Wanneer is het begonnen? Op welk moment heeft de zijlijn het gewonnen van deelnemen aan het spel? Het liefst zou ik, geloof ik, nog uit mijn eigen leven stappen, op een stoeltje gaan zitten en het doen en laten van mezelf gadeslaan. Vooral 'het laten'.
Na een redelijk actieve ochtend kakte gisteren de boel weer in elkaar en ben ik vanochtend met geen tien paarden in beweging te krijgen. Een hoop willen en omgekeerd evenredig weinig doen, is een rare combinatie. Het is het soort tegenstrijdigheid, waar mijn huidige bestaan van doordrenkt lijkt. Ik heb rust nodig, dat zal en kan ik niet ontkennen. Rust in mijn kop, rust in mijn lijf, rust in mijn bezigheden. Maar als niksdoen cq naar een computerscherm staren de enige manier is om dat voor elkaar te krijgen, maakt me dat aardig onrustig.
De eindigheid heeft mijn rust verstoord. "Niks aan te doen. Gewoon doorgaan." zou de beste en simpelste oplossing zijn. In plaats daarvan is er verzet. Zinloos verzet. De kont tegen de krib met als enige resultaat, dat ik me er vooral zelf mee heb cq dwarszit. Ik denk, dat het weer tijd wordt voor een greep in mijn nekvel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten