Koud. Eindeloos wit in alle windrichtingen. Aan de einder twee kleine rookslierten in de verder egaal blauwe lucht. Vier maanden geleden het laatste groen gezien op de terugweg uit de stad. Het was een mooie herfstachtige dag geweest, maar de winter lag al dagen op de loer en kon ieder moment toeslaan. De boot was afgeladen volgestouwd geweest met het meest noodzakelijke. Ieder jaar weer het genot dat de terugweg stroomafwaarts gaat. In één dag thuis zonder veel moeite, waar ik anders minstens twee dagen door elkaar gerammeld was op de kar.
Het wordt tijd voor nieuw groen. De katten zijn inmiddels graatmager. De honden en ik zijn elkaar een beetje zat. De paarden bokken al zeker twee weken, als ik de stal in loop om de koeien te melken. De meeste lammeren zijn geboren en maken de ooien hoorndol. Ook de eerste verse eieren heb ik al geproeft. Alles en iedereen wil ruimte, maar de winter neemt de tijd.
Het prachtige van deze plek blijft de snelheid, waarmee de winter je in november overvalt en in maart plaats maakt voor het voorjaar. Een wisseling van de seizoenen in minder dan een week. Het wordt tijd voor een bezoekje aan de stad. Niet alleen de voorraadkast is toe aan vulling. Wat menselijke geluiden zou ik wel weten te waarderen. Benieuwd wie dit jaar allemaal de winter niet overleefd hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten