Dingen veranderen, en zoals dat bij veranderingen onvermijdelijk is, zal niet iedereen met alles blij en tevreden zijn. Je zou iemand van een paar honderd jaar geleden moeten kunnen laten zien in welk tempo wij communiceren. Het zal onbegonnen werk zijn om zo iemand de werking van een laptop, Wifi en het internet uit te leggen, maar dat die middelen in seconden mogelijk maken waar hij of zij uren op zwoegt en minstens weken op moeten wachten, dat is aantoonbaar te maken en misschien zelfs voor begrip vatbaar. En daarbij .... hoelang is het feitelijk geleden?
Met de e-mail is de handgeschreven brief ten ondergegaan en met de beperking tot 140/160 tekens per boodschap en een 24 uurs mobiele communicatie 7 dagen in de week voor alles en iedereen is de brief als verschijnsel van persoonlijke gedachten- en/of gevoelensuitwisseling volgens mij compleet verdwenen. Ik heb het nog best lang volgehouden, maar briefschijvers/-sters ken ik al jaren niet meer en elektronische berichten langer dan de dwangneurotische tekenbeperkingen toestaan, zijn een zeldzaamheid.
Ik zal niet zeuren over beter of slechter, maar het is volstrekt anders. De tijd en moeite die het kostte om een brief te schrijven, vaak nog 'in het net' over te schrijven, het posten, de bezorging, de verwachting cq het afwachten, de ontvangst en het lezen. Een andere wereld dan die waarin nu de gecomprimeerde boodschappen heen en weer vliegen als ping-pong ballen in de Chinese competitie. Nul,0 reactietijd, geen bezinning noch omkleding of uitleg. De populariteit van de Blog is daar volgens mij voor een deel door te verklaren, hoewel weer heel veel blogs nauwelijks woorden bevatten. Het beeld is steeds belangrijker geworden, niet het beeld wat jezelf creëert, maar wat je in het beste geval zelf vastlegt en anders gewoon kopiëert. Zou je over 25 jaar een willekeurige middelbare scholier kunnen uitleggen, wat een brief is (geweest)?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten