De enige prestatie vandaag is het buiten de deur eten geweest. Voor de rest het grootste deel van de dag op bed gelegen. Niet zozeer moe. Het was meer een algeheel beroerd gevoel, dat ik niet direct thuis kon brengen. Geen afkeer nodig om iets te doen. Fysieke inspanning behoorde niet tot mijn mogelijkheden. Lezen was net te doen.
Een wonderlijk boek waarin de ene rode draad bedolven werd door een andere. Moeilijk zo ff uit te leggen. Een man die na de plotselinge dood van zijn vrouw voor zijn tienjarige dochter daar wil zijn, dat letterlijk doet door zijn werkplek van bureau naar een bank voor de school van zijn kind verplaatst, ondertussen ongewild bezig met de sores van collega's en familieleden. Dat alles met een onnodig moralistisch eind.
Dik 400 pagina's in een paar dagen tijd. Het moet geen afleiding, (uit)vlucht worden de hernieuwde leeswoede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten