Soms kun je het zo hebben, dat het voor je gevoel een andere dag is, dan het feitelijke tijdstip dat je ondergaat. En of je nou beter zondagen kunt hebben die als maandag aanvoelen maar (gelukkig) toch zondag zijn of met maandagen te maken hebben die als zondag aanvoelen maar (helaas) toch maandag zijn en blijven, zou ik eerlijk gezegd niet weten. Maar momenteel zit ik een heel seizoen ernaast, ruim vier weken te vroeg. Voorjaar in mijn hoofd en leden terwijl het buiten vriest, waait en sneeuwt.
Heerlijk de deur de hele dag open en niet voor het luchten vanwege een slecht trekkende schoorsteen maar om dan het kan qua temperatuur. Honden en katten die vrij in en uit kunnen lopen, zonder dat ik steeds voor slecht betaalde portier moet spelen. Ik wil vooruit, verandering en natuurlijk niet alleen qua weer en jaargetijde. Manneke wordt wat ongeduldig.
Ik wil aan de slag. Ruimen. Tijd voor een sprint, een eindsprint, de finale!! Het moet gewoon. Behalve dat ik het zat ben, heb ik lang genoeg gewacht, ingeleverd an afgezien. Ik heb mijn portie, al was het mokkend, netjes weggewerkt, laten de omstandigheden eindelijk hun verantwoordelijkheid nemen en het zooitje afronden. De tijd van komen, blijven en aanmodderen is ruimschoots gepasseerd. Nu is het tijd om te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten