. Moeheid is een allesoverheersende factor. Een dag zonder een siësta van meerdere uren is een zeldzaamheid. Het humeur is droef en in mezelf teruggetrokken. D'r bestaat beter gezelschap om in te vertoeven.

 Na de honden, de was en het voorbereiden van de avondmaaltijd uiteindelijk de tuin verslapen. Me ook een beetje verkeken op de buitentemperatuur. Het was stukken aangenamer dan ingeschat. Maar dat was te laat om nog aan de slag te gaan. Morgen moet het lukken. Zeker als we de siësta weten te onderdrukken. In de tuin ben ik tot op heden nog niet in slaap gevallen.

Zoek

 Waar blijft het enthousiasme. Het houdt zich gedeisd. De reden ontgaat me. Het hoeft niet direct volle bak te zijn. Een onsje om te beginnen. Smeulen, geen uitslaande brand. Een overtuigende zweem. Het tegendeel van de indruk dat ik op het punt sta om de laatste adem uit te blazen. Leven! Het verlangen naar meer. Opgewekt uit bed stappen. Blij met de honden aan de wandel. Bijna fluitend aan de slag met huishoudelijkheden. Zien dat (ietsje) meer kan dan verwacht. Stimulans. Het lijkt me stug dat dat er vandaag van komt. Dan morgen maar.

Vormgeving

 Geen onaardige dag qua doen. Betrap me net op gedommel voor de Pc. Da's het verkeerde doen. Kun je je verzetten wat je wilt, de slaap overmeestert je probleemloos. Te laat voor een siësta. Wordt een vroege duik onder het dekbed. Lijkt me zo, maar hoeft niet persé.

 Zou nou iets met de maaltijd moeten. Wat in mijn hoofd zit duurt te lang, een stuk taart is erg magertjes, het gaat dus weer een broodmaaltijd worden met eieren (oa) voor de afwisseling. De salade en de stoofpot mogen op het programma voor morgen. Een hoop snijwerk resp. uren gepruttel. Hoe mooi de lamsbout ook klaargemaakt uit zag en hoe goed het ook rook en de aardappelen en uien ook smaakten, het vlees was aan de taaie kant. Andere jaren het lam altijd verwerkt tot een stoofpot en dat is nooit tegengevallen. Dus zien of dat in een tweede aanloop alsnog mogelijk is.

Seizoensdraai

 De dinsdag die eigenlijk een maandag is. Het 'normale' leven staat te wachten. Wasmachine hernieuwd aanslingeren, gootsteen ontstoppen (goor klusje) en afhankelijk van het uitblijven van de voorspelde regen een paar uur in de tuin aan de slag. Moet het geloof herstellen, dat er dit jaar best iets van te maken valt, voordat de omstandigheden me dwingen tot overgave en laten gaan.

 Voor de rest zou ik het ff niet weten. Dat komt wel weer als de boel serieus in de beweging is gekomen en het er naar uitziet, dat dat ook even zo zal blijven. Sowieso staat de tuin voor de eerste paar wkn aan de top van de prioriteitenlijst. Uien, wortels, aardappelen. En over vier wkn plantjes kopen, die eigenlijk in de broeibak opgetrokken hadden moeten zijn.

 Het is een kwestie van 'aan de bal blijven'. Niet de zoveelste hobby een langzame dood laten sterven. Het is niet alleen een strijd tegen het onkruid, het is ook een gevecht met mezelf.

Afronding

 Weer wat meer mens. Nu zien, dat we het weten vast te houden tot morgen. Officieel mag er dan wel een derde Paasdag zijn, maar daar ga ik me niet mee bezig houden. Het weekeinde is lang genoeg geweest en de sporen ervan zijn vrijwel uitgewist. Tenminste in de keuken. Geverfde eieren zijn er nog genoeg. Wat mij betreft mag het aantal volgend jaar nog verder naar beneden. Vertel dat Mariana en haar kippen maar.

 

 D'r zijn nog zeker iets van 70 of meer eieren te gaan. Een eiersalade cq koude schotel kan nog. Dat scheelt er weer een stuk of tien. Mijn persoonlijke bijdrage blijft steken op max drie per dag. Mariana gaat daar ruim overheen, maar om dat nog een week of misschien wel langer voort te zetten, lijkt me niet geheel gezond.

Feitelijk?

 Na de drie siësta's gisteren en een redelijk goede nacht in twee étappes, ben ik vanochtend, je raadt het nooit: moe. MOE! Moet je je daar nu tegen verzetten of net niet? Is het gewenning of een fysiek gegeven? Het is, dat het tweede Paasdag is, en alleen de vaat, en wat voor een, op het programma staat, dat er aan overgeven geen problemen zal opleveren. Vanaf morgen staat me meer te doen en zou enige coöperatie van mezelf welkom zijn. Ondanks het vooruitzicht van kwakkelweer moet het onkruid aangepakt, anders is de slag al verloren voordat die goed en wel is begonnen.

Afgebrand

 Het is niet de eerste keer, dat een bank als gemis wordt ervaren. Maar wat zou het verschil zijn tussen op bed gaan liggen of in slaap vallen op de bank? Het zat er in en het is er uit gekomen. Driemaal retour bedstee gegaan vandaan. Dat kun je nauwelijks meer siësta noemen. Het enige alternatief was het doen van de vaat geweest. Laat ik daar nou absoluut geen zin in gehad hebben. De gerechten voor de maaltijd afronden was alles waar toe ik bereid was. De afwas is een zorg voor morgen. Dan kan het lijf weer iets meer hebben, hopelijk.

 De dag van gisteren heeft er voorspelbaar ingehakt. Een twaalftal uren meer of minder in de benen is tegen mijn limieten aan. De directe en indirecte naweeën van het gedoe met mijn voeten is nog steeds niet terug bij wat het voor die toestand was. D'r blijven stijve, pijnlijke plekken. Hoop die laatste restanten weg te werken met zoveel mogelijk normaal bewegen en waar mogelijk te masseren. Een dag als gisteren maakt duidelijk, dat we er nog niet zijn.

Paasdag

 Mariana vannacht naar de Paasawake. O.a. iets met 'het licht van Jerusalem'. Tegen vieren kroop ze pas bij me in bed. Dat wordt niet om acht uur eieren tietschen. Dat gaat een brunch worden en de warme maaltijd ergens in de loop van de middag dan wel avond. Ws een toestand in étappes. Onderbroken door de verzorging van honden en koeien.

 Het is nog voor negenen. De honden waren vrij vanochtend op Bobby na. Twee dames zijn al retour. Het is wachten op Ukkie en Prada, die altijd als laatste naar binnen komt als de poort al is gesloten. Zolang die poort open staat loopt Prada wat af en aan en weigert echt naar binnen te komen. Ze wil, dat de poort voor haar wordt geopend.

 Tijd genoeg vandaag voor de afronding van de Paasmaaltijd. Soep, zalmtartaar, charcuterie, lamsbout met sjalotten, kaas, taart en (Irish) koffie.

Lamlendig

 Aan 'Nee' zeggen heeft men hier vaak geen boodschap. Mn als je iets aangeboden wordt. Het jaarlijkse Paaslam zou dit jaar pas op zondag geslacht en verdeeld worden. Dat was me te laat. Dus wat mij betreft 'Laat maar zitten'. Op donderdag een mooie bout gekocht bij de Auchun. Komt Mariana vandaag alsnog met het halve lam aanzetten. Iets terug wijzen is niet aan Mariana besteed. Ze vergeet daarbij gemakshalve dat het werk op mijn bordje komt.

 Iets van anderhalf uur vliezen en vet lopen verwijderen en de boel in hanteerbare porties verdeeld. Bout, schouder en poulet. Zeg je dat laatste ook bij stukjes lamsvlees? Ribben aan de honden gevoerd. Er is nog meer te verdelen, maar niet alles tegelijk. Morgen de boel fatsoenlijk verpakken -niet in een plastic boodschappentas ....- en wederom de diepvriezer in. Volgens mij ligt er nog het een en ander van vorig jaar.

 Alles bij elkaar, incl siësta aan het eind van de middag was om half negen gedaan wat moest gebeuren. Lange dag. Dat ga ik morgen ongetwijfeld aan mijn lijf merken.

Bakperikelen

 Half twee en het gebak is gebakken en zo op het oog nog goed gelukt ook. Recepten vrgn altijd om correcties. Die zijn dan voor een volgende keer. Vaak klopt de baktijd niet. Dat blijkt erg oven-afhankelijk te zijn en tegenwoordig zet men er niet altijd bij of het de tijd van een conventionele of hete lucht oven betreft. De laatste is altijd wat sneller klaar.

 Men is daarnaast meestal te royaal met de suiker en als je twee recepten met hetzelfde einddoel naast elkaar legt en de een 250 ml melk op 500 gr bloem doet en de ander dezelfde hoeveelheid melk op 150 gr bloem minder, dan weet je, dat een van beide d'r naast zit. Ditmaal was het de versie met minder bloem. Gevolg een te nat cq kleverig deeg en de nodige bloem moeten toevoegen.

 Een ander geintje is het verschil tussen roeren en mixen. Het eerst doe je handmatig met een houten lepel en kan nauwelijks fout gaan, hoogsten een beetje moeite kosten. Het mixen luistert nauwer. Te lang laten draaien kan mengsels 'om' laten gaan en onbruikbaar maken. Bij de bakplaattaart verloor de afwerkcrême er zijn consistentie door. Meer vloeistof dan crême. Dat smeert niet. Dat loopt er af. Resultaat viel gelukkig niet tegen.

Leegloop

 Slopende nacht. Driemaal wakker geschrokken in de volle overtuiging bezig te zijn met het uitblazen van mijn laatste adem. Het is alweer tijden geleden dat dat voor het laatst gebeurde en toen bleef het beperkt tot eenmaal meestal ergens rond middernacht. Een meer dan akelige gewaarwording. Het hele lijf in rep en roer. Geen idee waar we dit nou weer aan te danken hebben. De dood maakt zich de laatste tijd wel weer breed, maar de nachten bleven gevrijwaard.

 Geen goed en allesbehalve fit begin van een dag waarop het de bedoeling is dat het een en ander gedaan wordt in de aanloop naar de Paasdagen. Dan mogen de eieren geverfd zijn, d'r is meer te doen. Taarten bakken zich niet vanzelf. De te slachten haan moet water in bouillon veranderen. En het stuk van het lam moet gemarineerd. Hetzelfde geldt voor de zalm.

 Goed genoeg te doen. Je zou er fluitend aan moeten staan. Dat dat er niet in zit, was ingecalculeerd. Dat het nu ws een slijtageslag gaat worden, komt zacht gezegd niet uit. Als alles iedere keer helemaal uit de kleine teen moet komen, kost het ophalen meer energie dan het feitelijke werk.

Niet-dekkend

 Een taart had nog gemoeten, maar het is bij het verven van de eieren gebleven. Honderd stuks is geen kattepis. Het zijn er al eens beduidend meer geweest, maar dit leek me meer dan voldoende. Helaas weer weing egale kleurdekking bij de donkere verfkleuren. Iets gaat er mis bij die donkere kleuren maar wat? Vorig jaar was het een stuk beter. Volgens mij door gebruik van de dubbele hoeveelheid verfstof. Maar perfect was het nog niet. Het dit jaar bij één portie verfkleurstof gehouden, maar daar niet tevreden over.

 

 Eieren ontvetten. Soit. Mèt schuursponsje. Ook best. Maar waarom hechten geel en rood beduidend beter dan groen, blauw en paars?? Het zijn dezelfde eieren op dezelfde manier voorbehandeld, gekookt en geverfd.  Het internet heeft geen antwoorden. Ja, natuurlijke verfstoffen, Geklooi met uienschillen, rode kool, spinazie, koffie en thee. Het resultaat is dan van die vaag gekleurde eieren. De kleuren moeten knallen. Volgend jaar beter.

Ontbreken

 Boodschappenlijst gemaakt en thuis laten liggen. Handig ... Gelukkig blijkt mijn geheugen nog aardig te werken. Terug thuis de lijst na gelopen en niks vergeten in te slaan van wat op de lijst stond. D'r waren een paar dingen niet te krijgen, maar dat is andere koek.

 Auchun heeft weer iets uit z'n assortiment gekieperd. Na de werkelijk voortreffelijk bio-jus d'orange, die al mndn geleden ineens verdween, is nu ook de gewone jus d'orange verdwenen. De enige jus met een natuurlijke sinaappelsmaak na het verdwijnen van de bio-versie. Daar kon Carrefour, Mega Image, Kaufland noch Penny tegen op. Knap k*t. Mogen we weer ga vergelijken opzoek naar het minst slechte alternatief.

Bewerken

 Eindelijk update 1.47 voor ETS2. Direct maar downloaden, denk je dan. Of beter, je moet wel, want het spel laadt anders niet. Je bent echter niet de enige. Met jou nog duizenden anderen, misschien wel honderdduizenden, die hetzelfde willen/moeten. Wachten geblazen, kortom. Gelukkig blokkeert zoiets tegenwoordig niet je hele Pc. Kleine, zwart downland-schermpje en je kunt door met andere zaken.

 Nadat de update opgehaald en geïnstalleerd is, is mijn 'onbereden wegen'- percentage gezakt van 86,51 naar 85,30. Geen schokkende verwatering. Die komt pas bij een uitbreiding van de kaart van het spel idvv een te kopen DLC. Het is wachtend op voormalig Joegoslavië. Nu enkel wat vernieuwingen rondom een paar Duitse steden met de nodige fly-over verkeersconstructies. Dus dat wordt tig keer dezelfde weg in alle mogelijke richtingen nemen alvorens wat nu weer grijs is gemaakt -want vernieuwd- weer geel kleurt. Dat de stadsgezichten zijn bijgewerkt, zal wel. Dat zijn van die vernieuwingen die langs me heen gaan.

 Verder, zoals gewoonlijk, weinig waar ik iets aan heb of blij van wordt. Technisch geneuzel voor hen die het spel spelen met stuur, pedalen en versnellingspook. Wat wel interessant bleek, is een wat uitgebreidere weergave van je activiteiten. Ritten, vracht, km's, scores, etc. Dat daar een overzicht bij zit van alles wat je sinds je begonnen bent waar naar vervoerd heb, daar ontgaat me dan weer de zin van.

Opklaren

 Gaande de dag is het overheersend negatieve gevoel in lijf, leden en tussen de oren langzaam wat op de achtergrond geraakt. Straks hopelijk een goede nacht en we kunnen morgen verder in de goede richting. Morgen en overmorgen zijn prachtige tuindagen qua weer, eerst voor na de Pasen waren bedacht. Laat dat nou niet uitkomen. Morgen Paasboodschappen en algemene extra's. Vrijdag zal het grootste deel van de tijd in beslag genomen worden door het koken en verven van de eieren en het maken van gebak.

 

 De vrijdagactiviteit zou misschien doorgeschoven kunnen worden naar de zaterdag. Nadeel is, dat dan de lucht uit het systeem wordt gehaald en niks mis mag gaan in de planning. Het beloofde halve lam had d'r bijv. op vrijdag moeten zijn, maar komt nu pas op zondag .... Op eerste Paasdag. Hoe krijg je het bedacht. Nou, laat het dan maar zitten. Dat betekent een hoop werk op het moment, dat je met afronden en het genieten van de maaltijd bezig wilt zijn. Ook de diepvriezer is geen alternatief, omdat dan alsnog het meeste werk gedaan moet worden. Dat wordt dus morgen kijken naar een niet al te grote lamsbout of een ander mooi stuk lamsvlees. Niet dat een lam zoveel 'ander vlees' te bieden heeft.

 De boodschappenlijst is gemaakt en zo summier als mogelijk gehouden. Niet dat we nog wkn na de Pasen kunnen teren op de Paasinkopen. Een beetje vis, eindelijk weer vlees, kaas en gebak.

Omkeren

 Tijd om mezelf aan het handje te nemen. De boel aan zichzelf overlaten is duidelijk niet de weg. Het schiet niet op zo. Ja, in de verkeerde richting. Gestaag omlaag. Geen zin om hier nog dagen of langer in te blijven hangen. Dat wordt een hoop geworstel. We zijn het gewnd onderhand. Een, de, mijn manier van leven inmiddels. Het zou schrikken zijn als de boel een 180º draai maakt en souplesse en enthousiasme gemeengoed worden. Iets meer lol, het hoeft niet himmelhoch jauchzend te zijn, en wat minder zum Tode betrübt, zou al een aardige stap in de goede richting zijn.

Opschrikker

 Wakker schrikken uit je slaap gebeurd meestal in de eerste paar uur van de nacht. Dan stap je in de droomwereld bijv. mis bij een stoeprand en schrik je. Een 'droge', snelle schrik waarvan duidelijk is waar die vandaan komt. Vanochtend (05:40/41) ook wakker geschrokken, maar op een mij geheel onbekende manier. Het leek wat op een geluidloze explosie. Ook geen idee wat de droomtrigger was, als het al een droomtrigger betrof.

 Iets met het hart? De defi? Je denkt vanalles. Bij de volgende controle niet vergeten te vrgn. De hele dag een moeilijk thuis te brengen gevoel in mijn lijf gehad. Nog steeds. Zoals het een beetje hypochonder betaamd vandaag meerdere doden gestorven. Het zou me niks verbaasd hebben als de dood werkelijk de kans schoon had gezien.. Hij cirkelt alweer wkn rond mijn bestaan.

 De siësta na de lunch buiten de deur was niet de oplossing. Het werd er eerder erger dan minder door. Bezig zijn, dan maar.

Instanties

 Prachtige dag. Laten we ons er door inspireren. Of de tuin gehaald wordt, is maar de vrg. De wasmachine aanslingeren en gedroogde was opruimen zou moeten lukken. Daarna helaas aan de slag met DigiD, SVB en RNI. Zou mooi zijn als zich dat vanzelf blijkt te wijzen. Vrees dat het ingewikkelder is en afhangt van het humeur en de goede wil van de personen, die mij telefonisch te woord staan. Weet niet eens waar een begin te maken. Het heeft geen zin om direct door verwezen te worden. Voor mijn gevoel zit de fout in het RNI. Mocht daar nog steeds Frankrijk als woonstek staan, dan werkt een aanvraag met woonstek in Roemenië natuurlijk niet.

 SVB kan me niet helpen

 DigiD helpdesk: activeren gaat niet via de App, moet via videobellen met nederlandwereldwijd.nl. Daarvoor moet een afspraak worden gemaakt op vrijdagochtend na 09:00, Nederlandse tijd, voor de week erna. Schijnt daar altijd storm te lopen en de max. 500 afspraken zijn blijkbaar snel gevuld.

 Videobellen .... een soort Skype?? Omslachtig gedoe. Zat er wel een beetje in. En dan een helpdeskmiep, die weinig meer doet dan het oplepelen van de websitetekst over het gevraagde. Als die tekst zo helder was geweest en/of ik aan de gestelde eisen kon voldoen, was het telefoontje overbodig geweest. Het gaat een samenspel tussen Pc en tablet worden. Moet al bijna mis gaan.

Om-/onbuigbaar

 De innerlijke weerstand tegen zo ongeveer alles wat activiteit van mij verlangt blijft onveranderd groot. Slapen is de enige activiteit, die daar een uitzondering op vormt en voldoening schenkt tot het moment van opstaan. Dank de honden kom ik mijn nest uit. Franse toestanden. Het streven naar het behoud van een werkbare keuken maakt dat de afwas op een ontheffing kan rekenen. Dan hebben we het zo ongeveer ook gehad.

 Dan zijn daar nog het koken en het doen van boodschappen. Beide grensgevallen mn het laatste. Boodschappen doen kan me soms voor een korte tijd het onvermogen laten vergeten, dat bij de rest overheerst. Maar ja, 7 dagen per week de hele dag boodschappen doen is behalve geldverspilling ook danig onpraktisch. Je zou een boodschappendienst moeten beginnen.

Kafkaiaans

 DigiD - Burgerservicenummer - RNI/RvIG, Registratie Niet-Ingezetenen. Kringetjes. In elkander overlopende kringetjes. Digitaal van kastje naar de muur en terug. Wil je het een aanvragen heb je het ander nodig. Moet je dat ook regelen blijk je het ene te moeten hebben, wat je net wilde aanvragen. Bureaucratie heet dat.

 Ook begrepen, dat je als niet in Nederland wonende Nederlander je adreswijziging(en) moet doorgeven aan het RNI. Logisch eigenlijk als je wilt dat men je kan vinden, maar kan me niet heugen daar ooit op gewezen te zijn. Voor de adreswijziging in het RNI heb je oa nodig .... ta-ta je DigiD.

 Benieuwd wat voor onlogische overheidslogica de komende dagen nog de revue gaat passeren.

Oerwoud

 DigiD nodig. Kun je aanvragen, mocht je er geen hebben. Kan gelukkig ook vanuit het buitenland. Met Nederlandse nationaliteit, een geldig paspoort, je burgerservicenummer wat ik tegen de verwachting in blijk te hebben, iets met een inschrijving in het RNI (Registratie Niet-Ingezetene), een telefoon met sms en een emailadres. D'r was ook nog iets mogelijk met de SVB (Sociale Verzekeringsbank) maar die kapte de inschrijving af. Het mocht niet.

 Aanvraagformulier ingevuld. Gebruiksnaam opgegeven. Wachtwoord aangemaakt. Nu heb ik een baliecode waarmee ik binnen 30 bij een DigiD-balie een activeringscode kan ophalen ..... Grapje?

 Om te beginnen maar eens de DigiD-App uit de iPhone-winkel opgehaald. De 'DigiD balie' is een link. Daarop klikken brengt me naar een pagina 'DigiD-App activeren in het buitenland', en de activering dmv sms geprobeerd. Mijn mobiel is geen NFC-lezer rijk. Lukt niet. Nog een keer herhaald om een tikfout uit te sluiten en weer nul op mijn request. Schiet niet op zo. Wordt bellen morgen. Is vandaag tenslotte tweede Paasdag in de Nederlandse contreien

Aanvulling

 Weer een koe rijker. Je krijgt het niet bedacht, dat iemand, die haar levenlang met koeien is omgegaan, voor de tweede maal verrast wordt door de bevalling van een jonkie. Net als de eerste keer de zomer op de dorpsweide gestaan en daar loop/liep een stier rond. Het mag niet verwonderen.

 Gelukkig een koe- en geen stierkalf. Minder groot. Wat de bevalling makkelijker zal hebben laten gaan. Het dier heeft het in eigen beheer gedaan. Mariana zag het resultaat pas aan het eind van de middag, toen ze één van haar dagelijkse verzorgbeurten van de koeien ging doen.

 

 In december het vorige jong verkocht en nu zijn het er weer drie. Dat wordt 3-4 mndn 'onder' de moeder, waarna het weer verkocht mag worden. Lijkt me. Weet niet wat het lucratiefste is. Het plan was trouwens om dit voorjaar zowel de oude koe (oma) als wat nu weer moeder is geworden, te verkopen. Zien wat van die plannen overblijft dan wel voortuit geschoven gaat worden.

Alternatief

 De twee liter troost-en-verwen griesmeelpudding is reeds verslonden. Moeilijk anders te omschrijven. In goed 24 uur. Het ovvertreft eerdere schranspartijen. En dat het nou bewerkstelligd heeft waarvoor het bedoeld was .... Nou, nee. Enige voordeel is, dat op korte termijn uitgeprobeerd kan worden of het spul wat hier voor mamaliga (Roemeense polenta) wordt gebruikt niet hetzelfde doel kan dienen als 'gris de grau' wat we nu gebruiken. Bij mais heet het ineens 'malai de porumb', wat, als je het laat vertalen door google 'mais mais' oplevert. 'Gris' of desnoods 'faina' zijn meer op hun plaats.

 

 Het maisspul hebben we jaren geleden in de Metro gekocht. Groot formaat. Wat Mariana zich daarbij bedacht heeft, is me ontgaan. Verder dan een ei koken of bakken reiken haar culinaire kwaliteiten niet. En ook dat besteed ze liever uit. Maar soit. We hebben dus al jaren iets van 5 kg grof maismeel in een pot staan wat zelden of nooit wordt gebruikt. Mamaliga is niet aan mij besteed en komt dus enkel per uitzondering op tafel. Waarna pan(nen), borden en besterk direct in het water moet worden gezet, anders wordt het bikken bij de afwas.

 Mocht het werken. En waarom niet. Mamaliga is 250 gr/l, pudding 100. Dan hebben we griesmeelpuddingbasis voor jaren in voorraad.

Dood paard?

 Het blijft treurnis wat de klok slaat. De gemaakte griesmeelpudding heeft daar geen verandering in gebracht. Het schiet niet op met het moreel. De boel blijft hangen en doet de grootste moeite om alle activiteit dood te slaan nog voordat aan de uitvoering is begonnen. Het is duwen, trekken en wringen maar beweging is ver te zoeken. Doe min of meer wat gedaan moet worden, waarna de boel weer op slot gaat.

 Het weer trekt bij. In een paar dagen moet het grondwater zo ver gezakt zijn, dat met de stijgende temperaturen weer enige tuinactiviteit mogelijk zou moeten zijn. Zou de noodzakelijke steun in de rug kunnen zijn. Tussen het onkruid opzoek naar de verplaatste aardbeienplanten. Zien wat de winter overleeft heeft en wat afgehaakt is.

 De Pasen met verven, boodschappen, koken en bakken neemt vanaf aanstaande donderdag het heft in handen. Dat wordt dus nog krap aan qua tuin. Daarvoor ziet het na de Passen veelbelovend uit qua weer en temperatuur. De 20º komt weer in zicht. Het zou tijd worden.

Resultaat

 

Dubbelop

 Politie aan de deur. Vrg me direct af wat we nu weer verkeerd gedaan hebben en welke buur heeft lopen klagen. Ze vroegen naar de vrouw des huizes. Die was in 24 bezig met de verzorging van haar koeien. De heren verdwenen weer. Niet veel later kwam een diep teleurgestelde en verontwaardigde Mariana terug van haar koeien.

 De agenten hadden haar een procesverbaal overhandigd van 580 Lei voor de verkeerd geparkeerde Kever eind januari. We wisten zeker dat we betaald hadden, anders hadden we de auto niet terug gekregen. Bedrag was toen 450 Lei. Maar waar waren de bewijsstukken. Mariana dook ze verhoudingsgewijs snel op uit haar chaotische administratie.

 In Agnita bleek, dat het appels en peren waren. Die eerste 450 Lei waren voor het wegslepen en de 580 Lei voor het fout parkeren, waarvan je maar de helft betaald als je direct dokt. Voelt toch aan alsof je belazerd wordt. Geen ervaring in andere landen, maar mij lijkt, dat met het betalen voor de teruggave van de auto ook de boete voldaan zou moeten zijn. Mariana is er de hele avond over bezig gebleven.

Onmogelijkheden

 Het is koud. Het huis koelt langzaam af. Weer sneeuw. Buitentemperatuur die hard in de richting van de nul gaat. Het lijf is toe aan andere temperaturen. Heeft daar al even van mogen proeven. Dan vallen deze weersomstandigheden des harder op het dak. Het is wat ze het uitzitten van de rit noemen. Uitstappen zou bijv. betekenen een last minute reis naar de zon boeken. Wel graag veertien dagen minimaal. En dat terwijl het in feite al onmogelijk is om twee dagen er vantussen te gaan met al die viervoeters, die weinig openstaan voor andere mensen.

 Dat vijf teveel is, als je niet permanent aan huis gekluisterd wilt zijn, gaat al wat langer door mijn hoofd. Maar hoe los je dat op? Doe d'r minimaal 3 weg ... Asiel? Dat gaat dwars tegen alles in wat voor mij met omgang met en verantwoordelijkheid naar huisdieren te maken heeft. Nog afgezien van de vrg welke drie dit lot zou moeten gaan treffen. De halve tuin opofferen, hokken neerzetten en ze aan de ketting leggen, is ook een mogelijkheid. Bijna zo dieronvriendelijk als afschuiven naar een asiel. Bovendien zullen de buren daar niet van gecharmeerd zijn. Hoeveel dagen zou het duren voordat ze niet meer de hele dag (en nacht) blaffen en janken?

 Als tijdelijk oplossing kan een pension natuurlijk ook. Met twee hondenboxen is het driemaal rijden en afgezien daarvan is de enige, die we tot nog toe hebben gevonden, zo duur, dat vijf honden onderbrengen ruim duurder zal zijn dan de geplande vakantie.

Smullen

 Lichiu cu gris şi smântâna

 

Deeg

350/500 gr bloem

3 eetl/125 gr suiker

Schrapsel schil citroen of sinasappel 

50/100 ml olie

2 dooiers

250 ml melk warm/lauw

25/20 gr verse gist

zout snuf

Vulling

1 ltr melk

250 gr gries

350 gr suiker (200/250?, naar smaak)

6 eiwitten

zout snuf

Afdekcrême

200 gr boter op kamertemp

350 gr samantana (30%)

3/4 pakjes vanille suiker

4 dooiers

 Alles een dag van tevoren uitleggen om op kamertemp te komen.

 Gist in de melk met 2 scheppen suiker en een schep bloem. 10 min laten gisten. Rest suiker in bloem, idem dooiers, olie,schrapsel van de citr/sinas en gistmengsel. Mengen/kneden (~10 min) tot een niet-plakkend deeg. Afdekken en uurtje op warme plek wegzetten. Volume verdubbelen.

 Melk met suiker koken. Dan gries toevoegen en roeren tot een dikke pap. Dooiers, vanille suiker en boter mengen tot dikke crême. Zure room toevoegen en roeren tot glad mengsel

. Eiwitten stijf slaan en onder de gries mengen. Ondertussen ovenbakplaat invetten of met bakpapier beleggen.

Deeg uitrollen formaat bakplaat van oven. Bekleden met griesmengsel en daarop de roomcrême. Bovenkant egaliseren. Bakken op 180º voor 30-40 minuten

Ideetje

 Deegloze Paaskaastaart

 

 Voor dit recept heb je nodig: 

 - 7 eieren 

 - 150 gram suiker 

 - 1 theelepel vanille 

 - 700 gram kwark/cottage cheese

 - 4 eetlepels bloem 

 - 4 eetlepels griesmeel 

 - 200 gram zachte boter 

 - 400 gram zure room 

 - 200 gram krenten

 

 Eieren met suiker en vanille essence met mixer opkloppen tot een licht kleurige crême. Kwark toevoegen, onscheppen en met de hand onderroeren. Vervolgens de zachte boter, dan de lepels bloem, zure room. Roeren tot een glad mengsel. Steeds het ene ingrediënt onderroeren alvorens het volgende ingrediënt toe te voegen. Wat rest is het griesmeel en tenslotte de opgeweekte (?) krenten. Springvorm in vetten en met bloem bestuiven. Mengsel storten en egaliseren. Ev. versieren met rozijnen. (Recept van Olesea Slavinski)

 

 Springvorm 26 cm, bakken 50:00 minuten, 170 ° C. Laat afkoelen en aansnijden.

Verlekkeren

 Een dag van niks. Uiteindelijk wat in recepten zitten grasduinen zonder speciaal doel. Gaandeweg wel een beter recept gevonden voor de deegloze taart, die onlangs zo nat bleef. Dit recept werkt met bloem (4 eetlepels) en gries (idem). Beide nemen vocht op, vooral de gries. Jammer, dat je vanuit YouTube niet kunt printen. Zal de ingrediënten moeten overschrijven en ff kijken of de handelingen vanzelf spreken of ook notitie behoeven.

 Ook een recept gevonden voor Lichiu dan wel Hencles, Accenten zoals altijd weer weggelaten. Dat is een baksel dat hier gemaakt wordt als ze brood in de houtgestookte oven bakken. We krijgen soms een paar stukken van de buurvrouw. Droog spul vanwege een vrijwel afwezige vulling. Leek me eerder vanwege de zuinigheid van de buurvrouw dan dat het zo moet. En dat blijkt dus ook. Meerdere recepten gevonden met een vulling van 2 à 3 cm ipv van mm. Kijk, daar kan ik me iets bij voorstellen.

 Al clickende van het ene bakfilmpje naar het andere staat me op een gegeven moment het water in de mond. Die mensen moeten een hoop tijd over hebben om de soms tamelijk bewerkelijkte taarten te maken. Staat dan bijv. 20 minuten of een half uur werk aangegeven en ben je er zelf anderhalf uur of langer aan kwijt. Bij mijn moeder was dat altijd de vrijdagavond. Dan ging na het avondeten eten alles van de keukentafel en werd die de rest van avond in beslag genomen door bloem, deeg, vlaaien en soms taarten.

Overtijd

 Wit wederom. 4 April en sneeuw. De winter is laat begonnen maar weet niet van ophouden. Dikke, natte vlokken vallen kaarsrecht naar beneden. Het verstoort mijn tijdsbesef meer dan het verzetten van de klok midden in de nacht. Maar oké, voor de wandeling met de honden is sneeuw beter dan de voorspelde regen. 

 Na een chaotisch tweede deel van de nacht om half zeven eruit. Met de honden uitbesteed aan Mariana vanweg mijn voeten, was dat het moment om nog eens diep weg te zakken. Dat is nu te merken. Gisteren een ochtendsiësta van 10 tot 12 en ook nu kost het moeite om de ogen open te houden. Maakt het uit? Veel valt er vandaag niet te doen. Misschien eindelijk eens proberen om pizzadeeg te maken en of brood zonder kneden. De modegril van het ogenblik in kookland. Daarbij heb ik altijd begrepen, dat dat kneden niet voor niks was en zelfs niet te kort moest gebeuren.

 "Kneden van brooddeeg is dus nodig om de gluten tot ontwikkeling te laten komen. Tijdens het kneden wrijven de gluten tegen elkaar en grijpen ze elkaar vast. Hoe beter je kneed hoe beter de gluten aan elkaar hechten en een elastisch glutennetwerk vormen. Hoe beter het glutennetwerk hoe luchtiger je brood kan worden. Maar…ook zonder kneden ontwikkelen de gluten zich. Dat vraagt alleen veel meer tijd. Zonder kneden heeft het glutennetwerk wel 12-24 uur nodig om zich goed te ontwikkelen. Kneden is dus eigenlijk slechts een katalysator in het proces."(Overetengesproken.nl)

 

 Weer wat geleerd. Dus vanochtend mengen en morgenochtend bakken. Klinkt niet verkeerd.

Overleg

 Regulier of via de natuurlijke weg. In feite is het te laat voor die keuze. 'Natuurlijk' betekent meestal van de lange adem zijnde en wordt in feite vnl voorkomend gebruikt. Wat moeilijk te bepalen is natuurlijk. Dan moet je al gaan gokken op te verwachten kwalen. Of een multi-cocktail van gigantische omvang samenstellen. Waarvan dan weer de vrg is of het elkaar verstrekt en niet tegenwerkt. Of iedere dag van de week wijden aan een andere cluster van mogelijke problemen. Maandag Cardio, dinsdag darmen, woensdag lever & co, donderdag gewrichten, vrijdag lympfencicuit, zaterdag luchtwegen en zondag om ff nergens mee bezig te zijn.

 Het kan natuurlijk geen kwaad om de kennis en mogelijkheden van natturlijke middelen op te frissen. Anderzijds is door de jaren heen ook gebleken, dat bepaald adviezen, zoals bijv. curcuma gewoon niet werken tenzij je het soeplepelgewijs tot je neemt. Wat weer zo z'n nadelen heeft. Het gaat vooral om vers en gezond leven en eten. En dan kun je alsnog pech hebben. Daarvoor werken al die natuurlijke middelen veel te breed, zijn ze te weinig specifiek.

Bewerken

 Het wil nog niet echt, maar wel gedaan, wat voorgenomen was. Zou een basis kunnen zijn voor een ommekeer in de goede richting. Tijd, het kost vooral allemaal tijd zonder te weten of je die wel hebt, nog hebt, gaat krijgen en eigenlijk actiever zou willen gebruiken. Maar soit, het aanrecht is schoon, was schoon voor een paar uur. De eerste afwas heeft zich alweer breed gemaakt. Een gebed zonder end.

 Al bezig zijnde borrelden niet allerlei andere activiteiten naar boven. Een teken, dat de drempel naar betere tijden nog niet gemeesterd is. Deels komt dat door de weersvooruizichten. Voor de rest zit het tussen de oren. Morgen spoelen we weg. Het aantal mm neerslag wordt met de dag opgehoogd. Dan drie dagen uitsukkelen met kans op sneeuw. Het is weer de tijd, dat als het weer mooi genoeg is om iets in de tuin te doen, de grond te nat is om te bewerken. Zometeen is het alweer mei en zijn de percelen niet klaar om beplant te worden.

 

 Een beetje het verhaal van afgelopen jaar. Het moet òf in mrt warmer en droger zijn òf in april. Beide mndn nat en relatief koud werkt niet. April kan het nog goed maken, maar dan moet het wel opschieten en daar ziet het eerlijk gezegd niet naar uit.

Ei-ei

 Pasen komt er aan. Voor Katholiek/Christelijk Europa is het het komende weekeinde (9-10 april). Voor het orthodoxe deel een week later en een dag langer. Volgend jaar zelfs 5 wkn later. Nog twee vleesloze wkn te gaan. Ik word er een beetje flauw van. Ligt deels ook aan het ontbreken van fantasie qua koken. Het gaat te vaak op het laatste moment. Gemakshappen.

 Met het verzamelen van eieren gaat het goed. De kippen komen op stoom. Heb voor dit jaar een limiet ingesteld. 100 stuks, meer krijgen er geen kleurtje. En meer zijn er. Eigen voorraad zit op 24 stuks voor dagelijks gebruik. Niet iedere dag trouwens. Daarnaast is er een teveel van nog eens ruim twintig eieren. Dat worden er de komende twee wkn minstens dubbel zoveel. Tijd voor Mariana om kopers te vinden. Na de Pasen gaat het met die extra's nog veel harder. Dan is het beter weer en hebben de kippen er echt zin in. 20-30 eieren per week is dan geen uitzondering. Omelette, spiegelei, roerei, gekookt ei en allerlei ei-houdende gerechten en baksels. D'r is niet tegenop te eten. Nog afgezien van de vrg of het zo gezond is.

Neerwaarts

 Het zijn niet mijn favoriete dagen op het moment. Het lijf wil niet, mn het hoofd. Tussen de oren werkt het verkeerd. Die twee hebben elkaar gevonden en dat is niet best. Laten gaan is gezien de omstandigheden misschien het beste. Vrg is hoelang dat kan gaan duren. Grip, houvast is gewenst.  Gaat moeilijk samen met 'laten gaan'. We schuiven het morgen op het bord. Maandag. Een dag die een hoop ervaring heeft met dit soort gerommel.

Wateriger?

 Dat Griekse yoghurt of yoghurt Griekse stijl dikker is dan reguliere yoghurt was me bekend. Dat in 500 gr dikke bio-yoghurt nog zoveel extra vocht zit, dat het gebak na ruim een uur met een natte bodem uit de oven komt, daar was niet vanuit gegaan. Tenminste, zou niet weten, waar die vochtigheid anders vandaan zou komen.

 

 Typisch baksel met suiker, eieren, (Griekse) yoghurt, een ricotta-achtige kaas, citroenschrapsel en een eetlepel maizena. Baktijd was ruim de helft langer dan aangegeven (vocht?). Het ding kwam mooi omhoog en zakte na uitschakeling van de oven langzaam terug tot de helft -zo'n 2 à 3 cm- zonder verdere inzakverschijnselen. Hoort dus blijkbaar. Maar die nattigheid vast niet.

 Op zich zag het resultaat niet gek uit. Met 2/3 van de voorgeschreven hoeveelheid suiker zoet genoeg. Enkel de smaak is wat flauwtjes. De volgende keer, die er in het kader van het checken zeker zal komen, meer citroenschrapsel en/of vanille toevoegen

Stimuli

 Geen flauwe grappen, gewoon de kantlijn opschonen. Nwe mnd, nwe kansen. Opzoek naar de aansluiting bij het gewenste leven. Naar verloren gegane enthousiasme. Naar energie. Naar doortastendheid. Een meevaller zou leuk zijn. Dat onverwachtse steuntje/duwtje in de rug, dat je na een hoop gestuntel hoppa op de rails zet. Verbazing. Verwondering. Ongekende soepelheid. Een probleemloos voortglijden. De vrg is hoe het voor elkaar te krijgen.

 Eerst maar weer eens met de afwas aan de slag. Het lijkt de rode draad in mijn bestaan te worden. D'r zijn tijden geweest, dat het aan mijn eigen haren uit het drijfzand trekken me beter af ging dan dat nu al een tijdje niet het geval is. Het equivalent voor de Franse autoritjes met lunch buiten de deur is nog steeds niet gevonden. De digitale versie vult dat gat maar zeer ten dele. De tuin wil de plek maar niet innemen, is niet geworden wat de bedoeling was. Is daarbij erg van het weer afhankelijk. Niet in eigen hand. Da's met bakken anders. Al blijft dat bij oprispingen. Kan dat tenslotte niet iedere dag doen. Dan moet je veertien kinderen heb of een bakkerij beginnen. Dan is het weer 'moeten' en de lol er gauw van af.