Ik had me het aftellen ietsje anders voorgesteld. Het lijkt er nou op alsof het mezelf betreft. Vannacht was het weer raak, inmiddels gaat het wel weer Vrg is voor hoelang. Het hele gedoe brengt niet de mooiste dingen in me boven. Het ene rampenscenario na het andere beweegt zich door mijn gedachtenwereld. Doden en begrafenissen zijn schering en inslag.
Zien dat ik me vandaag met (een deel van) de afwas weer terugkrijg in de meer normale werkelijkheid. Zien wat we voor elkaar krijgen. Te goed om weer in bed te kruipen, maar veel paraat maken zie ik me ook niet. Alle beetjes zijn meegenomen, laat ik het daar op houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten