Het begon blauw. Inmiddels overheersen de grijstinten. Geen idee wat voor dag het vandaag gaat worden. Het weekeinde gaat in elk geval het nodig water brengen. Een pas op de plaats. Ik had alleen vanaf morgen gerekend. Soit. Mijn rug is blij. Die begon gisteren na dagen van kalmte ineens weer te bokken. Vrijwel een heel perceel omwerken is nog steeds iets teveel van het goede. Toch maar ff doorgeduwd. Het vooruitzicht van -eindelijk- weer een functioneel deel aan de moestuin te kunnen toevoegen, woog een stuk zwaarder.
Die rug heeft de afgelopen wkn aandacht genoeg gehad, leek me zo. Daar denkt die rug vandaag anders over. Dus stiekem komt me die weersomslag goed uit. De planning voor vandaag was het aardappelperceel afronden. Dat zou hebben betekent, dat nog iets van 1/5 van het perceel omgespit moest worden. En dat van het zo ongeveer meest vervelend perceel van de moestuin. Daar ben ik gisteren op het andere stuk wel achter gekomen. Wat een genot was dat vergeleken met de kleiklompen, die me in het aardappelveldje nog te wachten staan. Daar moet een berg compost op. Liefst dit jaar nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten