Dat bezoek aan de wijnkelder heeft behalve enige zalige rozigheid niks meer aangedragen, dat helderheid heeft verschaft over de richting van het verhaal. Ik denk, dat ik haar toch maar in het niets laat verdwijnen met alle gevolgen vandien. Een Deo Ex Machina in omgekeerde richting, maar zoals gezegd, wil ik haar nog niet kwijt en moet haar daarom dus verliezen. Het leven zit tenslotte raar in elkaar en wordt er schrijvend niet normaler op. En bij "Zij leefden nog lang en gelukkig ...." bijt het verhaal meestal in het zand.
Misschien hebben Pino en I Salari wel iets gemeenschappelijks. De vraag is wat. En daar kun je dan weer eindeloos naar zoeken. Toch weer zoeken? Maar dan anders zoeken. Zou het in zeven delen lukken of ga ik gewoon van der Heijden achterna??
Eerst maar eens zien, dat ik haar goed kwijt kom. Dan aannemelijk maak, dat ik ga zoeken. Vervolgens natuurlijk tegen de nodige onverwachtheden oploop, misschien wel onverklaarbaarheden. En dan kan het spel beginnen. Hopelijk met een, op de een of andere manier spetterende finale en een heerlijke saaie epiloog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten