Het is weer winter, januari of zoals nu ietsje later en meneer en mevrouw hond hebben wederom last van schijt aan mij. Voor de tweede keer binnen een week heb ik vandaag bijna vier uur mogen wachten, voordat het hare Hunnigheden beliefde om op het honk terug te keren.
De eerste vijf minuten, nadat ze overduidelijk geen enkele boodschap aan de normale wisselwerking tussen vrijheid en gehoorzaam hebben, is er vertrouwen. De volgende tien minuten hoop. Daarna loop ik door en vraag me af of ze me nog inhalen voor ik weer binnen ben of dat het aan mij is om de uren af te tikken. Vandaag was het weer uren aftikken en leuk is anders.
En welke methode je er nou tegenaan moet gooien .... volgens mij maakt het hier allemaal geen ruk uit. Ze zijn redelijk modern, met begrip en beloning ipv straf opgegroeid, maar .... Hier is ruimte en vrijheid!! En sterker nog, ik gun het ze, maar niet als ik vier uur lang alle mogelijke rampenscenario's op een rijtje mag zetten, dan zou ik ze het liefst achter het behang plakken. Helaas heb ik alleen stuc-werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten