... Het is een prachtige ochtend, maar de dag heeft dat nog niet door. Het is stil in de straatjes, waar ik loop. Een glimlach streelt mijn gezicht en kriebelt langs de ruggegraat naar beneden. Met mijn hoofd in de wolken bij heldere sterrenhemel geniet ik de stilte en dans trage passen met de rust. Mijn lichaam tintelt onrustig als het geflikker van moderne verlichting in een kerstboom. Alles in me schreeuwt, schreeuwt geluidloos, schreeuwt om drank, champagne, feest, terugkeren op mijn passen en een extra verlengde nacht.
Het is nog een aardig eind naar mijn hotel. Een beetje de omgekeerde wereld. Bij gebrek aan beter in een hotel eindigen, dat zou niet de eerste keer zijn geweest. Maar deze avond was een primeur, een makkie voor de schoonmaakploeg straks.
Ik zie meer katten dan mensen. Nachtelijk gezelschap, indringende blikken. Donkere ogen! Nooit anders gezien dan in de spiegel. Uitnodigende diepte, woordeloze herkenning. Verdronken in haar blik, kitsch en toch werkelijkheid. Een zeemeermin op de kademuur zou me nu niks verbazen. Wat zou me na de afgelopen uren nog kunnen verbazen? Ik loop maar raak de kasseien niet. Ik dobber in een trage donkere gloed ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten