Als iets gemeengoed zou moeten worden, is het de mentaliteit van een voormalige president van Uruguay. De beste man (Jose Mujica) schijnt 90% van zijn salaris aan goede doelen geschonken te hebben met als argument:
"I'm called the poorest president, but I don't feel poor. Poor people are those who only work to try an expensive lifestyle, and always want more and more."
Nu weet ik niet wat die man verder aan vermogen achter de hand had en of hij nog steeds van een presidentieel salaris geniet, maar deze mentaliteit staat me wel aan. Niet dat eeuwige meer, meer. Je vervalt er snel in en volgens mij des te sneller hoe minder jezelf doet. Daar komt de zelfvoorziening om de hoek kijken. Niet alleen de tuin, maar vooral ook de verwerking in het verlengde daarvan. En vervolgens weer de bereiding, liefst slow-cooking. Als je dat 'goed' doet heb je daar een dagtaak aan een geen tijd voor meer, meer, meer gedoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten