Door de controle. En weer is het me gelukt om iets in mijn handbaggage te hebben, dat door een overijverige of misschien tot op het bot verveelde douanebeambte gezien werd als een wapen. Het leek me zo handig om het mee te nemen, dat ik bijna trots op mezelf was, toen ik het me bedacht en de kurkkentrekker in de koffer stopte.
Verder dan de douanecontrole is de degelijke en zeer handige tweetrapskrukkentrekker niet gekomen. En het was niet de scherpe punt van de open spiraal, die je in de kurk draait, die voor het probleem zorgde, maar het 1,5 à 2 cm lange gekartelde mesje, waar je de kop van capsule mee afsnijdt om bij de kurk te komen, die niet op goedkeuring van de diender kon rekenen.
Je kunt het ook overdrijven met wat als wapen te gebruiken is. En overdreven wordt er èn bovendien ook steeds meer. Nu weer iets met een papiertje wat overal langs wordt gehaald en dan op een apparaat gecontroleerd wordt. Natuurlijk moesten ze mij daarvoor weer hebben. Hoelang gaat het nog duren, voordat je lijfelijk gevisiteerd wordt, wil je de lucht ingaan? Ik zie de rij houten keetjes al voor me, met een gat op gathoogte, waar de beambte dan aan voorbij loopt in een soort loopgraaf en steekproefgewijs een stok naar binnen steekt met een sensor of lichtpunt op het uiteind. Belachelijk. Voor hoelang?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten