Eerst een tandarts in vrouwelijke uitvoering tegen je aanlullen voordat je de deuren open hebt gezet naar de dag, dan door de mist, die werkelijke op grote stukken 'dicht' mocht heten, naar het vliegveld van Limoges en dan iemand ophalen waarvan je ff vergeten was hoe graag hij aan het woord is.
Ongeduldig heen en weer lopend door de vertrek- annex aankomsthal van het vliegveld erger je je aan de vertraging door de mist, niet wetende dat dit je laatste geluidsvrije minuten zijn voor de aankomende 48 uur. Aankomst, toiletbezoek, in de auto en de waterval aan woorden was losgebroken om niet meer te stoppen. Even de neiging om met een smoes mijn snor te drukken, maar besloten het nuttige boven het onaangename te laten preveleren.
Wat de bedoeling van het bezoek was, ontging me sowieso. Het terrein was bekend en verandert in vijf jaar niet dramatisch. Om foto's te maken is het de verkeerde tijd van het jaar en afspraken met een van de andere makelaren hier ter plekke kan best per telefoon of e-mail. Meneer had gewoon zin in een reisje en wat is dan makkelijker om daar een zakelijk tintje aan te geven. De rekening valt nu op mijn bordje en hij was bovendien verzekerd van gehoor.... Misschien iets te cynisch afgeschilderd maar zeker niet bezijden de werkelijkheid.
Dat hij in een hotel verbleef, beviel hem maar matig, maar wat was ik blij, toen ik 's avonds tegen tienen het restaurant kon verlaten met een gemeend edoch opgelucht "Good night" en terug kon naar mijn eigen stek. De woordenstroom echode nog uren na maar ik hoefde me er niet meer mee bezig te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten