Een dag zoals ik ze al, onvoorstelbaar maar waar, jaren niet meer heb gehad. Het klopt niet helemaal qua pauzes en tempo maar qua uren stond ik versteld van mezelf. Elf uur in de ochtend begonnen en pas bij zessen een punt erachter gezet. Toen draaide ik de laatste spade om die het perceeltje completeerde in zijn bewerkt-zijn. Twee dagen. Niet eens zo gek. Zelfs niet in normale omstandigheden. Of was het aftakelen toen al begonnen.
Vrg is nu: 'Wat is er veranderd?' Toevallig ontstekings- dan wel infectievrij? Een goeie gok van de huisarts? Ach wat. Uiteindelijk telt in deze enkel het resuultaat. En daarbij mag dan direct de duur er van meegenomen worden. Behoort vooruitkijken al tot de mogelijkheden of is dat een tikkeltje te enthousiast? Eerst maar ff controleren hoe de perceelverdeling dit jaar gedacht was.
De Ijsheiligen komen eraan. Het moment waarop alles in orde had moeten zijn en ik dank tulpen, bessen, aardbeien en dit eerste perceeltje voor dit jaar op welgeteld 4 van de 16 kom. Het is slikken. Had niet gedacht, dat het erger kon dan afgelopen tuinseizoen. Vergissing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten