Vandaag ff geen koffie over mijn toetsenbord gooien. Zien dat we inhalen wat er gisteren niet van is gekomen. Weer een paar uur langer in bed verbleven dan normaal en vooralsnog geen neiging gehad om het genot van de ochtendkoffie te verstoren door in slaap te vallen. De medische kennis ontbreekt me maar het weekje tuinwerk heeft op de een of andere manier een danige aanslag op mijn fysiek tot gevolg gehad. 'Afgebrand' komt als beschrijving het dichtst in de buurt.
Met spierpijn zou ik kunnen leven. Ook een protesterende rug of houten zitvlak is te hebben. Maar deze allesoverheersende moeheid, misschien wel uitputting ontgaat me. Het is alsof een dijk doorbreekt en de moeheid mijn hele bestaan weet te overstromen. Het gat lijkt nu weer gedicht. Het is wachten op de volgende doorbraak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten