Een jaar geleden leek het roze in mijn leven te dagen. Nog steeds wringt het, dat alles net voor O&N op een voor mij onbegrijpelijke manier oploste in het niets. Misschien is de verklaring er wel, maar dan snap ik nog steeds niet waarom daar niks mee is gedaan. Geen aankaarten, geen gesprek, enkel constateren en concluderen.
De verleiding blijft aanwezig om er achter aan te gaan, maar dat is niet aan mij. En gelukkig weet ik me daar aan te houden. Ik heb me open opgesteld en niet moeilijk gedaan over mijn mogelijkheden. Het was niet ik, die niet in de gaten had, waar hij mee bezig was. Het is verwonderlijk om te zien, want daar heeft het ergens in gezeten, dat mensen situaties blijven opzoeken, die ze in feite niet aankunnen. Iedere keer weer ergens aan beginnen, waarvan ze weten dat ze (mogelijkerwijs) niet met de consequenties kunnen omgaan. Maar wat heb je aan een "Mea Culpa"? Ach, laat gaan, gaan laten Kaspar!!
Hoe gaat dat de volgende keer? Want die komt natuurlijk een keer. Bestaan ze, vrouwen die niet het idee hebben, dat het verleden hen het recht geeft op allerlei voorrechten of een voorkeursbehandeling? Het slaat dan vast door naar de andere kant, naar een overmaat aan bescheidenheid. Het idee alleen al. Grrrr.
Waarom niet gewoon iemand waar ik blij mee kan zijn? Iemand die blij is met mijn aanwezigheid, mij mist als ik er niet ben, gewoon bij me wil zijn en van de simpele dingen in het leven weet en wil genieten, die wil zoenen en tegen me aan wil kruipen .... altijd en niet alleen als het haar uitkomt.
In dat hele relatie-gedoe op latere leeftijd zit een worm. Een mechanisme van alles houden wat je hebt en nog meer willen krijgen ook. Volgens mij weten een hoop mensen wel dat ze iets missen maar niet (meer) wat. Ze schuiven hun leven op de bovenste trede van het podium en willen naast respect en bevestiging nog het een en ander maar zijn daar woord en inhoud voor/van vergeten.
Je wilt iets samen en zult daar dus beiden voor open moeten staan en aan willen werken of je zoekt enkel een soort van fan met meer of minder kritische "Ja-knik"-capaciteiten en nog wat bijkomende vaardigheden op klus-, praat- en neukvlak. Zo'n speeltje als Madonna doet. Dat is het niet. Niet alleen voor mij niet, maar sowieso niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten