Het voelt aan als een betere dag, die me te wachten staat. Na de koffie maar direct aan de slag met de verse pruimenvlaai voordat het lijf de kans krijgt om de handdoek in de ring te gooien. Twee uurtjes werk schat ik zo in. Nooit op de tijd gelet. Kwartier bakken, halfuur rijzen, 10 minten kneden en nog wat minuten voor het mengen, narijzen, pruimen ontpitten en met vulling beleggen van de vlaai.
'Vlaai' blijft voor mij een raar woord. We zeiden thuis altijd 'vla', maar dat heeft in het Nederlandse een andere betekenis. Ook lekker, maar geen gebak. Geen idee trouwens hoe je dat maakt. Een vorm van een vloeibare pudding? Zoiets moet het haast wel zijn.
Enkel één vlaai maken is eigenlijk nauwelijks de moeite. Op bakdag thuis waren het er altijd een stuk of vijf, afhankelijk van wat moeders als versies bedacht had. Volgens mij was het uitgangspunt altijd weer een kilo bloem. Vijf stuks van 32 cm doorsnee is dan naar mijn idee en recente ervaring aan de krappe kant. Zal aan de vaardigheid van het uitrollen van het deeg liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten