Er is een hoop te zien waarover je spontaan lyrisch kunt worden, voor iedere smaak wel wat, maar er is ook het een en ander waar zwaar op valt af te dingen. Niet veel en dan ook nog eens met een persoonlijke tint, maar toch. Zo jaloers als ik soms kan zijn op mijn honden, zo zeker wil ik niet ruilen met het grootste deel van de hier levende beesten. Iedereen heeft ze en vaak in meervoud ook, in tegenstelling tot katten trouwens die je nauwelijks ziet, maar huisdieren kun je ze hier niet noemen. Ze staan zeker niet op gelijk voet met de mens, maar dat doen de mijne ook niet alhoewel een Bouvrie-bank als slaapplek zeker luxe genoemd mag worden.
Ook de mijne hebben de eerste jaren buiten geslapen, maar hier is dat eerder strikt regel zonder uitzondering. Waar ze in de pikorde van het dagelijkse leven staan is me niet echt duidelijk. Ze bewaken schaapskuddes en lopen met koeien en paarden over de gemeenschappelijke velden, ze bewaken huis en haard aan de ketting en hebben soms ook iets van een gezelschapsfunctie maar qua verzorging bungelen ze onderaan aan de ladder. Koe, paard, geit, varken, schaap, kip worden beter en eerder verzorgd dan de gemiddelde hond. De eerste genoemde beesten hebben het 'geluk' dat ze een bepaalde waarde vertegenwoordigen. Een waarde die de hond duidelijk niet heeft. Een hond mag, moet het dus doen met wat afvalt, met dat wat overblijft in de varkenstrog of op de mensentafel en wat oud brood .... geen wonder dat je weinig grote honden ziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten