De woorden willen niet. De ideeën zijn er wel. Zonder vulling zijn het loze beloften. Geen idee wat speelt. Ik zou het bijna 'een afkeer van' kunnen noemen. Het lijkt erop, dat ik stilgevallen ben. D'r moet weer ergens een duw vandaan komen om de beweging, het bezig zijn te herstellen. Bezig zijn met woorden, niet met bedrading en soortgelijks.
Zien of het met wat wringen en trekken opgang is te krijgen. Het is net de winter, die maar niet wil. Het ziet nu eindelijk uit naar een heldere nacht. Dus vannacht zou het moeten lukken om het kwik serieus te laten zakken. Voor het eerst sinds de tweede helft van november, als ik me niet vergis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten