Ondanks de ongewenst bewuste ervaring van mijn onderrug- danwel bekkenspieren wel mooi de keuken aan de kant en schoon gekregen. Het kost wat kijken, denken, afkeren, tobben, aansporen en uiteindelijk gewoon doen, maar de tevredenheid over het gerealiseerde resultaat is met geld niet te compenseren. Nu de entree cq eetkamer nog en ik ga met het gewenste gevoel een paar weken weg omdat ik weet, dat ik niet in een varkensstal terugkeer.
Waarom? Dat heb ik me zelf vaker afgevraagd, maar zo moeilijk is het antwoord niet. Ik heb gewoon geen zin om direct naar terugkomst hier te staan soppen. Maakt niet uit of het afwas, ramen of de vloer is. Sterker nog, de ervaring heeft geleerd, dat de mogelijkheid bestaat, dat ik weken tot mndn een beetje wezenloos door mijn bestaan bagger, voordat ik links en rechts houvast vind in de realiteit. Zo erg zal het niet worden, schat ik zo in. Van een baan ben ik verlost, zo'n vaart zal het dus niet lopen, maar alle onvrede met mijn bestaan is daar niet mee opgelost.
De liggengebleven zaken, die direct na terugkomst op mijn bord gekwakt zullen worden, kan ik nu al opsommen. Douche, deuren, vloerverwarming, bed, aanrecht. En dan zijn er nieuwe zaken, die staan te popelen in de startblokken: trap, kelder, tweede toilet, tuin, afzuigkap, Mariana's kamer, het bijgebouw, het trottoir en de binnenplaats. Een opsomming, die ongetwijfeld alles behalve compleet zal zijn.
Maar nu eerst hopen dat een opgeruimde en schone eetruimte mijn gemankeerde krachten voor het moment niet te boven gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten