Gisteren over smalle wegen met ruime slingers door het hart van Roemenië gereden. Een weg met een E-nummer maar simpelweg voor 98% éénbaans maar wonder boven wonder gelukkig zonder chauffeurs met de neiging sneller in het hiernamaals dan op plaats van bestemming aan te komen. Ieder dorp op de route werkt als een filter waar al het personen- en vrachtverkeer door heen geperst moet worden. Van een kilometer of honderd, de wettelijk limiet ben ik ff kwijt, terug naar 70, 50, 40 en soms zelfs 30. Als je tenminste de verkeersborden mag geloven.
Lange tijd rij je door een vlakte, passeert soms een heuvel en gaat af en toe glooiend op en af met links en rechts aan de einder het silhouet van het echte werk. Naarmate je Brasov of Kronstadt, zoals hier vele plaatsen aan een ver Duits verleden herinneren, rijzen de Karpaten recht voor je op. Net voor je tegen de bergen met toppen van over de tweeduizend meter opknalt, maakt het eindeloos lijkende platteland plaats voor bruisend stads bestaan.
Het hotel was in principe voor militairen, politie en soortlijke diensten bedoeld, maar het via-via is men hier nog niet verleerd. En zodoende van alle noodzakelijke maar wat gedateerde luxe voorzien voor welgeteld 25 euro per nacht. Na een korte verfrissing de stad ingedoken met de taxi voor 6 lei of te wel 1,25 euro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten