Zinkende vlaggenschepen, stagnerende troepenverplaatsing, deserterende soldaten, de vijftigste dag waar drie dagen bedacht waren en maar volhouden, dat alles volgens plan verloopt. Heet zoiets doorzetten of een giga plaat voor je kop? Kiyv leeft op terwijl in Mariupol naar het schijnt het dodenaantal in de tienduizenden loopt.
Snappen deed ik het al niet. Inmiddels is het voor mij nog nauwelijks te volgen. De opstandige Russische (deel-)republieken houden zich verbazingwekkend rustig. Nog steeds bang voor de toorn uit Moskou? Alleen Kazachstan roert zich tegen de stroom in. Daarentegen zijn Zweden en Finland serieus bezig met een NATO-lidmaatschap. Mn Finland ligt dan moeilijk, want in feite plaatst het zich daarmee in dezelfde positie als Oekraïne. Rusland spuit al agressieve taal maar of die leeuw straks nog tanden heeft, is maar de vrg.
Ik ben geen militair laat staan een strateeg maar waarom valt Oekraïne de troepenverplaatsingen van de Russen niet massaal aan? Wat je nu uitschakelt heb je straks geen last meer van. Het lijkt er voor mij nu op alsof ze de Russen in open veld opwachten, zoals vroeger bij veldslagen met paarden, zwaarden, lansen en voetvolk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten