De ene keer laadt een siësta -als bedoeld- de geleegde tank. De andere keer lijkt het er meer op dat een paar uur slaap de laatste energie weet te verbruiken. Zo'n dag was het gisteren. Na de middagdut heeft het uren gekost voordat er weer een beetje beweging in het systeem wilde komen. Nog wel iets gedaan, maar in feite was de ochtendsessie in de tuin de enige noemenswaardige activiteit van de dag. Dat is niet wat we willen.
Zeg 2-3 uur bezig zijn waar 12 gewenst zou zijn en onder normale omstandigheden in alle redelijkheid tot de mogelijkheden zou behoren. De noodzakelijke pauzes, het onvermijdelijke herstarten, het wegzakkende tempo en de niet overhoudende conditie kosten de meeste tijd van de dag. Het bestaan heeft iets slow's gekregen. Een slow-life waar ik niet echt van gecharmeerd ben. Was het een kwestie van bijhouden, dan was het acceptabel. Het steeds verder achterop raken is dat niet.
Vandaag een nwe poging. De ergste vermoeiheid is weggeslapen. Wat meters maken in de tuin gaat wel lukken. De omschakeling naar het huishouden is ff afwachten en dan later op de dag, begin van de avond het liefst nog ff aan de slag in het moeilijkere, stugge perceel. Het zal de achterstand dit jaar niet verkleinen, maar misschien wel een halt toe roepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten