(30/06/2009) Graf af!!
De eerste horde sinds Yoland’s dood, die nu definitief is genomen. Gisteren al even naar het graf gaan kijken. Alles behalve de beelden was aanwezig. Het bedoelde effect van een soort lijst met daarin een afbeelding is gelukt. Nu heeft Yoland “voor eeuwig” haar eigen lijst, is Yoland ingelijst voor de “eeuwigheid”.
Het is geen graf van dertien-in-een-dozijn geworden, geen plek die over 30 jaar blindelings geruimd zal worden. Ik ben tevreden, als je zoiets kunt zeggen. De honden op het graf gaven een goed gevoel. Hun aanwezigheid, al is het maar in steen, gaf me direct het gevoel, dat ik Yoland nu met een geruster hart alleen kan laten, als ik niet in Utrecht ben. Hun waakfunctie namen ze als vanzelfsprekend over. Het geheel is evenwichtig en naar wens.
Gisteren bij het eerste bezoek ben ik rustig gebleven en vandaag ging het ook goed. Misschien mag ik zelfs spreken van ‘rustiger!’ Hoewel ik voorzichtig moet zijn, kan ik misschien wel stellen dat een last, de eerste last van mijn schouders is gevallen.
De volgende ochtend: BINGO!! Paniekaanval! Kort maar van een overweldigende heftigheid. Ik was even overtuigd van mijn einde, hart, etc. Ik had net iets minder snel alarm moeten slaan, dan had ik doorgehad, dat het ‘slechts’ paniek was. Toen was de mallemolen echter al (door mij) in werking gezet. Receptie, ambulance (die niet is gekomen) en een dokter, die in een haast onwennig gestuntel ahv bloeddruk, hartslag en medicijnen constateerde, dat het zeer waarschijnlijk niet levensbedreigend was. Is het nou de spanning of de ontspanning die de hele ongein triggert??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten