Het

 De tekenen duidend kan ik gerust stellen, dat 'het' het weer ff niet is. Wat dat 'het' precies is en meer nog, wat het zou moeten zijn, is niet geheel duidelijk. Niet mij. En dat lijkt me een beetje de fout. Wil ik iets, doe ik het niet. En doe ik het wel, ben ik niet tevreden. Eigenlijk ben ik al niet tevreden over wat ik wil. Of beter, is me dat niet duidelijk, omdat dat willen eerder vager dan scherper omlijnd raakt.

 Dat het allemaal veel langer duurt, dan gepland en gewenst, zal hierbij zeker gewicht in het schaaltje leggen. Maar is dat alles? Of onttrekt de voor de hand liggendheid van dit feit de werkelijke oorzaken aan het zicht? Zoals bijvoorbeeld het feit, dat met het elimineren van het 'moeten' ook een groot deel van de structuur in je leven overboord gaat. Wil je die stuktuur in stand houden, dan moet je (precies ...) wel iets en wil je dat wel?

 Qua 'kunnen' kan eigenlijk alles of bijna tenminste. Maar 'kunnen' is meer een uitvoerende kracht, die bepaalt of mogelijk is wat de drijvende krachten 'moeten' en 'willen' proberen voor te schrijven. Ik wil nu ff helemaal niets, maar de uitvoerbaarheid daarvan loopt spaak. En dan is 'niets' niet echt 'niets' maar vnl een kwestie van 'niets moeten'. Een simpele wens maar eigenlijk compleet onmogelijk. En dan zelf de keuzes hebben gemaakt obv 'willen'. Onnozelheid? Onwetendheid? D'rin getrapt?

 Het heeft alles van een duivels dilemma, ware het niet dat dilemma's niet bestaan. Een dilemma is gewoon een situatie, waarin je moet kiezen en alleen maar kunt verliezen.