Een licht zilte, frisse bries waait door de glasgordijnen naar binnen. De ochtend gloort. Hoelaat zou het zijn? Vier?, Vijf uur? Het hotel ligt aan de westkant. Geen opkomst met koffie in de ochtend maar een ondergang met wijn in de avond genieten. Over alles is nagedacht. Benieuwd hoelang het duurt, voordat de zon de steile bergrug in het midden van het eiland is ontstegen. Gisteren geen moment aandacht aan besteed. Niet zozeer last van een jetlag, meer overdondert door de tropische overvloed aan blauw (zee), groen (planten) en bruin (mensen).
Bij de aankomst was voor aftasten en snuffelen geen tijd. Na de koffers, die gelukkig op de band lagen, werden we bij de uitgang opgewacht. Hup, auto in. Hup, hotel, kamer, drankje, bed. Waren de eerste blikken tijdens het vervoer niet zo overonderend geweest, had dit op ieder andere plek van de wereld kunnen zijn met bijbehorend hotel. Aankomen met een rugzak werkt dan toch anders. Je moet kijken, zoeken, informeren, ev. proberen en keuzes maken. Hotelreservering was trouwens een vereiste bij de douane.
Zo hang je in de lucht. Zo sta je met je voeten in de Indische Oceaan, blik richting het Afrikaanse continent, maar weinig anders te zien dan water. We hebben ons de eerste dag als kinderen lopen vergapen aan de compleet andere omgeving buiten de kamer, ons een lichte avondmaaltijd gegund en langzaam wegzakkend van de ondergaande zon genoten.
Vandaag zien of we de volkomen andere wereld enigszins eigen kunnen maken. Links rijden, gezien worden als object waar geld uit de zakken valt te kloppen, fruit, cocktails, ritmes, fleurigheid en misschien ook wel treurigheid. Nieuwsgierig en eigenlijk ook weer niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten