Realiseerde me gisteravond dat ik in de wilde weken van de feestdagen niet of nauwelijk met doodgerelateerde gedachten geconfronteerd ben. Daar moet een reden voor zijn. Te druk geweest? Het leven gevierd? Het is een wereld van verschil als je niet om de haverklap denkt, dat je er over een paar tellen geweest zijn kunt. De laatste keer naar de plee. De laatste maaltijd, afwas, hondenronde, etc.
Er over beginnen bergt natuurlijk een gevaar in zich. Maar ergens heb ik de hoop, dat die wrange bijsmaak in mijn bestaan nog steeds kracht aan het verliezen is en dat dat niet beperkt blijft tot de momenten, dat ik in mijn truckerscabine vertoef. Een plek waar ik me blijkbaar makkelijker over weet te geven aan het leven cq er nauwelijks bij stil sta. Dit itt dat deel van het bestaan als ik achter mijn Pc vandaan kruip, zeg maar mijn parallelle wereld verlaat. De wereld waarin ik gisteren een punt heb gezet achter de parallelle wereld van de trailers met kerstcadeau's. Droste-effect?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten