De ene mooie tuindag na de ander trekt voorbij en ik zit achter de inmiddels gemiddeld één meter hoge tomatenplanten, voel me beroerd en staar wat. Ik krijg mezelf met moeite op temperatuur. Niet het gemoed om eens lekker op de afwas te duiken of de keukenkastjes te soppen. Meer om mezelf in de weg te zitten. En dat lukt goed, mag ik wel zeggen.
Gelukkig laat ik me niet meer zo meeslepen door wat in Oekraïne gebeurd, anders kon je me, volgens mij bijeen vegen en in de vuilnisbak kieperen. Ben er nog wel mee bezig maar meer vanuit groeiend onbegrip voor beide partijen. Zelensky moet inmiddels bijna verzuipen in al het geleverd materieel en zijn tegenhander verspild het net, alsof hij van alles nog teveel achter de hand heeft. Net als met zijn manschappen trouwens. Een fatsoenlijk sluitend verhaal/verslag is moeilijk te vinden. Aljazeera is nog het meest compleet van wat vrij toegankelijk is.
Vanochtend de honden aan de lijn uitgelaten. Op trillende benen. Dat ze me niet omver hebben getrokken mag een wonder heten. Zo straks is de beurt weer aan Mariana, die kwijt zich zonder mopperen aan haar extra taak. Mag ook wel, maar dat terzijde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten