Elke stap/fase terug van weggeweest heeft z'n inmiddels herkenbaar nachtelijk ritme. Aantal keer wakker worden, wakker liggen, etc. Tot het weer aaneengesloten, droge nachten zijn, gaat nog wel een paar dagen duren. De dromen zijn ondertussen moeilijk plaatsbaar. Twee zijn er van afgelopen nacht blijven hangen. Eentje waarbij ik me, bezig met snij- of knipwerk, het bovenste kootje van de linker ringvinger verwijder. Niet opzettelijk. Geen speciaal bloederige taferelen, meer verwondering. De mensen om me heen schrikken er meer van dan ik.
Meer tegen de ochtend onderweg met een ex door een feestende wereld. Alles en iedereen zilverkleurig als ingepakt in alu-folie. Overal een drukte van jewelste. Kunnen nauwelijks ergens terecht voor een drankje. Tegen het ochtendgloren naar mijn plek, een soort koffiebar. Eenmaal binnen komt de een na de andere persoon voor sleutels, een espresso, met bezwaren, omdat de persoon blijkbaar in huis woont, etc. De vriendin zit ondertussen ouderwets sigaretten rokend druk te praten aan de telefoon.
Uiteindelijk weer ff diep weg en bij zevenen weer wakker. Geen wekker nodig. Verdacht rustig qua honden vanochtend. Dames blijken de entreedeur tegenwoordig ook van binnen naar buiten te kunnen openen. Vreemd, want die gaat naar binnen open. Ws heeft Mariana de deur gisteravond weer niet goed gesloten. Je zou ze dan, maar wat wil je??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten