Bewegen het schijnt belangrijk te zijn, terwijl het voor mij meer en meer een uitdaging leek te worden. Over die drempel zouden we heen kunnen zijn. Toch heeft dit akkefietje weer een behoorlijke deuk geslagen in het vertrouwen in mijn lijf. Het wordt weer voorzichtig opstarten. Kijken wat kan. Inschatten waar problemen te verwachten zijn en zien of die verwachtingen bewaarheid worden of dat ik weer een stap verder kan gaan. Het maakt een hoop kapot van de lol aan het doen van dingen als werken in de tuin.
Niks niet fluitend met de spade op de schouder de tuin in wandelen en me verheugen op menig uur bezig zijn. Het is meer wezelig. Me met angst en beven de tuin in 'dwingen' en zonder overtuiging iets aanpakken in de hoop dat het niet tegenvalt. Niet direct, maar ook niet een dag later.
Het moet net omgekeerd beetje bij beetje beter gaan. Meer vertrouwen, iets van enthousiasme en een groeiend pallet van zaken om je mee bezig te houden. De gekrompen wereld, dat gaat zo snel, terug op acceptabele omvang brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten