Koude voeten! Iets waar ik normaal pas later op de avond last van heb. Maar de voordeur staat al een paar uur open (CV lager gezet!) om de overmaat aan waterdamp af te voeren. Ik had het eerder moeten bedenken. Een deel van de ramen is alsnog beslagen. Langzaam verdwijnt het.
De bouillon is inmiddels klaar en voor het grootste deel in bakken in de diepvries verdwenen, niet de grote maar de kleintjes in de keuken. Het vlees van de soepkip in een gerecht verwerkt met champignons, tuinbonen en crème fraîche. De lunch zal in de tuinkamer worden genoten. De rest van het huis is weinig aangenaam qua temperatuur.
Ondertussen is het inkoken van de appelsap over de helft maar het is nog steeds appelsap. De moes van de appels in potten gedaan om te wecken. Vijf grote potten. Zonde om het weg te gooien. Als je op deze manier met je leven wilt omgaan, zoveel mogelijk zelfvoorzienend en zo weinig mogelijk weggooien, heb je daar een dagtaak aan. Moet ooit redelijke normaal zijn geweest. Maar behalve dat de kosten voor het levensonderhoud in het huishoudbudget al jaren slinken, wordt ook steeds minder tijd aan het bereiden van een maaltijd besteed. Zonde.
Meer voor je etenswaren betalen en meer tijd, aandacht en liefde steken in het verzorgen van de innerlijke mens lijkt me een mooie insteek voor dat andere, nwe leven waar vele momenteel hun mond van vol hebben. Belangrijker dan windmolens en zonneparken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten