Paniekaanval. Rond half drie. Niet zoals het ooit is geweest, maar toch. Wakker worden met een onbestemd en akelig wakker gevoel. Bezweet en nog zwetend. Het gevoel, dat iets niet is, zoals het zou moeten zijn. Naar de plee, wat gedronken, ontspanning-Cd in de oren geplugd. Niets had enig effect, dus uiteindelijk ook een halve kalmering naar binnen.
Ademhaling heeft niet de gewenste diepte. Buik verkrampt. Lucht in het systeem? Op de ademhaling geconcentreerd en me gedwongen tot kalmte. Langzaam ontspanning en een diepere ademhaling. In slaap gevallen tot voorbij achten.
Wie of wat mag ik bedanken? Het vliegen? De autorit? Ergernis over camera? Dat laatste lijkt me stug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten