Een beetje meer mens vandaag. Op een normale(re) tijd wakker. Met de dames aan de wandel geweest en nu aan koffie nummero drie. De vrg voor hoelang laat ik maar zitten. In een paar dagen tijd blijft een hoop liggen. Geen tijd om niks te doen. Vooruit met de geit. Voor de zekerheid eerst nog een paar paracetamol achter m'n kiezen en dan de draad op pakken.
Het was weer wit vanochtend. De winter heeft de smaak te pakken. Niet qua temperatuur, die blijft een eind van de -10 verwijderd. Honden vrij. Dat loopt lekker rustig. Geen getrek en ander gedoe. Met twee van de drie ook weer retour huis. Ditmaal had Mopke bedacht dat ze wel wat langer van haar vrijheid wilde genieten. Het was haar gegund. Een uurtje heb ik haar gegeven. Voordeel bij haar tov Prada is, dat ze dan komt, als ik haar roep, geen eindeloos Ja, Nee, Misschien, Nee, toch niet, Hoewel, etc.
Zometeen checken of München nu eindelijk in het vervoersaanbod zit. Zo niet dan laat ik het maar weer zitten en zie ik het een volgende keer. Misschien, dan wel te verstaan. Ben het wachten zat, wil weer de weg op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten