Het mijne ging gisteren ergens voor negenen uit en alhoewel ik al een uur op ben is er buiten nog niks van te bespeuren. Winter ...
Winter op deze plek.
Weer een winter op deze plek.
Toch nog een winter.
Het deprimeert en komt bovenop de hele klotezooi, die me vanochtend op mijn dak viel, toen ik uit een diepe slaap het niks in keek. Veertien dagen bevrijdt geweest van al het onmogelijke en zelfs gisteren is me respijt gegund geweest, maar aan alle sprookjes komt een eind. Nu maar hopen op de uitsmijter: "En ze leven nog lang en gelukkig!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten