Zenuwachtig! Is zo ongeeer het laatste wat je zou moeten zijn, als eindelijk een beetje van de langverlangde rust kan worden genoten. Typisch. Ok. De bekende tegenstrijdigheid, dat ik rust wil en als ik die heb, dan vind, dat ik bezig moet zijn cq te weinig doe en niet van het niets mag genieten. Hangt natuurlijk van het soort 'rust' af. De rust nu is niet meer dan een einde aan het gepush om geregeld te krijgen wat geregeld moeten worden. En heeft weinig, zeg maar gerust niets te maken met het feit, dat er niks meer gedaan hoeft te worden. Er is tijd genoeg voor wat moet gebeuren èn, wat nog belangrijker is, de resultaten zijn enkel en alleen afhankelijk van mezelf.
Maar ik ken me langer dan vandaag. Als ik niet uitkijk laat ik de boel zo versloffen, dat er alsnog druk op de ketel ontstaat en ik was nou net blij, dat ik daar ff van af was. Dus iets meer verstandigheid in het systeem pompen en aan de slag met wat gedaan moet worden om mijn tevredenheid op een peil te houden, dat gemopper uitsluit. Afwas, opruimen, poetsen, inpakken en als het kan ook iets met de tuin. Alles relaxt, stressloos, met aandacht, dan volgt de voldoening vanzelf.
Ha, het gaat nog eens wat worden met mijn nieuwe leven. Goed vertrekken, goed terugkomen en dan doorstomen. Het klinkt als muziek in mijn oren. Stoom en muziek, ik moet er allebei nog wat mee. Hup, in de benen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten