De dagen lukken weer, zelfs van harte maar moeiteloos kun je het absoluut niet noemen. Het is duwen, trekken, aanlopen, aarzelen, afzien, herstarten, doorbijten, slikken, vloeken, smeken, bidden en hopen. Het voorlaatste dan mn overdrachtelijk. Je zou soms wel willen, dat die christelijke bezweringstruc's werkelijk zoden aan de dijk zouden zetten. Alles een kwestie van geloof natuurlijk en het daarna ook willen zien of achteraf invullen en bijschaven.
Laat maar! Ik duw en trek wel verder met een zo min mogelijke illusiebelasting. Het is gelopen, zoals het is. Had sneller gemogen en dat het eind nog steeds niet in zicht is maakt me niet vrolijker. Nu kan ik wel gaan wauwelen, dat ik blijkbaar die tijd nodig heb gehad, maar dat lijkt me net zo'n onzin als over 6 verloren jaren te gaan zitten zeuren. Toch voelt het vaker aan als dat laatste dan de eerste mogelijkheid.
Het wordt tijd voor actie. Is tijd voor actie!! Laat het dan traag gaan, zelfs geheel gespeend zijn van beweging, maar het broeit. Het befaamde werk in de coulissen, de peptalk voor het optreden .... precies: dat duwen, motiveren, terugtrekken, weglopen, overtuigen, schreeuwen en huilen. Dat laatste dan vooral in figuurlijke betekenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten